Foss wil niet eten - deel 3

Het is alweer een tijd geleden dat ik over dit onderwerp een blog heb geschreven. Het verhaal is echter nog niet af, dus ik zal jullie nog het een en ander vertellen over de reis van Foss en het niet willen eten. Hoewel de blog waarschijnlijk vrij uitgebreid is, kan ik je verzekeren dat het de korte versie van het verhaal is 😉

LEESTIP: Foss wil niet eten deel 1 & Foss wil niet eten deel 2

De maat is vol

Toen Foss zo mager werd en zijn vacht begon uit te vallen was ik inmiddels de wanhoop nabij. Ik wilde eigenlijk niet meer naar mijn eigen dierenarts omdat die de oorzaak niet kon vinden/zocht in het feit dat ik Foss rauwe voeding geef. Ik sta 100% achter rauwe voeding en wil dat niet zomaar achter me laten omdat een DA toevallig zegt dat ik bepaalde brokken moet kopen van merken die bij de meeste dierenartsen te vinden zijn en waarvan de kwaliteit nou niet zo denderend is. Bovendien wist ik dat Foss het toch niet zou eten; ik had het namelijk al eens geprobeerd.

Stad en land af voor de dierenarts

Een vriendin wees mij op een dierenarts die wél achter rauwe voeding staat en ook alternatieve geneeswijzen (zoals acupunctuur, osteopathie en essentiële oliën) toepast. ‘Echt iets voor jou’ zei ze, en ze had gelijk. Mijn interesse was direct gewekt en een afspraak was snel gemaakt. Het was 1,5 uur rijden maar ik had er inmiddels alles voor over om te achterhalen wat er nou met mijn Fossie aan de hand was. Ik vulde vooraf een vragenlijst in en toen ik die aan de dierenarts overhandigde zei hij direct: “Ik weet het al!”. Dat was zo’n opluchting om te horen!

Behandeling – acupunctuur en moderne diergeneeskunde

Hij voelde Foss z’n lichaam af op triggerpunten, keek naar de tong en legde mij uit over energetische balans, energiebanen in het lijf en hoe alles met elkaar in verbinding staat volgens de Chinese geneeswijze. Het klonk zo logisch! Hij prikte naalden bij Foss en je zag hem op de tafel gewoon veranderen: zijn bleke, droge tong veranderde in een mooie donkere vochtige tong. Nadat de naalden er na 20 minuten werden uitgehaald reageerde Foss niet meer op de triggerpunten op zijn rug (milt/lever/maag/darm). Daarnaast hebben we Foss laten testen op wormen, Giardia en nog wat andere dingen om te kijken of daar wellicht ook iets mis was. Deze testen kwamen allemaal negatief terug, dus daar lag het niet aan. Ik kreeg ook nog bepaalde supplementen mee om Foss zijn lijf te laten ontgiften en een nieuwe darmflora op te kunnen bouwen. Daarnaast werd mij verteld dat ik Foss zijn eten zelf moest gaan samenstellen en moest gaan koken omdat dat makkelijker voor het lijf is om te verteren. Natuurlijk Foss, doe ik voor je!

Wil hij nu eindelijk eten?!

Eenmaal thuis was de grote vraag of Foss zou eten. De eerste dag at hij nog niet echt, maar daarna begon hij dus echt te eten! Wie had dat gedacht! Ik niet in ieder geval. Het duurde echter maar een paar dagen en zijn eetlust nam weer af. Een aantal maanden, acupunctuursessies en telefonische consulten verder ging het steeds beter met Foss. Hij at en was zelfs blij om te eten. Hij leek het voedsel echter niet goed te verdragen; slappe poep en veel overgeven. Tijd om nóg meer maatregelen te treffen. Je zou een eliminatiedieet kunnen toepassen om te achterhalen voor welke diersoorten je hond intolerant is. Ik had hier echter geen zin in want dat duurt 6 (!) weken per proteïnesoort en ik was al zo lang bezig! Gelukkig was er nog een andere optie: een bloedtest bij Medisynx. De kosten zijn hoog maar gelukkig kreeg ik het grotendeels vergoed van de dierenartsverzekering. Toen de uitslag er eenmaal was ben ik direct gaan voeren aan de hand daarvan. Waar ik op donderdagnacht nog buiten liep met een hond die buikpijn en diarree had, had hij vrijdagavond voor het eerst sinds tijden een mooie vaste drol! Daarnaast wilde Foss weer zo graag eten!

Dwangvoeren

Helaas nam zijn eetlust weer af. Het overgeven en de diarree ging over, maar Foss wilde niet meer zelf eten. Inmiddels had ik me toen bij het dwangvoeren neergelegd. Foss liet het gemakkelijk toe en ik wist zeker dat hij alles binnen kreeg wat hij nodig had. Meer rust voor hem en voor mij, ik maakte me namelijk een stuk minder zorgen omdat hij aankwam in gewicht en zijn lichaam de voeding goed kon verdragen. Relaxte baas = relaxte hond. Als dit de manier was waarop ik hem in leven kon houden: prima. Op deze manier zijn we een hele tijd doorgegaan, totdat…

Castreren

Ik werd er door de dagopvang op gewezen dat Foss op de opvang eigenlijk niet meer speelde en dat hij de hele tijd aan het rijden was op andere honden. Dit is niet leuk voor hem (frustratie), niet leuk voor de honden die bereden worden en het zorgt voor onrust in de roedel. Ze stelden mij voor om hem chemisch te castreren. Ik wilde dit eigenlijk liever niet omdat testosteron voor meer processen dan alleen de voortplanting van belang is, maar eigenlijk kon ik niet anders. Ik ben afhankelijk van de dagopvang en de uitlaatservice omdat mijn vriend en ik allebei fulltime werken. Achteraf heb ik er ook geen spijt van: Foss heeft duidelijk VEEL meer rust in zijn kop, zijn vacht is nog prachtig, hij markeert niet meer overal en: HIJ EET WEER ZELF. Hij komt zelfs vrolijk naar zijn bak aangehuppeld! JEEJ! Een bevestiging dat hij het eten wat ik hem een jaar heb gevoerd echt niet vies vond en dat het daar dus echt niet aan lag. Zijn lijf en zijn hormonen zaten hem blijkbaar zo in de weg dat hij niet meer wilde eten. Het is gelukkig goedgekomen, maar af en toe kan ik gewoon nog steeds niet geloven dat hij zijn bak zelf leeg eet en helemaal uitlikt.

Woehoe!

Gerelateerde artikelen

Tags