Naar Frankrijk voor een pup en dan zonder puppy naar huis

Ik ging naar Frankrijk voor een pup en kwam zonder puppy weer thuis. Een reis maken naar Frankrijk om naar een puppy te gaan, dat doe je niet zomaar. Je gaat er heen omdat je daadwerkelijk van plan bent om het pupje ook ‘te nemen’. In mijn geval ging ik naar Frankrijk en zei ik nee tegen de pup. Hoe dat gegaan is? Lees maar mee!

Fokker in Frankrijk

Het ras waar ik van ben gaan houden; de Yakutian Laika, is geen bekend ras waar veel mee gefokt wordt in Nederland. Dan is het logisch dat, wanneer je een pup zoekt, je al snel in het buitenland uitkomt. Lena komt uit Rusland (daar komt het ras van origine vandaan), maar in Frankrijk zitten inmiddels ook een aantal goede fokkers.

LEESTIP: een pup uit Rusland

Kennismaken met de pup

Nu de pup bij een Franse fokker zit, kan ik vrij eenvoudig kennis gaan maken met de pup. Nu ja, het is nog steeds 12 uur heen en 12 uur terug rijden. Maar het is niet onmogelijk zoals Rusland (momenteel komen er geen mensen van buiten Rusland het land in). Een uitgelezen kans om de pup al met 8 weken te gaan ontmoeten. Reizen mogen pups pas na 15 weken in verband met de inenting tegen hondsdolheid.

Eenmaal bij de fokker

Eenmaal aangekomen bij de fokker, willen ze mij een rondleiding geven langs alle volwassen honden. Maar Lena mag niet mee. Dat hadden ze niet duidelijk aangegeven. Ik had zelfs gecheckt of het oké was dat Lena mee zou komen als ze loops is. Dat was geen enkel probleem. Ze mag niet mee naar binnen omdat ze bang zijn dat vreemde honden ziekten verspreiden in hun kennel. Lena kan alleen niet zonder mij zijn, geen seconde. Dus dat plan werkt niet. Schoorvoetend worden Lena en ik een kamer in geloodst en de rondleiding rond de kennels is niet meer mogelijk.

Puppy ontmoeten

Dat maakt mij niet uit. Ik kom immers voor deze pup. Ik heb haar stamboom en ouders al bekeken dus ik hoef niet persé de volwassen honden van dichtbij te zien. Dus we gaan het huis in. Lena de fokster en ikzelf. De hele kamer ruikt naar kattenpis (ik heb daar echt een hekel aan). Het pupje komt ook de kamer in en wordt op de grond gezet. Daar blijft ze plat op de grond liggen en zo schuifelt ze een beetje over de vloer. Ze is heel erg bang van Lena. Lena houdt afstand, is heel zachtaardig en geeft het pupje de tijd om haar op te zoeken.

Bange pup

Dan pakt de fokster een glas water en het pupje verschiet van het geluid van de kraan. Ik vraag of ze ooit eerder binnen is geweest. Ja dat is ze, samen met al haar broers en zussen en moeder is ze deze ruimte gewend. Ik zie daar dus helemaal niets van. Ik zie een heel bang pupje, die verschiet van een ‘normaal’ geluid zoals een kraan. Getver, ik had me deze ontmoeting anders voorgesteld. Het pupje maakt ook geen contact met mij, helemaal niet. Alleen als de fokster haar lief toespreekt komt ze een heel klein beetje los.

Dat valt tegen

Tja, dat het een mooi pupje is, dat wist ik al. Maar ik had toch echt verwacht dat ze minder bang zou zijn en dat het socialiseren al voor een groot gedeelte goed was gedaan. Zeker in een kennel in Frankrijk. De fokster vertelt nog wel dat alle pups uit dit nest wat meer terughoudend zijn. En dat het past bij de Yakut Laika dat ze niet meteen overal vol in gaan, maar eerder nieuwe dingen gaat zitten bekijken en afwachten. Dat is op zich allemaal goed en wel, maar deze pup is niet afwachtend maar heel erg bang.

Samen wandelen

Omdat er binnen niet echt veel meer gebeurt, behalve bange pup, lieve Lena die afstand houdt en ik die het allemaal alleen maar aan het bekijken ben, gaan we naar buiten. Wandelen met Lena en pup. Buiten komt het pupje iets meer los. Ze zoekt nu juist steun bij Lena en huppelt achter Lena aan. We passeren een hondenkennel waar ook een moederhond met pups zit. De fokster geeft aan dat deze hond niet vriendelijk is. Lena loopt los en is al bij het hek aangekomen. Daar wordt ze inderdaad flink afgesnauwd door de teef. Lena blijft rustig op een afstandje van het hek staan kijken. Ondertussen schiet het pupje ongeveer 20 meter weg. Zij is wel geschrokken door het gegrom van de moederhond. Ze vlucht niet naar de fokster, niet naar Lena, maar alleen het bos in. Ook dit vind ik geen goed teken.

Morgen nog een keer

Omdat ik nu ineens met vreselijke twijfels zit en eigenlijk een rotgevoel. In mijn verwachting zou het heel anders gaan. Weet ik even niet hoe ik deze eerste ontmoeting moet afsluiten. Ik vraag of het mogelijk is om de volgende dag nog een keer te komen kijken. Zo kan ik het even laten bezinken en wellicht is het pupje de volgende dag al een beetje meer aan ons gewend. Eenmaal terug op de camping blijft dat rotgevoel aan me knagen.

Ik doe het niet

Na een nacht slapen realiseer ik me dat ik gewoon echt niet met 2-0 achterstand wil beginnen met een pup. Dat ik niet wil dat Lena voor de onzekerheid en angst van deze nieuwe pup moet gaan overcompenseren, wat bij haar ongewenst gedrag in de hand kan werken. Ik wil gewoon het allerliefste een stabiele pup die graag naar me toe komt. En geen pup die heel erg bang is voor Lena en voor mij en helemaal geen contact zoekt. Het wordt het gewoon niet.

Naar huis

Terug naar huis. Ik ben wel blij dat we zijn gegaan. Dit reisje is heel erg goed geweest voor de band tussen mij en Lena. Ook ben ik blij dat ik heb kunnen zien dat deze pup geen goede match voor mij is. Het grappige was dat ik moest denken aan de blog die ik heb geschreven: 10 redenen om díe pup niet te kopen. Ik heb dus mijn eigen advies opgevolgd en geen bang pupje gekocht.

Gerelateerde artikelen

Tags