Pluk is een energiek hondje dat houdt van werken. En ik houd van samenwerken met hem. Na de puppy, basis, vervolg 1 en vervolg 2 cursus, gingen we dus op zoek naar iets nieuws. Op de hondenschool hier, kom je dan uit bij de cursus ‘basis werkhond’. Ik vertel jullie graag over onze ervaringen en de zoektocht van Pluk naar zijn passie.
Basis werkhond
Basis werkhond bestaat uit 4 disciplines: 1 les gehoorzaamheid, 2 lessen behendigheid, 2 lessen speuren en 2 lessen apporteer-/jachtsport. De reden dat je niet gelijk voor één van de disciplines kan gaan, is dat ze het belangrijk vinden dat je hond de sport leuk vindt om te doen. Ik sta hier 100% achter. Een baasje kan wel heel graag willen gaan speuren, maar als je hond elke zaterdag ochtend met een pesthumeur op het veld staat zonder enkele motivatie om zijn neus te gebruiken houdt het op. Ik zou graag behendigheid willen doen met Pluk. Maar misschien is Pluk wel doodsbang voor de A-schutting of de kattenloop. Ik doe het uiteindelijk voor hem. Zelf voel ik er niet erg veel voor om elke zaterdag ochtend vroeg in de kou en regen buiten te gaan speuren. Maar wat als Pluk dat nou helemaal fantastisch vindt?
In deze blog zal ik jullie meenemen langs de verschillende disciplines, Pluk zijn ervaringen en uiteraard de vraag: waar ligt Pluk zijn passie nou eigenlijk? Spoiler alert: Pluk is gepassioneerd over ALLES.
Gehoorzaamheid
De eerste les is een opfrisser gehoorzaamheid. Iets wat ik persoonlijk niet het leukst vind, maar wat wel belangrijk is. Ik ben echter al blij als ik roep en Pluk voor me komt zitten. Dat hij daarbij wellicht een beetje scheef zit, kan me eigenlijk niet heel veel schelen. Uren trainen om mijn meneertje koekepeertje kaars recht te laten zitten, is niet zo mijn ding. Ik ben meer het type ‘georganiseerde rommel’. Maar een opfrisser van netjes volgen en luisteren op de hondenschool is zeker niet verkeerd. Dit trainen we echter ook dagelijks buiten en thuis, dus een vervolg in gehoorzaamheid zit er voor ons niet in kan ik je alvast vertellen.
Behendigheid
Dan begint het echte werk: introductie tot behendigheid (agility). Eerlijk is eerlijk, Pluk is al vaker over de behendigheid toestellen geweest. Ik wist dan ook dat hij zeker geen angst voelt voor de toestellen. We beginnen met wat springen en tunnels. Wat. Een. Feest. Pluk vindt het fantastisch, iets té fantastisch. Hij scheurt overal overheen en doorheen en gaat het liefst 10 keer heen en weer door de tunnel. Degenen die bekend zijn met behendigheid, weten dat dit ook wat van mijn eigen conditie vergde. Poeh, ik zweette me een ongeluk door mijn pogingen Pluk bij te houden. Moest hij even wachten, dan stond hij vol ongeduld te piepen. Geduld is niet meneertje’s sterkste kant.
De grootste les voor Pluk bij behendigheid is leren zijn rust te bewaren, ondanks zijn enthousiasme. Rustig wachten totdat hij mag, in controle de toestellen betreden en contact met mij houden. Super waardevolle lessen die Pluk en ik zeker kunnen gebruiken. Het is echt teamwork. Voor enkele van zijn klasgenootjes draait de les meer om het krijgen van vertrouwen en het overwinnen van angsten. Ook zeer waardevol. Samen met je maatje angsten overwinnen. Steunen, aanmoedigen en samen heel blij zijn als die enge tunnel of hoge A-schutting is overwonnen.
Speuren
Voor het speuren moet je een speeltje meenemen dat je hond héél erg leuk vindt, of voertjes die je hond onweerstaanbaar vindt. Voor Pluk is de keuze snel gemaakt: zijn lekke bal. Hij doet werkelijk ALLES voor deze bal. De helft van de speurlessen is introductie tot detectie en de andere helft is ‘baasje zoeken’, wat een begin is van sporen volgen.
Eerst detectie. Zijn bal wordt in een kist gestopt. Hij ziet het. Ik zie het. We gaan er naar toe, en als zijn neus bij de opening van de kist is: klik ik. Hij krijgt een snoepje én de ultieme prijs: 2 minuten speel tijd met zijn bal. Vervolgens steeds een stapje verder. Er staan kisten en bloempotten op een rij en in één daarvan stop ik zijn bal. Hij ziet waar. We lopen langs alle kisten en bloempotten en als hij langer zijn neus houdt bij de opening van de kist of het gat van de bloempot waar hij in zit: KLIK en beloon. Daarna dé test: zowel Pluk als ik mogen niet zien waar de bal ligt. Het is de bedoeling dat we samenwerken. Zie ik aan Pluk waar de bal ligt?
Vaak als baasjes weten waar het voorwerp is houden ze een beetje in, trekken ze de hond er terug naar toe etc. Het kan zijn dat de hond hierdoor weet waar het voorwerp ligt, in plaats van dat hij het ruikt. Daarom mochten we nu allebei niet kijken. Spannend! De instructeur verstopt de bal. We mogen ons omdraaien en gaan. Pluk gaat als een speer: snuffel snuffel snuffel. Ik heb inmiddels klotsende oksels en een tomaathoofd… zie ik wel wanneer hij het aangeeft? Was dit het? Of dit? Maar dan blijft hij bij een bloempot stil staan. Neus op het gat. Beetje naar achter lopen/wiebelen. JA denk ik. Daar ligt hij. Ik klik en til de bloempot op. JAAAA tadaa zijn super mooie lekke bal. We vieren samen een feestje.
Het baasje zoeken is voor Pluk moeilijker. Zolang hij ziet waar ik naar toe ga en mij daarna achterna mag komen, gaat het prima. Maar op het moment dat hij met de instructeur in het schuurtje moet wachten en ik weg ren om me te verstoppen, raakt hij in paniek. Als hij mij mag zoeken, vergeet hij zijn neus te gebruiken. De paniek neemt de overhand en hij is gewoon als een blinde kip heen en weer aan het rennen. Hij moet leren in zo’n moment op zijn neus te vertrouwen. Uiteindelijk mag ik hem roepen en sluiten we elkaar weer tevreden in de armen.
Pluk houdt het liever bij ballen en bloempotten geloof ik.
Apporteren
Apporteren lijkt op de jachtsport. Het gaat er om je hond vooruit te sturen om iets op te halen. Hij moet het terugbrengen en pas loslaten als dat wordt gevraagd. Hier op de hondenschool werken ze echter (gelukkig) niet met dooie dieren of (nep)geweren, dus noemen ze het apporteren.
De les begint met target training. Doelbewust je hond naar een paaltje kunnen sturen, waar een snoepje op ligt. Dit met het doel om je hond uiteindelijk ‘vooruit’ te kunnen sturen. Daarna gaan we aan het slag met het ophalen van het meegebrachte speeltje of voerzakje. Pluk vindt alles goed. Zolang hij maar zijn bal mag pakken. En laten we nou net al heel hard geoefend hebben op het ook weer loslaten van diezelfde bal.
Later als je hier in door gaat worden de ‘dummies’ steeds verder weg gelegd, en moeten de honden ook door water en over andere objecten. Pluk zou dit vast fantastisch vinden, maar ik ben zelf iets minder enthousiast. Hem zijn bal laten halen is iets wat we vaak al zelf trainen en oefenen. En dat vindt ik goed genoeg.
De keuze
Ik vond het op zoek gaan naar Pluk zijn passie heel waardevol. Samen de verschillende disciplines ontdekken en kijken wat het best bij hem en ons als team past. Pluk vindt alles fantastisch, maar andere hondjes hadden een duidelijke voorkeur. Sommige vonden de toestellen maar eng, maar leefde op tijdens het speuren. De andere hond snapte maar niet dat ze haar bal terug moest brengen bij het apporteren, maar kon hem wel vinden in elke kist. Één hondje vond alles stom. Had nergens zin in en wilde eigenlijk alleen maar weg. Toch zag je hem bij de behendigheid opbloeien en kwispelen. Zijn baasje wilde graag gaan speuren. Het spijt me meneer, maar het wordt toch echt behendigheid denk ik.
Dus. Wat gaan wij doen? Ik blijk een zeer, soms iets te, gepassioneerde hond te hebben. Ik wilde zelf heel graag behendigheid gaan doen en Pluk vindt dit ook heel leuk bleek. Alleen hij wordt er ook heel hyper en opgefokt van. Ik wil zeker nog behendigheid gaan doen, maar niet nu. Misschien als hij een stukje ouder is. Voor nu heb ik gekozen voor speuren. Juist omdat dit vaak wordt aangeraden bij drukke en reactieve honden. Het bezig zijn met de neus is perfect om te ontspannen, maar ook heel intensief en vermoeiend voor een hond. Ze zijn echt aan het werk en kunnen er veel voldoening uithalen. Dus Pluk en ik staan de komende zaterdag ochtenden veel te vroeg op hopelijk niet al te modderige velden voor de speurles….
Stiekem hebben we tijdens het schrijven van deze blog de speurcursus ook al bijna afgerond. Maar hoe dat is gegaan en of Pluk talent heeft, zal ik delen in een volgende blog.
Ik herinner het me nog als de dag van gisteren: de dag dat ik mijn kleine schattige abrikoos pluizenbolletje eindelijk mocht ophalen. Het was ook de dag dat ik ...
Pluk heeft ergens in zijn leven een trim/tafel/dierenarts-trauma’tje op gedaan. Hoe en waar precies blijft een puzzeltje. Waarschijnlijk is mijn kleine meneertje gewoon heel erg gevoelig en was er ...
Een online voedingsadvies voor de hond. Misschien heb jij hier nog nooit van gehoord, maar ik zit al enige tijd met mijn handen in mijn haar omtrent Pluk zijn ...
Bij The Dog Pen zijn we groot fan van hondenkoekjes. Van cookiemeldingen iets minder, maar het is een moetje. Dus wil je een cookie?
Bij verder gebruik van onze site accepteer je de cookies automatisch.Ja lekker!Nee
Pluk is een energiek hondje dat houdt van werken. En ik houd van samenwerken met hem. Na de puppy, basis, vervolg 1 en vervolg 2 cursus, gingen we dus op zoek naar iets nieuws. Op de hondenschool hier, kom je dan uit bij de cursus ‘basis werkhond’. Ik vertel jullie graag over onze ervaringen en de zoektocht van Pluk naar zijn passie.
Basis werkhond
Basis werkhond bestaat uit 4 disciplines: 1 les gehoorzaamheid, 2 lessen behendigheid, 2 lessen speuren en 2 lessen apporteer-/jachtsport. De reden dat je niet gelijk voor één van de disciplines kan gaan, is dat ze het belangrijk vinden dat je hond de sport leuk vindt om te doen. Ik sta hier 100% achter. Een baasje kan wel heel graag willen gaan speuren, maar als je hond elke zaterdag ochtend met een pesthumeur op het veld staat zonder enkele motivatie om zijn neus te gebruiken houdt het op. Ik zou graag behendigheid willen doen met Pluk. Maar misschien is Pluk wel doodsbang voor de A-schutting of de kattenloop. Ik doe het uiteindelijk voor hem. Zelf voel ik er niet erg veel voor om elke zaterdag ochtend vroeg in de kou en regen buiten te gaan speuren. Maar wat als Pluk dat nou helemaal fantastisch vindt?
In deze blog zal ik jullie meenemen langs de verschillende disciplines, Pluk zijn ervaringen en uiteraard de vraag: waar ligt Pluk zijn passie nou eigenlijk? Spoiler alert: Pluk is gepassioneerd over ALLES.
Gehoorzaamheid
De eerste les is een opfrisser gehoorzaamheid. Iets wat ik persoonlijk niet het leukst vind, maar wat wel belangrijk is. Ik ben echter al blij als ik roep en Pluk voor me komt zitten. Dat hij daarbij wellicht een beetje scheef zit, kan me eigenlijk niet heel veel schelen. Uren trainen om mijn meneertje koekepeertje kaars recht te laten zitten, is niet zo mijn ding. Ik ben meer het type ‘georganiseerde rommel’. Maar een opfrisser van netjes volgen en luisteren op de hondenschool is zeker niet verkeerd. Dit trainen we echter ook dagelijks buiten en thuis, dus een vervolg in gehoorzaamheid zit er voor ons niet in kan ik je alvast vertellen.
Behendigheid
Dan begint het echte werk: introductie tot behendigheid (agility). Eerlijk is eerlijk, Pluk is al vaker over de behendigheid toestellen geweest. Ik wist dan ook dat hij zeker geen angst voelt voor de toestellen. We beginnen met wat springen en tunnels. Wat. Een. Feest. Pluk vindt het fantastisch, iets té fantastisch. Hij scheurt overal overheen en doorheen en gaat het liefst 10 keer heen en weer door de tunnel. Degenen die bekend zijn met behendigheid, weten dat dit ook wat van mijn eigen conditie vergde. Poeh, ik zweette me een ongeluk door mijn pogingen Pluk bij te houden. Moest hij even wachten, dan stond hij vol ongeduld te piepen. Geduld is niet meneertje’s sterkste kant.
De grootste les voor Pluk bij behendigheid is leren zijn rust te bewaren, ondanks zijn enthousiasme. Rustig wachten totdat hij mag, in controle de toestellen betreden en contact met mij houden. Super waardevolle lessen die Pluk en ik zeker kunnen gebruiken. Het is echt teamwork. Voor enkele van zijn klasgenootjes draait de les meer om het krijgen van vertrouwen en het overwinnen van angsten. Ook zeer waardevol. Samen met je maatje angsten overwinnen. Steunen, aanmoedigen en samen heel blij zijn als die enge tunnel of hoge A-schutting is overwonnen.
Speuren
Voor het speuren moet je een speeltje meenemen dat je hond héél erg leuk vindt, of voertjes die je hond onweerstaanbaar vindt. Voor Pluk is de keuze snel gemaakt: zijn lekke bal. Hij doet werkelijk ALLES voor deze bal. De helft van de speurlessen is introductie tot detectie en de andere helft is ‘baasje zoeken’, wat een begin is van sporen volgen.
Eerst detectie. Zijn bal wordt in een kist gestopt. Hij ziet het. Ik zie het. We gaan er naar toe, en als zijn neus bij de opening van de kist is: klik ik. Hij krijgt een snoepje én de ultieme prijs: 2 minuten speel tijd met zijn bal. Vervolgens steeds een stapje verder. Er staan kisten en bloempotten op een rij en in één daarvan stop ik zijn bal. Hij ziet waar. We lopen langs alle kisten en bloempotten en als hij langer zijn neus houdt bij de opening van de kist of het gat van de bloempot waar hij in zit: KLIK en beloon. Daarna dé test: zowel Pluk als ik mogen niet zien waar de bal ligt. Het is de bedoeling dat we samenwerken. Zie ik aan Pluk waar de bal ligt?
Vaak als baasjes weten waar het voorwerp is houden ze een beetje in, trekken ze de hond er terug naar toe etc. Het kan zijn dat de hond hierdoor weet waar het voorwerp ligt, in plaats van dat hij het ruikt. Daarom mochten we nu allebei niet kijken. Spannend! De instructeur verstopt de bal. We mogen ons omdraaien en gaan. Pluk gaat als een speer: snuffel snuffel snuffel. Ik heb inmiddels klotsende oksels en een tomaathoofd… zie ik wel wanneer hij het aangeeft? Was dit het? Of dit? Maar dan blijft hij bij een bloempot stil staan. Neus op het gat. Beetje naar achter lopen/wiebelen. JA denk ik. Daar ligt hij. Ik klik en til de bloempot op. JAAAA tadaa zijn super mooie lekke bal. We vieren samen een feestje.
Het baasje zoeken is voor Pluk moeilijker. Zolang hij ziet waar ik naar toe ga en mij daarna achterna mag komen, gaat het prima. Maar op het moment dat hij met de instructeur in het schuurtje moet wachten en ik weg ren om me te verstoppen, raakt hij in paniek. Als hij mij mag zoeken, vergeet hij zijn neus te gebruiken. De paniek neemt de overhand en hij is gewoon als een blinde kip heen en weer aan het rennen. Hij moet leren in zo’n moment op zijn neus te vertrouwen. Uiteindelijk mag ik hem roepen en sluiten we elkaar weer tevreden in de armen.
Pluk houdt het liever bij ballen en bloempotten geloof ik.
Apporteren
Apporteren lijkt op de jachtsport. Het gaat er om je hond vooruit te sturen om iets op te halen. Hij moet het terugbrengen en pas loslaten als dat wordt gevraagd. Hier op de hondenschool werken ze echter (gelukkig) niet met dooie dieren of (nep)geweren, dus noemen ze het apporteren.
De les begint met target training. Doelbewust je hond naar een paaltje kunnen sturen, waar een snoepje op ligt. Dit met het doel om je hond uiteindelijk ‘vooruit’ te kunnen sturen. Daarna gaan we aan het slag met het ophalen van het meegebrachte speeltje of voerzakje. Pluk vindt alles goed. Zolang hij maar zijn bal mag pakken. En laten we nou net al heel hard geoefend hebben op het ook weer loslaten van diezelfde bal.
Later als je hier in door gaat worden de ‘dummies’ steeds verder weg gelegd, en moeten de honden ook door water en over andere objecten. Pluk zou dit vast fantastisch vinden, maar ik ben zelf iets minder enthousiast. Hem zijn bal laten halen is iets wat we vaak al zelf trainen en oefenen. En dat vindt ik goed genoeg.
De keuze
Ik vond het op zoek gaan naar Pluk zijn passie heel waardevol. Samen de verschillende disciplines ontdekken en kijken wat het best bij hem en ons als team past. Pluk vindt alles fantastisch, maar andere hondjes hadden een duidelijke voorkeur. Sommige vonden de toestellen maar eng, maar leefde op tijdens het speuren. De andere hond snapte maar niet dat ze haar bal terug moest brengen bij het apporteren, maar kon hem wel vinden in elke kist. Één hondje vond alles stom. Had nergens zin in en wilde eigenlijk alleen maar weg. Toch zag je hem bij de behendigheid opbloeien en kwispelen. Zijn baasje wilde graag gaan speuren. Het spijt me meneer, maar het wordt toch echt behendigheid denk ik.
Dus. Wat gaan wij doen? Ik blijk een zeer, soms iets te, gepassioneerde hond te hebben. Ik wilde zelf heel graag behendigheid gaan doen en Pluk vindt dit ook heel leuk bleek. Alleen hij wordt er ook heel hyper en opgefokt van. Ik wil zeker nog behendigheid gaan doen, maar niet nu. Misschien als hij een stukje ouder is. Voor nu heb ik gekozen voor speuren. Juist omdat dit vaak wordt aangeraden bij drukke en reactieve honden. Het bezig zijn met de neus is perfect om te ontspannen, maar ook heel intensief en vermoeiend voor een hond. Ze zijn echt aan het werk en kunnen er veel voldoening uithalen. Dus Pluk en ik staan de komende zaterdag ochtenden veel te vroeg op hopelijk niet al te modderige velden voor de speurles….
Stiekem hebben we tijdens het schrijven van deze blog de speurcursus ook al bijna afgerond. Maar hoe dat is gegaan en of Pluk talent heeft, zal ik delen in een volgende blog.
Gerelateerde artikelen
Wat als ik de puppytijd opnieuw zou kunnen doen?Door: Pluk
Wij krijgen een klein mens!Door: Yiska & Faf
Yiska is bangDoor:
Tags