Wij krijgen een klein mens!

Wij weten het natuurlijk al even maar wij krijgen een klein mensje. Dat betekent dat er heel veel gaat veranderen naast dat er al heel veel veranderd is. In huis zijn de nodige aanpassingen gedaan. Nieuwe meubelen voor de baby zijn vroeg aangeschaft door de paps en mams. Dat is nodig zodat wij honden er aan kunnen wennen. Dat is zo gek nog niet. Mams is al met ons aan het oefenen met ons voor wanneer er bezoek komt en dergelijke. Het vreemdste is nog dat ze soms baby gehuil afspeelt. Dat vonden we wel een beetje gek…

Het is wennen geblazen

Dat je hond aan nieuwe meubelen moet wennen is logisch wanneer er een kleine opkomst is. Elke verandering in je huis is voor jou nieuw, maar voor je hond ook. Vandaar dat het verstandig is om dat soort dingen enigszins vroeg in de zwangerschap aan te schaffen. Goed dat je dat doet, nu komt het moeilijkste. Het daadwerkelijke oefenen voor wanneer je kleine is geboren.

Dit is wat wij hebben gedaan om te oefenen:

Baby gate

Dat hekje/traphekje om je hond en kind apart te houden van elkaar is super functioneel. Je hond snapt -niet- vanzelf wat er precies de bedoeling is van dat vreemde hek midden in zijn huis. Wanneer er kraambezoek komt en de aandacht gaat ineens alleen naar de baby dan kan je hond onrustig worden. Daarom is het belangrijk dat je van te voren al oefent met je hond om zijn rust te bewaren achter het hekje terwijl er bezoek aanwezig is. Zodat dat je hond zich niet plots buiten gesloten voelt. 

Ik heb de honden eerst aan het hek laten wennen. Wanneer ze er aan snuffelden werden ze beloond. Vervolgens liepen ze er doorheen. Ook daarvoor werden ze een aantal x beloond. Wanneer ze rustig binnen het hek gingen liggen, je raadt het al, werden ze beloond. Vervolgens ben ik gaan oefenen met het hekje dicht te doen. Een paar minuten maar. Daar kreeg ik even wat protest. Ze wilden graag weer naar de andere kant. Wanneer 1 van de 2 rustig ging liggen kreeg die woef de beloning en deed ik het hekje weer open. Zo wisselde dat zich af per hond. (Dat is het moeilijke van 2 honden hebben. Dan is het een beetje ‘pick your battle’).

Ik ben bij ze gaan zitten met het hekje dicht. Dan kon ik ze beide gemakkelijk belonen wanneer ze rustig gingen liggen. Vervolgens ben ik op een stoel buiten, maar tegen het hekje aan gaan zitten. Vervolgens aan de eettafel. Steeds een stapje verder en vervolgen uit het zicht. Wanneer je je was gaat ophangen of iets dergelijks. 

Dit heb ik ondertussen over maanden verdeeld. Yiska en Faf zijn nu zo ver dat wanneer er bezoek is, zij rustig achter het hekje kunnen slapen. Daarvoor krijgen zij wel wat verrijking van mij. Want Bezoek is iets wat zij ontzettend leuk vinden. Ze willen maar al te graag aandacht en een aai. Vooral Yiska heeft daar een handje van. Faf komt meestal even kijken en zoekt dan direct zijn veilige plekje op. 

Baby gehuil

Dat ben ik rustig aan het opbouwen. Eerst speelde ik het gehuil heel zacht af. Dat ik het zelf nog maar net kon horen. Maar een paar seconden. Daar kreeg ik geen reactie op. En ja, Het -niet reageren- werd rijkelijk beloond. 

Pas toen ik het volume hoger had gezet en de duur wat had opgeschroefd trokken Yis en Faf scheve gezichten. Je weet wel van die schattige ‘head tilts’, waar je als honden moeder van smelt… Dit maakte voor mij wel duidelijk dat ik het volume bij de volgende oefen sessie weer zachter moest zetten. Want ik wil juist zo min mogelijk reactie zien. 

Tempo aanpassen

Oefenen gaat op het tempo van je hond. Niet op het tempo van ons mensen. Wij willen altijd veel te snel gaan. Ik ging met het baby gehuil ook wat te snel. Maar door goed op je hond te letten, snap je waar jij je mag aanpassen zodat het comfortabel blijft voor je hond. Ik zeg niet dat ze nooit ‘stress’ mogen ervaren. De kunst is wel goed te kunnen onderscheiden wanneer het gezonde stress of schadelijke stress is. 

Waarom ik dit oefen?

Ik probeer te voorkomen dat werkelijk alles nieuw gaat zijn wanneer ons kleine meisje geboren is. Yiska en Faf waren, zijn en blijven onze gezinsleden en ik wil er ook voor hen zijn. Het ritme van ons dagelijks leven gaat straks veranderen, het is oneerlijk van hen te verwachten dat zij alles moeten ‘slikken’. De kleine dingen waar ik ze nu mee kan helpen doe ik graag. Zodat het voor hen straks allemaal iets beter te behappen is. Het oefenen geeft geen garantie dat alles koek en ei zal zijn. Maar allicht verzacht het iets.

Er zullen nog 1000 dingen zijn die ik kan aanpassen en oefenen. Maar dat gaat mij ook niet lukken. Een zwangerschap duurt immers maar 9 maanden. Je kan je hond ook niet voor alles in het leven beschermen. Dat is niet realistisch. Maar je hond helpen waar je kan en je best doen is al zo veel waard. 🙂

Gerelateerde artikelen

Tags