Free-shaping

Pluk heeft ergens in zijn leven een trim/tafel/dierenarts-trauma’tje op gedaan. Hoe en waar precies blijft een puzzeltje. Waarschijnlijk is mijn kleine meneertje gewoon heel erg gevoelig en was er maar een kleine negatieve ervaring voor nodig om hem te ‘beschadigen’ voor het leven. Het kleinste gefrunnik aan zijn lichaam, zorgt er voor dat hij totaal in paniek schiet. Ik heb hulp gezocht bij de lokale hondenschool om hier aan te werken. Samen met een trainer zijn we begonnen met free-shaping. Wat dat is en hoe het heeft uitgepakt voor Pluk en mij, lees je in deze blog.

Free-shaping: wat is het?

Shaping wordt veel gebruikt in dierentuinen met wilde dieren zoals olifanten, tijgers of gorilla’s, om zo medische behandelingen zo makkelijk mogelijk te maken. Maar ook binnen de hondenwereld wordt het steeds vaker toegepast. Om te werken met shaping stel je je zelf een doel. Bijvoorbeeld: ‘mijn hond geeft een poot’. Vervolgens deel je dit op in kleine stapjes en wacht je tot je hond uit zich zelf het gewenste gedrag laat zien en dit beloon je. Bijvoorbeeld, je steekt je hand uit. Kijkt je hond naar je hand? Dan beloon je dit. Dit doe je een paar keer, en dan wacht je met belonen totdat de hond uit zich zelf een stapje verder gaat. Door bijvoorbeeld naar je hand toe te bewegen met zijn neus of poot. Dit bouw je uit in kleine stapjes, totdat de hond het gewenste gedrag vertoond. Voorbeelden van shaping plannen zijn te vinden op: https://www.doggo.nl/artikelen/hondentraining/nieuwe-gedragingen-shapen/

Pluk en het shapen

Pluk en ik waren al ver gekomen met het borstelen en kammen. Poten en kop bleven echter lastig en ik boekte geen vooruitgang meer. Op de hondenschool maakte we een plan om het borstelen voor zowel Pluk als mij leuker te maken. Veiligheid voorop, besloten we met de trainer om te beginnen met zijn poten, zodat hij zijn muilkorf op kan hebben. Daarna zouden we verder gaan met zijn kop.

Doel 1: Pluk geeft uit zichzelf een poot en blijft stil zitten als hij wordt geborsteld

Pluk leerde zelf na te denken over wat er van hem wordt verwacht. Ik leerde vooral dat ik heeeel veel geduld moet hebben. De eerste ‘les’ heb ik minuten lang voor hem gezeten met mijn hand uitgestrekt. En dan maar wachten. Wachten tot hij ook maar iets doet in de richting van mijn hand. Ik kan je vertellen, geduld is absoluut niet mijn echte sterkste kant. Zo graag wilde ik even een aanwijzing geven; even wijzen naar mijn hand; even iets zeggen. Maar dat mocht niet. Hij moest het zelf uitzoeken. En… Dat deed hij! Steeds een beetje meer, en uiteindelijk lag zijn poot meerdere secondes in mijn hand. Wiehoeeeeee. Zo trots. Dat was alles voor de eerste les. Een poot geven. Het klinkt simpel, maar voor mijn bange vriendje was het een enorme stap. En wat was hij moe! 2 dagen heeft hij knock-out gelegen. Nadenken is zo veel vermoeiender dan rondjes rennen op het strand.

Thuis en de volgende lessen gingen we steeds een stapje verder, maar niet te snel! De borstel in de buurt leggen, de borstel vast pakken, met de achterkant van de borstel over zijn poot en tenslotte het daadwerkelijk borstelen van zijn poten. Met deze kleine stapjes bereikten we ons doel. Pluk kon zelfs niet meer ophouden met pootjes geven, zo leuk vond hij het.

Doel 2: Pluk legt zijn hoofd op het trimkussen en laat zich borstelen en knippen

Nu doel 1 bereikt was, konden we verder met doel 2: zijn kop. Het was even een puzzeltje hoe we dit zouden aanpakken, maar uiteindelijk besloten we het te doen met behulp van een langwerpig rond kussen. Wederom gingen we in kleine stapjes aan de slag. Pluk had de smaak al snel te pakken en legde zijn koppie keurig op het kussen. Vervolgens hebben we dit thuis uitgebouwd totdat hij 1 minuut zijn kop op het kussen liet liggen. Het klinkt vreemd, maar hij heeft er zo veel plezier in. Zodra ik het kussen uit de kast pak, komt hij kwispelend aan gerend. Zelfs de borstel erbij vindt meneer geen probleem, hij komt nog steeds kwispelend klaar staan. Wat een verschil met de hond die uit angst kon bijten tijdens een borstel sessie.

De schaar was even een ander verhaal. Die was toch wel erg spannend. Maar uiteindelijk komt hij ook daarvoor klaar staan en is het zelfs gelukt om zijn wenkbrauwen bij te knippen.

Op de video kun je zien van waar we zijn gekomen, en hoe het nu gaat na 1,5 maand oefenen. Natuurlijk moet het nu bijgehouden en uitgebreid worden, maar dat vinden we beiden helemaal geen probleem. Lekker samen oefenen en onze band nog sterker maken.

De lessen van het shapen

Van een hond die uitviel en niet bang was om te bijten bij elk gedoe aan zijn lichaam, gingen we naar een hond die kwispelend aan komt lopen als ik de borstel pak. Wat een verandering! Ik had zelf niet durven dromen dat dit mogelijk was. Voor iedereen: er is hoop! Heel veel dank aan onze geweldige trainster van kynologsich Nederland: Barbara!

Pluk leerde dat de borstel helemaal niet zo eng is. Het werd zelfs een leuk spelletje met rijkelijke beloningen. Hij leerde zelf na te denken en vind dat erg leuk om te doen.

Ik leerde zelf misschien wel veel meer dan Pluk, waarvan het hebben van geduld de grootste les is. Ik wil vaak snel snel snel. Het liefst zie ik binnen 5 minuten resultaat. Voor Pluk is dat té snel. Kleine stapjes brengen ons veel verder. En als stap 1 goed gaat, niet gelijk door naar stap 2. Rustig en langzaam opbouwen.

Samen kregen we door de trainingen steeds meer vertrouwen in elkaar. Inmiddels is het zelfs ook gelukt om Pluk zonder gedoe in zijn afschuwelijke knal oranje medical pet shirt te krijgen. Nou dat had ik me echt niet kunnen voorstellen 2 maanden geleden!

Gerelateerde artikelen

Tags