Hallo allemaal,
Hier zijn we weer. Dit blog staat in het teken van Faf.
Na ons moeilijke afscheid van Beer heb ik, Yiska, een jaar lang alleen met mijn paps en mams geleefd. Dat was heel fijn. Ik kreeg alle aandacht. Maar ik veranderde. Ik was een droevig toch wat eenzaam hondje. Ik speelde bijna niet meer. En wilde ook liever niet spelen met mijn mams en paps. Wel, wanneer we er lekker op uit gingen. Dan was ik helemaal in mijn nopjes. Maar thuis…
Een nieuwe Amerikaanse Akita pup
8 maanden na het verlies van Beer waren paps en mams pas klaar voor het idee van een nieuwe pup. Wel hadden ze hun ogen en oren al opengehouden. Ze hielden de website van de rasvereniging strak in de gaten. Ook hadden ze altijd nog goed contact met mijn fokkers gehouden. En ze hadden een grote wens om bij hen een volgende pup te kunnen kopen. Dat is toch anders gelopen. Helaas zat het bij de fokkers waar ik vandaan kwam tegen met hun persoonlijke gezondheid. En toen zij weer helemaal fit waren, was de mama hond niet klaar voor de dekking, waardoor de fokkers dat ook niet van haar verwachten. Ze hebben ervoor gekozen haar niet meer te laten dekken. En gaan dat ook niet meer doen.
Een goede fokker
Dat is iets waar onze paps en mams heel veel begrip voor hebben. Persoonlijke gezondheid is zeer belangrijk. Daar moeten we respect voor hebben. Maar wanneer een teefje gedekt ‘moet’ worden, moet de teef dit ook zelf willen! Dit teefje heeft heel duidelijk aangegeven er niet klaar voor te zijn. Een fokker is pas een goede fokker, wanneer zij ook naar hun honden luisteren! Dan laat je zien dat je ook echt om je honden geeft. Het dier moet 100% gezond zijn, maar ook moet het dier 100% achter de dekking staan.
De zoektocht naar een andere fokker
Faf komt dus van een andere fokker. En het was nog een hele zoekopdracht voor paps en mams om fokkers te vinden die bij hun eisen passen. Ze hebben bij 4 verschillende fokkers aangeklopt. De 1e waren dus de fokkers waar ik vandaan kwam. De 2e voldoen wel aan de eisen van paps en mams. Helaas lieten zij na wat contact niets meer horen. Daar houden onze paps en mams niet van. Zij waren dus van de lijst geschrapt.
Fijne fokker, maar geen pups
Over de 3e waren paps en mams mega enthousiast, zij hebben heel veel ervaring en zijn erg bekend binnen de rasvereniging. De fokkers zeiden dat ondanks zij destijds geen nestje hadden, dat we van harte welkom waren voor een kop koffie. Dat is toch fijn! De kop koffie is er helaas niet meer van gekomen. Maar we hebben wel een pup van één van hun reuen. Paps en mams waren dus bij de 4e fokker aangekomen. Zij zijn de eigenaar van Faf zijn mams. De papa is een reu van de 3e fokkers. Hij woont daar overigens niet meer. Maar hij is in het beheer van andere fokkers die ook bij de rasvereniging zijn aangesloten. De eigenaren van Faf zijn mams zijn ontzettend fijne mensen. Op al je vragen hebben ze een eerlijk antwoord.
Amerikaanse Akita puppy’s
Tijdens het eerste telefoontje zei de fokker dat paps en mams gerust mochten langskomen om kennis te maken en de pups (toen 10 dagen oud) mochten komen bewonderen. 4 dagen later zaten paps en mams het nest te bewonderen. Wat een knappe pups! Paps en mams hadden al oog voor 2 van de 3 reutjes. (Het nest bestond uit 2 teven en 3 reuen). Faf was de grootste en dikste van het nest. Een beetje een pestkopje, want wanneer hij wilde drinken beukte hij zijn broertjes en zusjes opzij.
De grootste reu van het nest
Toen Faf 5 weken oud was zijn paps en mams nog eens gaan kijken. Die dag hebben ze ook de definitieve keuze door gegeven om voor Faf te kiezen. Waarom nou Faf? Omdat hij avontuurlijk is. Hij trok zijn eigen plan. Wanneer het nest aan het spelen was deed hij even mee en daarna ging hij op onderzoek uit. Hij klom op – en over alles heen. En dat avontuurlijke is wat onze paps en mams zoeken in een pup. Ik had dat zelf ook. Lekker spelen, maar ook doen wat ik zelf wil. De fokkers van Faf waren heel blij dat Faf bij ons terecht kwam. De paps en mams hebben al ervaring en kennis over het ras. Ze zijn lekker avontuurlijk en wij mogen altijd mee op vakantie. Hun leven draait zowat om ons. Tuurlijk er is nog meer. Maar wij zijn onderdeel van het gezin. En dat vinden de fokkers van Faf een prettig idee.
Faf is 8 weken en mag mee naar huis
Toen faf 8 weken oud was, mocht hij mee naar huis. De paps en mams zijn bij ieder bezoek meer dan 3 uur blijven hangen, want het was zo gezellig bij de fokkers.
De rit naar huis vond Faf wel erg eng. Hij had al wat autoritjes meegemaakt. Naar de DA bijvoorbeeld, maar ook om op visite te gaan. Om te zorgen dat de pups een positieve ervaring hadden met de auto. Maar al die ritjes waren samen met zijn broertjes en zusjes. En deze keer was hij helemaal alleen. Hij lag bij de voeten van mams. De rit duurde 1,5 uur. Na 3 kwartier hebben ze een plaspauze gehouden en dat vond Faf goed… Mams vond het zo zielig. Een uur lang heeft hij zitten piepen en het laatste half uur van de rit heeft hij heel diep liggen slapen. Gelukkig maar.
Onze eerste ontmoeting
Onze eerste ontmoeting was geen succes. Om ons niet te overdonderen deden we dat buiten ons huis. Mams kwam me halen. En buiten wachtte paps met Faf.
‘Dat vond ik eens even leuk! Een puppy! Ik ben dol op puppy’s’. Faf dacht daar anders over. Hij was doodmoe van de reis. Toen ik in de buurt kwam begon hij te grommen. Ik hield wat afstand en probeerde zijn lucht op te vangen met mijn neus. We hebben met diezelfde afstand een paar minuten buiten gezeten. Ik was er heel rustig onder. En Faf vond die afstand ook erg prettig.
Apart houden in huis
Toen zijn we naar binnen gegaan. Ieder aan onze eigen kant van het huis. Paps en mams hadden een obstakel gemaakt.
Precies zo dat we niet bij elkaar konden, elkaar wel konden zien, besnuffelen, maar ook weg konden lopen wanneer we dat wilden. En dus ook onze rust pakken wanneer we dat wilden. En dat ‘rust pakken’ dat deed Faf, hij liep een rondje door zijn deel van het huis. Deed ondanks we van buiten kwamen een plas op de deurmat. En ging op het voeteneind van het bed van paps en mams slapen. Ik had er iets meer moeite mee. Ik wist namelijk dat Faf ergens in huis lag. Een uurtje later vond ik het ook tijd om te slapen.
Twee Amerikaanse Akita’s
Het was een heel verhaal hoe wij stap voor stap aan elkaar hebben moeten wennen. Maar dat is helemaal goed gekomen. Faf en ik zijn dikke maatjes en een echt team. We zijn aan elkaar gewaagd, want het leeftijdsverschil is iets meer dan 2 jaar. Faf is nu alweer 1 jaar! En hij is ontzettend groot geworden. En nog niet uitgegroeid…
We hopen dat jullie het een leuke blog vinden.
Tot snel weer.
Een poot van Yiska & Faf!
Gerelateerde artikelen
Tags
Samenwerken?
x
Wat is dit?
Hallo allemaal,
Hier zijn we weer. Dit blog staat in het teken van Faf.
Na ons moeilijke afscheid van Beer heb ik, Yiska, een jaar lang alleen met mijn paps en mams geleefd. Dat was heel fijn. Ik kreeg alle aandacht. Maar ik veranderde. Ik was een droevig toch wat eenzaam hondje. Ik speelde bijna niet meer. En wilde ook liever niet spelen met mijn mams en paps. Wel, wanneer we er lekker op uit gingen. Dan was ik helemaal in mijn nopjes. Maar thuis…
Een nieuwe Amerikaanse Akita pup
8 maanden na het verlies van Beer waren paps en mams pas klaar voor het idee van een nieuwe pup. Wel hadden ze hun ogen en oren al opengehouden. Ze hielden de website van de rasvereniging strak in de gaten. Ook hadden ze altijd nog goed contact met mijn fokkers gehouden. En ze hadden een grote wens om bij hen een volgende pup te kunnen kopen. Dat is toch anders gelopen. Helaas zat het bij de fokkers waar ik vandaan kwam tegen met hun persoonlijke gezondheid. En toen zij weer helemaal fit waren, was de mama hond niet klaar voor de dekking, waardoor de fokkers dat ook niet van haar verwachten. Ze hebben ervoor gekozen haar niet meer te laten dekken. En gaan dat ook niet meer doen.
Een goede fokker
Dat is iets waar onze paps en mams heel veel begrip voor hebben. Persoonlijke gezondheid is zeer belangrijk. Daar moeten we respect voor hebben. Maar wanneer een teefje gedekt ‘moet’ worden, moet de teef dit ook zelf willen! Dit teefje heeft heel duidelijk aangegeven er niet klaar voor te zijn. Een fokker is pas een goede fokker, wanneer zij ook naar hun honden luisteren! Dan laat je zien dat je ook echt om je honden geeft. Het dier moet 100% gezond zijn, maar ook moet het dier 100% achter de dekking staan.
De zoektocht naar een andere fokker
Faf komt dus van een andere fokker. En het was nog een hele zoekopdracht voor paps en mams om fokkers te vinden die bij hun eisen passen. Ze hebben bij 4 verschillende fokkers aangeklopt. De 1e waren dus de fokkers waar ik vandaan kwam. De 2e voldoen wel aan de eisen van paps en mams. Helaas lieten zij na wat contact niets meer horen. Daar houden onze paps en mams niet van. Zij waren dus van de lijst geschrapt.
Fijne fokker, maar geen pups
Over de 3e waren paps en mams mega enthousiast, zij hebben heel veel ervaring en zijn erg bekend binnen de rasvereniging. De fokkers zeiden dat ondanks zij destijds geen nestje hadden, dat we van harte welkom waren voor een kop koffie. Dat is toch fijn! De kop koffie is er helaas niet meer van gekomen. Maar we hebben wel een pup van één van hun reuen. Paps en mams waren dus bij de 4e fokker aangekomen. Zij zijn de eigenaar van Faf zijn mams. De papa is een reu van de 3e fokkers. Hij woont daar overigens niet meer. Maar hij is in het beheer van andere fokkers die ook bij de rasvereniging zijn aangesloten. De eigenaren van Faf zijn mams zijn ontzettend fijne mensen. Op al je vragen hebben ze een eerlijk antwoord.
Amerikaanse Akita puppy’s
Tijdens het eerste telefoontje zei de fokker dat paps en mams gerust mochten langskomen om kennis te maken en de pups (toen 10 dagen oud) mochten komen bewonderen. 4 dagen later zaten paps en mams het nest te bewonderen. Wat een knappe pups! Paps en mams hadden al oog voor 2 van de 3 reutjes. (Het nest bestond uit 2 teven en 3 reuen). Faf was de grootste en dikste van het nest. Een beetje een pestkopje, want wanneer hij wilde drinken beukte hij zijn broertjes en zusjes opzij.
De grootste reu van het nest
Toen Faf 5 weken oud was zijn paps en mams nog eens gaan kijken. Die dag hebben ze ook de definitieve keuze door gegeven om voor Faf te kiezen. Waarom nou Faf? Omdat hij avontuurlijk is. Hij trok zijn eigen plan. Wanneer het nest aan het spelen was deed hij even mee en daarna ging hij op onderzoek uit. Hij klom op – en over alles heen. En dat avontuurlijke is wat onze paps en mams zoeken in een pup. Ik had dat zelf ook. Lekker spelen, maar ook doen wat ik zelf wil. De fokkers van Faf waren heel blij dat Faf bij ons terecht kwam. De paps en mams hebben al ervaring en kennis over het ras. Ze zijn lekker avontuurlijk en wij mogen altijd mee op vakantie. Hun leven draait zowat om ons. Tuurlijk er is nog meer. Maar wij zijn onderdeel van het gezin. En dat vinden de fokkers van Faf een prettig idee.
Faf is 8 weken en mag mee naar huis
Toen faf 8 weken oud was, mocht hij mee naar huis. De paps en mams zijn bij ieder bezoek meer dan 3 uur blijven hangen, want het was zo gezellig bij de fokkers.
De rit naar huis vond Faf wel erg eng. Hij had al wat autoritjes meegemaakt. Naar de DA bijvoorbeeld, maar ook om op visite te gaan. Om te zorgen dat de pups een positieve ervaring hadden met de auto. Maar al die ritjes waren samen met zijn broertjes en zusjes. En deze keer was hij helemaal alleen. Hij lag bij de voeten van mams. De rit duurde 1,5 uur. Na 3 kwartier hebben ze een plaspauze gehouden en dat vond Faf goed… Mams vond het zo zielig. Een uur lang heeft hij zitten piepen en het laatste half uur van de rit heeft hij heel diep liggen slapen. Gelukkig maar.
Onze eerste ontmoeting
Onze eerste ontmoeting was geen succes. Om ons niet te overdonderen deden we dat buiten ons huis. Mams kwam me halen. En buiten wachtte paps met Faf.
‘Dat vond ik eens even leuk! Een puppy! Ik ben dol op puppy’s’. Faf dacht daar anders over. Hij was doodmoe van de reis. Toen ik in de buurt kwam begon hij te grommen. Ik hield wat afstand en probeerde zijn lucht op te vangen met mijn neus. We hebben met diezelfde afstand een paar minuten buiten gezeten. Ik was er heel rustig onder. En Faf vond die afstand ook erg prettig.
Apart houden in huis
Toen zijn we naar binnen gegaan. Ieder aan onze eigen kant van het huis. Paps en mams hadden een obstakel gemaakt.
Precies zo dat we niet bij elkaar konden, elkaar wel konden zien, besnuffelen, maar ook weg konden lopen wanneer we dat wilden. En dus ook onze rust pakken wanneer we dat wilden. En dat ‘rust pakken’ dat deed Faf, hij liep een rondje door zijn deel van het huis. Deed ondanks we van buiten kwamen een plas op de deurmat. En ging op het voeteneind van het bed van paps en mams slapen. Ik had er iets meer moeite mee. Ik wist namelijk dat Faf ergens in huis lag. Een uurtje later vond ik het ook tijd om te slapen.
Twee Amerikaanse Akita’s
Het was een heel verhaal hoe wij stap voor stap aan elkaar hebben moeten wennen. Maar dat is helemaal goed gekomen. Faf en ik zijn dikke maatjes en een echt team. We zijn aan elkaar gewaagd, want het leeftijdsverschil is iets meer dan 2 jaar. Faf is nu alweer 1 jaar! En hij is ontzettend groot geworden. En nog niet uitgegroeid…
We hopen dat jullie het een leuke blog vinden.
Tot snel weer.
Een poot van Yiska & Faf!
Gerelateerde artikelen
Recept voor een stabiele hondDoor: Redactie
Toch een tweede hondDoor: Lena & Lumi
Naar Frankrijk voor een pup en dan zonder puppy naar huisDoor: Lena & Lumi
Tags