Even voorstellen

Geschreven door

Hallo allemaal, ik ben Sky. Ik ben een Siberische Husky, geboren op 19-10-2017, en ik heb nog een broertje. Op 01-12-2017 zijn mijn vrouwtje (Sandra) en baasje (Dominic) mij komen ophalen. Na 1,5 uur in de auto te hebben gezeten bij mijn vrouwtje op schoot kwamen we aan bij mijn nieuwe huisje. Niet helemaal ons nieuwe huisje, want baasje en vrouwtje hadden ons eigen huisje nog niet af en logeerden daarom bij opa en oma. Ook kwam er voor de eerste keer sneeuw! Eerst vond ik het maar niks, want het was zo koud, maar toen ik er eenmaal door heen moest lopen was het leuk. Na 2 weekjes gingen we naar ons eigen huisje verhuizen. Daar kon ik lekker rondrennen,  want er stond nog niet veel!

Ook moest ik naar de dierenarts voor mijn spuitje. Dat vond ik wel eng; toen ze mij mijn prikje gaven viel ik flauw. Oma was met mij mee en die is ervan geschrokken. Zelfs de dierenarts schrok ervan. Ik weet er helemaal niks meer van en heb er ook niks aan over gehouden. Ik ga heel graag naar de dierenarts, want daar krijg ik lekkere snoepjes. Je hebt op mijn pagina kunnen lezen dat ik ziek ben geweest als pup. Daar ga ik jullie alles over vertellen in mijn volgende blog. Mijn pootjes zijn nu moe, en mijn oogjes vallen dicht.

Pootje van Sky

 

 

Het begin

Geschreven door

Hoi allemaal,

Het is zover, ik mag jullie eindelijk mijn verhaal vertellen. Het begon allemaal op 4 januari 2019, toen ik met 7 andere broertjes en zusjes geboren werd. Mijn mama, een zwarte Labrador, had het flink met ons te verduren. Wel was zij superlief voor ons en hebben we veel van haar mogen leren. Ze moest het wel allemaal alleen doen, want papa, een Golden Retriever, woonde niet samen met ons. 

Op 27 februari mocht ik naar mijn vrouwtje (Florianne) en baasje (Jordy). Eenmaal thuis aangekomen heb ik eerst kennisgemaakt met mijn oudere zusjes, River en Snow. River en Snow zijn Britse kortharen van 11 en 9 maanden oud. Zij wonen al een tijdje in dit huis en nu hoor ik hier dus ook bij. Ze zijn superlief, alleen dat spelen snappen ze nog niet zo goed. Ze rennen steeds voor mij weg en ik snap maar niet waarom. 

Elke donderdagavond mag ik naar puppycursus. Ze zeggen dat ik daar dingen ga leren. We hebben al twee onderwerpen gehad: socialisatie en de eerste oefeningen met de basiscommando’s . Daar zal ik de volgende keren meer over vertellen. Ook vinden vrouwtje en baasje het fijn als ik een lekker makkelijk hondje word, zodat ik altijd gezellig mee kan. Dat staat mij wel aan, ik houd van aandacht en wil het liefste overal mee naar toe. 

Ik heb twee tante’s en een oma, waarmee wij vaak gaan wandelen. Mijn ‘oma’ is een Berner Sennen, haar naam is Mona en zij is al 10,5 jaar oud. Ik leer heel veel van haar en ben heel blij als zij bij ons op bezoek komt. Ook heb ik nog twee tante’s: Muffin is een rescue-hondje en Laika is een chocolade Labrador. Muffin en Laika zijn wel een stukje drukker, maar wel heel gezellig. Als ik groter ben mag ik samen met hun alle grote rondjes gaan lopen. 

Nu moet ik soms nog een beetje rustig aan doen, zegt vrouwtje. Ze zeggen dat je als puppy heel veel moet slapen en niet te lang mag lopen. Ik vind dat een beetje onzin, ik vind dat ik die rust niet nodig heb. Daarom moet vrouwtje af en toe even ‘inbreken’ en mij even op mijn rustplekje leggen. Als ik nu naar haar kijk, denk ik dat ze dat nu ook wil doen. Mijn oogjes vallen dicht, daarom neem ik nu afscheid van jullie. Ik zal snel weer schrijven over wat ik heb meegemaakt. In de tussentijd kunnen jullie mijn dagelijkse avonturen ook op Instagram en op mijn eigen Facebook-pagina bekijken. 

Liefs, Skye

Doggo seminar Kathryn Lord – blogreeks deel 3

Geschreven door

In deze blogreeks lees je alles over de seminar van Kathryn Lord op 16 en 17 februari 2019. Deze blog gaat over dag 2 van het seminar.

Huisdier honden

We beginnen de dag met een kleine oefening waarbij iedereen wordt gevraagd om de ogen te sluiten en bij het woord hond een beeld in gedachten te vormen. Op dat moment vraagt Kathryn wie er bij het woord hond aan een rashond denkt, wie er aan een huisdier denkt en wie er aan een werkhond denkt. Iedereen denkt aan 1 van deze 3 opties, wat opvallend is, aangezien de meerderheid van de honden over de hele wereld zogenaamde vrij levende honden zijn.

Vrij levende honden

Met vrij levende honden (free living dogs) worden de honden bedoeld die zelfstandig in groepen leven. Deze honden (in tegenstelling tot onze huis- of werkhonden) kunnen zelf bepalen wanneer en of ze zich voortplanten, wat ze eten en wanneer ze eten en hoe hun dagindeling eruitziet. Vrij levende honden zijn niet, zoals de meeste mensen denken, ex-huishonden die op straat zijn gedumpt.

Populatie honden

De wereldwijde populatie honden bestaat voor 17% uit huishonden en voor 83% uit vrij levende honden. De schatting van de totale populatie honden in de wereld is 1 biljoen. Het aantal vrij levende honden wereldwijd komt daarmee uit op 830 miljoen – wat een gigantische hoeveelheid is. Natuurlijk zijn deze 830 miljoen honden niet afkomstig van de gedumpte huisdieren. Wanneer je een foto van een hond op een vuilnisbelt ziet, kun je dit beschouwen als een wild levend dier in zijn natuurlijke habitat en niet als een zielig hondje dat is achtergelaten door zijn of haar eigenaar.

Overlevers

Onderzoekers dachten lange tijd dat de manieren van voortplanten en het gedrag van de vrij levende honden, niet zouden bijdragen aan het voortbestaan van de soort. Deze honden zouden, onder andere door het ontbreken van ouderlijke verzorging, niet succesvol zijn in het voortbestaan als soort.  Uit onderzoek blijkt echter dat deze honden juist zijn aangepast aan het leven van menselijk afval. Daarmee zijn een aantal gedragingen juist níet meer noodzakelijk voor het voortbestaan van de soort.

Populatie vol

Bij vrij levende honden die samen op een afvalberg leven, wordt het aantal honden gereguleerd. Zolang er voldoende voedsel is, zal de groep zich blijven uitbreiden tot het leefgebied vol is. Wanneer de populatie vol is, moeten er eerst oudere dieren dood, voordat er weer pups bij kunnen. Om de populatie gelijk te houden bij deze vrij levende honden hoeft er maar 5%-10% van de pups te overleven. De honden krijgen over het algemeen dus grote nesten met veel pups waarvan er maar weinig overleven.

Oplossing grote aantallen vrij levende honden

Hoewel we als mens vaak denken dat castreren en steriliseren de oplossing is voor het ‘probleem’ honden, is het dat juist níet. Als een deel van de honden wordt weggevangen voor castratie, blijven er altijd een aantal honden die niet gevangen worden vruchtbaar. Door de daling in het aantal honden, omdat een deel wel is ‘geholpen’, overleven er meer pups uit de nesten van de andere dieren. Ook kunnen andere oudere dieren zich weer aansluiten omdat het leefgebied niet vol meer is. Wat wel de oplossing is, is het opruimen van het afval, oftewel het weghalen van de voedselbron. Geen voedsel is geen populatie.

Vrij levende honden en blaffen

Opvallend is dat deze vrij levende honden bijna niet blaffen, terwijl onze huishonden vaak blaffen. De rest van de dag gaan we kijken naar het blafgedrag van de hond en wat onze honden daar nu eigenlijk mee proberen te vertellen. De blogs over blaffen die geïnspireerd zijn door dit seminar worden aparte blogs. Ook staan er nog een aantal blogs op de planning die dieper ingaan op de socialisatie van pups.

Nieuwe tuigjes voor Jolie en Jaeda!

Geschreven door

Mail! Of er bloggers waren die een op maat gemaakt tuigje van MEOLA wilden ontvangen. Daar hadden wij zeker interesse in! Jolie krijgt een tuigje van 2 cm breed en dat van Jaeda zal 1,5 cm breed worden. Voor Jolie dus een iets breder tuigje omdat ze nogal veel overtollig vel rondom haar nek en borst heeft en een tuigje van 1,5 cm daarin wegvalt.

Na de maten te hebben doorgegeven was het even spannend welke kleur wij zouden krijgen. Het zal jullie niet verbazen, maar ik hou niet van de typisch bruine of zwarte lederen tuigjes en hoopte op iets meisjesachtigs.? Het voorproefje op de Instastories van Meola overtrof mijn verwachtingen; een roze en een paars tuigje met zelfs de naam van de dames erop! Meola hondentuig

Later die week ontvingen wij de tuigjes in een feestelijk pakketje, altijd leuk! Ik let altijd op de details en de tuigjes zijn perfect afgewerkt met een mooi stiksel en stoer ‘naamplaatje’. De chromen sluiting valt mooi op en de tuigjes voelen stevig aan. Ik ben blij.

De dames mogen hun tuigje meteen passen en uittesten. Bij het omdoen merk ik dat ze het stijve leer (dat over hun hoofd moet) niet zo fijn vinden. Door de stijfheid sluiten de tuigjes ook niet overal even mooi aan. Uiteindelijk zullen de tuigjes toch om moeten, dus: niet aanstellen! We gaan dan ook meteen een rondje wandelen (om hun nieuwe tuigjes te showen natuurlijk) en ondanks de stijve tuigjes wandelen ze lekker door. Als een tuigje écht niet lekker zit dan wandelen ze niet, dus ze zijn goedgekeurd.

De dames trekken niet, dus hoe stevig ze zijn kan ik op dat punt niet beoordelen.

We zijn ondertussen een maand verder en de dames hebben hun tuigjes geregeld om. Ze zijn iets minder stijf geworden en sluiten daardoor inmiddels mooi aan.  Jolie heeft de 2 cm echt nodig en bij Jaeda zit de 1,5 cm perfect. Wel zit-ie bij haar iets te dicht op de oksel, waar Jolie geen last van heeft. Ze hebben dezelfde borst en nekomvang, en zo zie je dus dat het echt handwerk is. Er kan altijd iets van verschil in zitten, en ondanks dezelfde maten is elke hond uniek gebouwd. 

Neem zeker een kijkje op MEOLA’s social media-kanalen als je ook een uniek tuigje (of halsband) voor jouw hond wilt!

Yiska

Geschreven door

Hallo maatjes,

We zijn weer een week verder, en Yiska valt best mee. Ze heeft nu door dat ik vaak gewoon lekker wil slapen. Soms wil zij doorspelen, maar dat zie ik dan echt niet zitten. Dan grom ik gewoon een keer en dan stopt ze. Want mijn grommen zijn behoorlijk intens. Al zeg ik het zelf.

Ze kan ook heel lief zijn. Dan loopt ze bijvoorbeeld heel rustig naar me toe en gaat ze lekker tegen me aan liggen. Dat is wel gezellig. Samen slapen is fijner dan alleen. Ze doet ook erg haar best om aan de verwachtingen van onze bazen te voldoen. Nu laat ik Yiska even aan het woord.

Hallo allemaal, ik ben dus het zusje van Beer. Sinds 02-03-19 woon ik bij Beer en onze bazen. Ik vond de rit in de auto van mijn oude huis (waar mijn mams, broertjes en zusjes woonden) wel heel erg spannend. Ik zette het op een piepen. Dat vonden mijn bazen niet zo erg, want het is heel spannend voor zo’n jonge pup.  De bazin stelde me gerust, waardoor ik stopte met piepen. Ik zat op haar schoot en kon lekker naar buiten kijken.

Omdat de bazin momenteel stage loopt, kan ik elke dag met haar mee. Tussen de consulten door mag ik lekker in de praktijk spelen en word ik regelmatig uitgelaten, om te voorkomen dat er plasjes in de praktijk worden gedaan. Natuurlijk heb ik af en toe nog een ongelukje tijdens het spelen. Maar meestal lukt het me om op tijd te piepen, zodat de bazin me kan uitlaten.

De bazin laat de dierenarts af en toe even naar me kijken, dan wen ik er aan dat er aan mij gefriemeld wordt. Toch best handig, een stage in een dierenartsenpraktijk.

Afgelopen maandag heeft de dierenarts mijn afgebroken hoektand verwijderd. Ik had namelijk zo druk gespeeld dat één van mijn hoektanden was afgebroken. Oepsie… Gelukkig was dat een zeer kleine ingreep en was ik snel weer de oude.

Op woensdag en vrijdag gaat Beer ook mee naar de praktijk. Op de andere dagen blijft hij thuis zodat hij even kan bijkomen van mijn drukke gedrag. Omdat Beer alleen thuis is, gaat de baas heel vroeg naar zijn werk om op tijd weer terug te zijn. Dan is Beer ook niet te lang alleen.

Mijn bazin is superstrikt in wat ik wel en niet mag. De baas moet nog een beetje wennen aan mijn doorzettingsvermogen als het om stoute dingen doen gaat. Dan hoor ik mijn bazin steeds tegen de baas zeggen wat hij moet doen. Ik wil graag naar ze luisteren, maar soms is het gewoon leuk om kattenkwaad uit te halen.

Volgende week woensdag begint mijn puppycursus. Daar ben ik heel benieuwd naar, want dan kan ik lekker met leeftijdsgenootjes spelen.

We wensen jullie alvast een fijn weekend, maatjes!

Een poot van Beer en Yiska

De heropvoeding van Momo: de Roedelmethode (2)

Geschreven door

Wat is dat nu eigenlijk, de Roedelmethode? Op de een of andere manier ligt het woord ‘roedel’ nogal gevoelig in hondenland. Een van de meest gehoorde opmerkingen is dat het ‘ouderwets’ of ‘achterhaald’ is. Een andere hardnekkige opvatting is dat je je hond bij deze methode dwingt om dingen te doen, en dwingen, dat kan nooit goed zijn. Inmiddels weet ik hoe de vork echt in de steel zit, maar eerlijk is eerlijk: ik moet toegeven dat ook ik eerst zo mijn bedenkingen had.

Inlezen

Voordat je een hond aanschaft, ga je je inlezen. Ik wel, tenminste. ? En wat ik overal las, hoorde en leerde, is dat je je hond de ruimte moet geven. De ruimte om te snuffelen, te ontdekken en zelf keuzes te maken. Van Facebook tot forum tot hondenschool, overal klonk hetzelfde verhaal: dat is hoe je het moet aanpakken met je hond. Lukt het je hond toch niet helemaal zelf, dan leer je hem alsnog de juiste keuzes te maken door te belonen. Beetje kort door de bocht misschien, maar dat was voor mij de strekking van het verhaal.

Hondenschool

Ik heb een jaar lang mijn best gedaan. Alle mogelijke lange lijnen aangeschaft. Tuigjes. Beloningsbrokjes. Nog lekkerdere beloningsbrokjes. Ongewenst gedrag genegeerd, gewenst gedrag beloond. Cursussen gedaan bij de hondenschool, van Puppycursus tot Fun & Play en Pubercursus. Toen ik voor de zoveelste keer op dat veld stond met een hondje dat zó over de rooie was dat zelfs de stukjes ontdooide frikandel die ik bij me had hem worst zouden wezen, ben ik ermee gestopt.

Veel mensen zweren bij het trainen van honden zoals hierboven beschreven. Voor ons werkte het niet. Net zo min als een lange lijn ons bracht wat we nodig hadden. Moesten we ons dan in godsnaam maar aan die barbaarse Roedelmethode onderwerpen? Ik ben me erin gaan verdiepen en was zeer positief verrast.

Onderwerping?

Bij de Roedelmethode draait het niet om onderwerping. Het gaat er helemaal niet om dat jij ‘de Alfa’ bent in de klassieke zin van het woord en dus als eerste moet eten of dat je je hond tegen de grond drukt om hem een lesje te leren. Juist niet. Wat je wilt is communiceren met je hond. Elkaar begrijpen. En wat je daarvoor nodig hebt is samenwerking, vertrouwen en veiligheid. Zonder die drie is er geen communicatie mogelijk. Als er een veilige basis met wederzijds vertrouwen is, dán kun je communiceren en tot samenwerking komen. Bij de Roedelmethode wordt dit alleen niet bereikt door het aanbieden van voerbeloningen en het aanleren van oefeningen, maar door opvoeden en sociaal leren.

Sociaal leren

Sociaal leren? Wasdatdan? Dat is eigenlijk niet in een notendop uit te leggen, maar ik zal het proberen. In zijn Basisboek Opvoeden van Honden omschrijft Arjen van Alphen het als volgt:

Het vakgebied van het sociaal leren is de wetenschap die bestudeert hoe sociaal levende wezens leren communiceren, leren interacteren, leren relaties aan te gaan en hoe je zo tot taakverdeling en samenwerking kunt komen. Niet door het opleggen, afdwingen of kopen van taken maar door communicatie. Deze communicatie wordt niet gemotiveerd en gestuurd via externe bekrachtiging en niet via dwang, maar via emoties en behoeften.

Een hele mond vol! In het kort komt het hier op neer: tegen de tijd dat een pup het nest verlaat, meestal zo rond de leeftijd van 8 weken, is hij – als het goed is – door de moederhond volledig geschoold in de hondse communicatie. Bij de Roedelmethode zet je deze communicatie voort. Niet als een moederhond, want dat ben je natuurlijk niet en zul je ook nooit worden. Wel kun je rekening houden met het feit dat honden vooral leren via geur en tast, en zo kun ook jij het vertrouwen winnen van je hond. Dat is iets waar je actief aan zult moeten werken.

Knuffelmethode

Hier komt het aaien, verzorgd worden en geuren delen met de baas om de hoek kijken. Niet voor niets wordt de Roedelmethode ook wel eens de Knuffelmethode genoemd! Aaien en verzorgende handelingen zijn de basis van een goede band met je hond, maar – heel belangrijk – je houdt hierbij rekening met wat je hond op dat moment aankan.

Het is dus niet zo dat je in week 2 eens even je hond lekker op zijn rug gaat leggen omdat jij nu eenmaal de baas bent en hij dat maar te accepteren heeft. Machtsmisbruik is nooit het antwoord. Wat je wel biedt, is veiligheid en structuur. En ja, dat betekent ook dat je af en toe ingrijpt en nee zegt tegen je hond wanneer die structuur en veiligheid niet gewaarborgd kunnen worden. Voor duidelijkheid en begrenzing is je hond immers afhankelijk van jou.

Sticker

Hoe je het ook wendt of keert, er is sprake van relatievorming met daarbij behorende rollen voor de deelnemers. Wat voor sticker je daarop plakt, of je het nu over een duo hebt, een team, een gezin (hoe vaak zeggen mensen niet: “de hond is een onderdeel van ons gezin”?) of een roedel, vind ik eigenlijk niet zo belangrijk.

Linksom of rechtsom: het gaat om de relatie

Misschien zeg je nu wel: maar mijn hond heeft dat allemaal helemaal niet nodig! Dat kan. Misschien bereik jij juist wél door voerbeloningen en oefeningen het gewenste vertrouwen en de gewenste samenwerking met je hond. Daar is natuurlijk niets mis mee. Wat voor de een niet werkt, kan voor de ander juist prima werken. Uiteindelijk draait het maar om één ding: een prettige relatie met je hond, eentje die voor jullie allebei werkt. Hoe je tot die tot stand brengt, is helemaal aan jou. ?

Zo! Ik heb mijn portie theorie wel weer gehad voor deze week! Jullie vast ook. ? Volgende keer ga ik het dan ein-de-lijk hebben over de Roedelmethode in de praktijk. Beloofd!

Liefs, Meike & Momo

P.S. Meer weten?

Wil je meer weten over dominantie, roedel, rangorde en jouw rol daarin als hondeneigenaar, gezien en uitgelegd vanuit het kader van de Roedelmethode? Dan is dit artikel op Doggo.nl ook interessant om te lezen:

Dominantietheorie | Deel 1/4 – De Roedel | Gedragsdeskundigen Arjen van Alphen & Francien Koeman

Eerdere blog

Mijn eerdere blog over de Roedelmethode vind je HIER.

 

Bij het schrijven van deze blog heb ik veelvuldig gebruik gemaakt van het Basisboek Opvoeden van honden – gids voor levenslange relatievorming volgens de Roedelmethode, geschreven door Arjen van Alphen.

Nacho en Chester testen Herbafix

Geschreven door

Wij waren in de geweldige gelegenheid om voor Natuurlijk voor de hond de geperste brokken van Herbafix te testen. Zoals de meeste wel weten ben ik een echte zeur qua keus van brokken. Uren kan ik op internet speuren welke brok nu het beste is. Vaak is het uitproberen van een brok die je aanspreekt gewoonweg de beste optie, want elke hond is anders. Hoofdzakelijk voer ik vers vlees, puur omdat ik dit het beste vind. Gelukkig zijn er tegenwoordig ook supergoede hondenbrokken,  zoals de geperste brokken van Herbafix. Deze kun je ook afwisselen met vers vlees voeding!

Leuk om te weten: Natuurlijk voor de hond verkoopt ook vers vlees en je kunt dit thuis laten bezorgen. (Regio: Barendrecht, Rhoon, Heerjansdam en de gehele Hoeksche Waard)

Herbafix bij natuurlijk voor de hond

Herbafix blauw

Geurtest geslaagd

Toen wij de zakken binnen kregen waren er al 2 honden niet vandaan te krijgen, en ook bij het uitpakken was er veel animo! Dit gebeurt niet altijd, want vooral Nacho is een lastige eter, en vaak als hij al niet bij de doos komt wordt het geen succes. De zakken zijn goed stevig en van gerecycled papier gemaakt. Met een duidelijke kleur wordt er aangegeven welke smaak het is.

Wat vooral opviel was dat Chester erg veel interesse toonde in de ‘gele’ versie, deze bevat kip en pens en bevordert een gezonde maag-darmwerking. De Kip met Pens wordt ook aangeraden voor honden die moeilijk willen weten. De witte variant is speciaal voor opgroeiende pups en de blauwe variant bevat zalm en is hypoallergeen en verzachtend. Chester snuffelde na de gele zak ook vrolijk verder naar de andere 2 zakken.

Formaat brokken

De reguliere brokken zijn vrij groot van stuk. Erg handig als je een schrokkende hond hebt, want hierdoor worden ze verplicht om te kauwen. ? De puppyversie is vanzelfsprekend veel kleiner van stuk en zelfs geschikt voor kleinere rassen. Op dit moment zijn ze echt wel te klein voor Chester, aangezien hij al 13 kilo weegt, maar omdat hij nog wel een pup is heb ik het gemengd met de gewone brokken en gebruik ik deze in snuffelspelletjes. Dit gaat prima, en door de afwisseling van grootte eet hij zelfs minder snel.

Herbafix formaat brokken

Koudgeperste brokken

De Herbafix brokken zijn koudgeperste brokken en worden niet op een hoge temperatuur gebakken. Zo blijven alle voedingsstoffen bewaard, en ook de structuur is anders dan de gewone brokken. Geperste brokken kun je eigenlijk een beetje vergelijken met paardenbiks, zo leg ik het altijd uit aan anderen. Heeft het echt een brokjesvorm, dan zijn de geëxpandeerde of geëxtrudeerde brokken, oftewel krokante brokken. Het verschil in brokken heeft onze collegablogger al eens uitgelegd in deze uitgebreide blog.

Vullen voerspeeltjes

Geperste of krokante brokken kun je ook herkennen door middel van een test die je zelf kunt doen. Doe een paar brokjes in elk een beker water en wacht een paar minuten. Blijven ze drijven en zetten ze uit als een soort van spons? Dan zijn het krokante brokken. Vallen ze uit elkaar en zakt ze naar de bodem? Dan zijn het geperste brokken. Geperste brokken zijn ideaal om de Kong of een ander voerspeeltje mee te vullen omdat je er een dikke pap van kunt maken, waarna je de boel  in de vriezer kunt doen. Dit kun je terugvinden in onze blog over de Kong. ?

Beoordeling Herbafix

Om nog even terug te komen op onze testbrokken… Zelf vind ik dit een hele prettige brok om te voeren. De prijs-kwaliteitverhouding is ook zeker goed. Voor 15 kilo ben je (afhankelijk van de smaak die je kiest) tussen de 64 en 67 euro kwijt. Al met al dus een hele goede overweging als je een goede brok zoekt, wij zijn fan! Herbafix heeft ook nog een fijne zalmolie met kurkuma, erg goed voor de vacht en een topsupplement. Dit doe ik 3x per week over het vlees, en in dit geval over de brokken met een toefje slagroom omdat Chester jarig was (verwend? Nee hoor!?).

Herbafix kun je online bestellen bij Natuurlijk voor de hond. Deze webshop heeft zich gespecialiseerd in natuurlijke voeding en snacks voor honden. En heb je een paar nieuwe wandellaarzen nodig of een waterdichte jas? Dat hebben ze ook!

Deze blog is in samenwerking met Natuurlijk voor de hond geschreven. Bedankt dat we deze blog over dit mooie product voor jullie mochten schrijven!

Ontmoet Suki!

Geschreven door

Ik heb een zusje! ?

Het is alweer een tijdje geleden dat we een blog hebben geplaatst. Het was een beetje druk de laatste tijd…

Maar we hebben heel leuk nieuws: ik heb een zusje erbij gekregen! Zij is ook een Shiba Inu, net als ik, en ze heet Suki.? Mijn baasjes dachten dat het voor mij wel goed zou zijn, zo’n zusje erbij.

Ze heeft een bijzondere kleur, namelijk wolfsgrijs. Deze kleur komt bij Shiba’s bijna nooit voor. Ik ben heel benieuwd hoe ze er straks uitziet!

Ik vind haar heel lief, maar ik moet haar nog wel veel leren. Alles wat ik heb wil zij ook hebben, ook mijn snoepjes! Ik eet heel rustig alles op en zij eet heel snel. Mijn baasjes zijn haar aan het leren dat ze mij met rust moet laten als ik nog iets aan het eten ben. Dit is voor haar natuurlijk nog moeilijk, maar ze leert heel snel!

Ik vind het heel erg leuk om met haar te spelen, vooral als ik haar kan uitdagen met een speeltje vanaf de bank! Dan gaat ze soms heel hard blaffen naar mij en dan komt ze op mij af gerend.

Suki mag op dinsdagavond naar de puppycursus, en dan moet ik even thuis blijven. Als ze dan weer thuiskomt is ze moe en moet ze even slapen van de baasjes.
Maar ik wil dan graag altijd spelen, dus dat doen de baasjes dan even met mij.

We gaan vanaf nu blogs schrijven over onze avonturen samen!?

Lezen jullie de volgende keer weer mee?

Pootjes en likjes van Aiki & Suki.?

Tripje naar Finland

Geschreven door

Hallo allemaal! Zoals mijn baasje in een vorig blog heeft geschreven, zou ze naar Finland gaan. De afgelopen twee weken is ze daar geweest! Helaas zonder mij, maar ze heeft er wel met 17 andere husky’s mogen werken. Dat maakt het gelukkig wel een beetje goed. Ik heb aan mijn baasje gevraagd of ze wat wil vertellen over Finland in een blog, en dat wilde ze wel!
Ze zal alles vertellen wat ze heeft gedaan, en zeker een aantal foto’s laten zien. Veel leesplezier!

Aankomst

Dit jaar kreeg ik een heel speciaal verjaardagscadeautje. Ik mocht namelijk op mijn verjaardag vertrekken naar Finland, waar ik mensen ging helpen die met hun 17 husky’s vakanties voor Nederlandse mensen organiseren! Ik ben al ooit in Noorwegen en Zweden geweest, maar dat was in de zomer. Nog nooit ben ik ergens in de winter naartoe geweest. In het vliegtuig was het uitzicht al prachtig. Alles was wit en alle meren die ik kon zien waren bevroren! Na een hele dag reizen kwam ik aan in het stadje waar ik mijn twee weken door ging brengen, Kuusamo. Het vliegtuig landde op een héél klein vliegveldje, in het donker. Het sneeuwde heel erg hard en alles zag wit! Nog nooit had ik zoiets gezien en ik vond het natuurlijk prachtig. Ik werd opgehaald door de mensen die ik ging helpen en we gingen naar hun huisje. Daar hebben ze me een aantal dingen uitgelegd over wat we gingen doen. Toen ze alles hadden verteld, had ik meteen zin om te beginnen! De volgende dagen kwamen de mensen aan en konden we van start met alle mooie dingen!

Sledehondentocht

Natuurlijk het meest gave ding dat ik heb mogen doen: meehelpen met het inspannen van de husky’s, zodat de gasten mee konden op de slee! Er stonden acht honden voor de slee, en alle acht hadden ze elke keer weer superveel zin om te gaan rennen. We hadden met een sneeuwscooter (we noemen dat altijd een Ski-Doo) een trail uitgezet, zodat de honden makkelijker een route konden volgen en het niet te zwaar was voor ze. Na verschillende keren meegeholpen te hebben bij het in- en uitspannen van de honden mocht ik zelf ook een paar keert mee op de slee. Een ritje mocht ik zelf ook achterop staan, wat supergaaf was – iets wat ik echt altijd al ooit wilde doen. Kan ik dus mooi afstrepen van mijn Bucket List. 😉 Een andere keer dat ik mee mocht op de slee, hadden we een paar van de pups ingespannen om te kijken hoe die het zouden doen. Heel leuk om te zien hoe een pup reageert op zo’n nieuwe situatie. Je ziet meteen dat deze honden van nature al aanleg hebben om te trekken!


Het was een prachtige trail om te sleeën. Over een bevroren meer, tussen de bomen door, door het witte landschap. Dit zou ik keer op keer kunnen doen!

Wandelingen

Wat natuurlijk ook niet kon ontbreken, waren de verschillende wandelingen in een paar prachtige gebieden vlakbij Kuusamo. Er was een berentrail die we gelopen hebben, wat best pittig was! Omdat alles natuurlijk onder de sneeuw lag, waren er een paar flinke klimmen en dalen die eigenlijk via een trap gingen, maar die waren natuurlijk ook bedekt in de sneeuw. Hierdoor was alles best glad en hebben we een beetje moeten improviseren om overal naar boven en naar beneden te kunnen komen! Met wat hulp van elkaar kon iedereen overal komen en genieten van het mooie landschap. Langs een grote rivier, een bergje op en tussen de bomen door hebben we een flink stuk gewandeld. Elke wandeling werd beloond met een lekker rendierworstje en wat warms te drinken. Leuk en lekker!
Een andere wandeling die we hebben gedaan, was naar een prachtig uitzichtpunt waarbij je alle besneeuwde bomen en bevroren meren goed kon zien: de Riisitunturi. De zon scheen ook nog eens, wat voor een extra speciaal effect zorgde!
De laatste wandeling was er eentje langs verschillende bevroren watervallen. Supermooi en speciaal om te zien! Eentje was fel blauw van kleur, die zag je al van  verre in de grote rotswand zitten. Er waren ook nog eens mensen op aan het ijsklimmen. Je moet het maar durven! Dit was een hele grote, maar mooie wandeling met ook een aantal flink pittige stukken. Het was het allemaal waard, ik heb nog nooit zo’n mooie wandeling gemaakt!

IJsvissen

Iets heel grappigs wat we mochten doen, was ijsvissen. Met een speciale ijsboor moest je een gat in het dikke ijs boren, zodat je bij het water kon. Met een klein hengeltje en wat aas kon je daarna vissen. Ik heb verschillende keren wat gevangen, maar ze natuurlijk meteen teruggegooid! Als deze vissen, baarsjes waren het, te lang boven water blijven kunnen ze namelijk bevriezen door de lage temperatuur. Dan moet je ze met je blote hand weer opwarmen, zodat ze daarna meteen weer terug kunnen in het water. Weest gerust, elk visje ging weer spartelend terug het water in!

Noorderlicht

Last but not least heb ik ook nog het Noorderlicht mogen zien. En dan ook nog eens niet zomaar het Noorderlicht, maar het mooiste sinds tijden! Samen met een groepje mensen zijn we in de auto gesprongen en het Noorderlicht achterna gereden. Dat was zeker de moeite waard! Langs de weg zijn we op een bepaald moment gestopt. Daar was het Noorderlicht zó goed te zien! Groen, blauwig en rode kleuren had het en het danste echt over ons heen! Ik ben erg blij dat ik dit heb mogen meemaken, want zó mooi maak je hem niet vaak mee.

Ik heb twee fantastische weken in Finland gehad, en kan iedereen aanraden om er ook naartoe te gaan! Het mooie witte landschap, de Finse mensen die altijd heel aardig zijn, de prachtige wandelingen en de gave dingen die je er kan doen, zoals Ski-Doo rijden.
O ja, het was er koud, gemiddeld -15, maar we hebben ook een dag -30 gehad! Maar het gekke was dat dit helemaal niet koud voelde. Heel apart, maar je kon soms in deze temperaturen gewoon zonder handschoenen lopen!

Spelenderwijs bouwen aan balans, coördinatie en zelfvertrouwen

Geschreven door

Atleet Foss

Wie ons (@lifebyfoss) volgt op Instagram heeft het wellicht al gezien: Foss is een atletisch ventje. Hij is niet alleen vliegensvlug, maar klimt en springt ook op allerhande boomstammen, en af en toe klimt-ie zelfs een stuk de boom in! Dit is niet alleen erg leuk om samen met hem te doen, maar het is ook nog eens goed voor zijn zelfvertrouwen, balans, coördinatie en spieropbouw.

Fysieke en mentale gezondheid

Ik stop heel veel tijd, energie en moeite in het fit houden van Foss, fysiek maar ook mentaal. Zoals je in onze eerdere blogs hebt kunnen lezen (die blogreeks wordt nog vervolgd), is vooral dat fysieke niet altijd zonder slag of stoot gegaan. Inmiddels gaat het wat dat betreft gelukkig een stuk beter met Foss, en ik vind het dan ook leuk om hem fysiek uit te dagen. Het mooiste is als hij tegelijkertijd fysiek én mentaal wordt uitgedaagd.

Hondenschool

De gehoorzaamheidscursussen op de hondenschool vonden Foss en ik al snel een beetje saai, en eerlijk gezegd paste het ook niet echt bij mijn visie over hoe om te gaan met een hond/hoe een hond iets aan te leren/wat belangrijk is voor honden. Foss wil niet 20x zitten, blijven of volgen voor een koekje. De ultieme beloning voor Foss is samen een spel doen, samen bezig zijn, en eerlijk gezegd vind ik dat zelf ook veel leuker. Ik verbaas me er telkens over hoe hij groeit in zelfvertrouwen en balans.

Spelenderwijs leren

Hoe ben ik begonnen met Foss aanleren om op dingen te springen? Op Instagram volg ik een aantal accounts van hondentrainers, voornamelijk uit Amerika, en uit hun pagina’s haal ik veel inspiratie. Zo ben ik bijvoorbeeld begonnen met Foss de pivot aan te leren. Hij staat dan met zijn voorpootjes op bijvoorbeeld een boek of een omgedraaide voerbak. Het idee is dat hij gaat draaien (linksom of rechtsom), waarbij hij met zijn achterpootjes de draai maakt en met zijn voorpootjes op het voorwerp blijft staan. Op die manier creëer je ‘rear end awareness’; hij moet dus opletten op wat hij met zijn lijf doet en waar welke poot staat.

Omgeving scannen

Tegelijkertijd ben ik elke wandeling de omgeving aan het scannen op voorwerpen waar Foss op zou kunnen springen. Dit begon bijvoorbeeld met bulten, paaltjes, bankjes, verhogingen in de weg, grote stenen, picknicktafels, you name it. Hoewel Foss bij het betreden van een dergelijk voorwerp letterlijk fysiek een sprong of klim maakt, is dit ook voor zijn mentale toestand goed. Hij komt op deze manier namelijk op ondergronden terecht waar hij normaliter niet zo snel op zou komen. Dit kan best spannend zijn en het ene voorwerp heeft meer overtuiging van mijn kant nodig dan het andere voorwerp, maar uiteindelijk zetten wij altijd door en is hij relaxed als hij op het voorwerp staat. Hij vindt het nu zelfs zo leuk, dat als ik nu niet oppas met onze wandelingen in de buurt, hij mij zo vooruit trekt om op een bepaald voorwerp te springen. Daarnaast zijn ze in de straat nu bezig met bouwwerkzaamheden, en er liggen allerhande platen op de grond waar je overheen moet lopen. Ik dacht dat Foss dat best eng zou vinden want het wiebelt en maakt geluid, maar hij geeft er helemaal niks om! Ik denk dat de uitdagingen zoals hierboven omschreven hier aan bijgedragen hebben.

Uitbreiden en uitdagen

Dit soort oefeningen kun je ook op voorwerpen doen die niet door de mens zijn gecreëerd. Bijvoorbeeld: omgezaagde bomen die op hun kant liggen waar je je hond vervolgens een stuk over heen kan laten lopen, of afgezaagde boomstammen (en dan steeds op smallere stammetjes zodat hij steeds goed moet balanceren en rekening moet houden met waar hij zijn pootjes zet). Je kunt deze oefeningen nog wat uitdagender voor je hond maken door hem op het voorwerp simpele oefeningetjes te laten doen zoals zit, af en poot. Op die manier moet hij elke keer weer nadenken hoe hij zijn lichaam moet positioneren om in balans te blijven en er niet af te vallen. En het leuke is, waar Foss vroeger nog wel eens terugschrok na een val van bijvoorbeeld een boomstam, laat hij zich nu daardoor niet meer tegenhouden en probeert hij het alsnog! Als ik nu tijdens een wandeling ineens zeg ‘Foss, ga d’r op’, dan scant hij zelf de omgeving af om te zien waar ik wil dat hij op gaat. Dit gaat nog niet altijd goed, maar dat is helemaal niet erg. Dat komt vanzelf wel. Het is vooral ontzettend leuk om zo samen te werken!

Doe jij ook dit soort spelletjes met je hond? En wat vindt hij of zij ervan? Ik lees het graag terug in de reacties.