Foss wil niet eten - deel 1

Foss als kleine pup

Toen Foss bij ons in huis kwam had hij al wat probleempjes met zijn darmen. Hij was bij de fokker net ontwormd. Met zijn 2,7 kg  was hij de kleinste uit het nest, en zijn lijfje kon daar op dat moment niet goed tegen (ter vergelijking: Foss z’n broertje was 3,8 kg dus dat scheelt relatief nogal wat). Op ‘derde Kerstdag’ stond ik (zelf met koorts) met een ziekig pupje bij de dierenarts. We kregen wat medicatie om zijn lijf te ondersteunen en speciale brokjes, en binnen korte tijd ging het al stukken beter.

Van brok naar vlees

We hadden ook brokjes meegekregen van de fokker, maar ik zag dat Foss het daar niet zo lekker op deed. Elke keer na het eten zwol zijn buikje enorm op, en ook zijn ontlasting was niet al te best. Al voordat ik überhaupt een hond had, had ik mij verdiept in het voeden van vers vlees, en het sprak mij al meteen enorm aan. Langzaamaan zette ik Foss over op KVV. Helaas ging dit niet zonder de veelvoorkomende kwaaltjes zoals dunne ontlasting. Maar… uiteindelijk was hij helemaal over op vers vlees en at hij zijn bak erg graag leeg.

Lekker aankomen

Een tijdje ging dat goed, Foss werd enorm enthousiast om zijn eten en likte zijn bak helemaal leeg. Hij had wel zo zijn voorkeur voor smaakjes, maar ja, ikzelf lust natuurlijk ook niet alles, dus daar zocht ik niet meteen wat achter. Een paar maanden ging dit goed en was hij lekker aan het aankomen – hoewel hij nog altijd een schrale pup was – maar goed, hij groeide goed.

Gevoeligheden

Wat mij in deze tijd wel opviel was dat Foss zijn ontlasting de ene keer beter was dan de ander, en dat hij ontzettend gevoelig was voor de tijdstippen waarop hij werd gevoerd. Was dat niet op tijd, vooral ’s ochtends, dan ging hij gal spugen. Het moment van gal spugen kwam ook steeds vroeger op de ochtend, waardoor er bijna niet meer op te anticiperen was. Je kunt je natuurlijk voorstellen dat dat ontzettend sneu is om aan te moeten zien. Hoewel het een tijd voor het merendeel heel goed ging en Foss graag at, merkte ik dus toch dat hij heel gevoelige darmen had, en dat de kleinste wijziging in zijn voedingspatroon al tot diarree konden leiden.

Weigeren om te eten

Begin april 2018, toen Foss 5 maanden was, begon hij met het weigeren van zijn voerbak. Waar hij de dag ervoor nog mega-enthousiast zijn bak leeg at, wilde hij de volgende ochtend ineens echt niet meer eten. Uit de hand ging het af en toe nog wel, maar dat ging zeker niet van harte, en hij deed het meer voor ons dan voor zichzelf. Zelfs na langere wandelingen, zwemsessies of speelsessies wilde hij niet eten, terwijl ik juist dacht dat hij dan wel honger zou hebben. Was dit een gedragsding? Vond hij het eten niet meer lekker? Of was er iets in zijn lijf niet helemaal lekker? Hoe kan een hond die rauw vlees krijgt dat nou niet willen eten?

Blogreeks

In de volgende blogs die bij deze blogreeks horen ga ik verder in op de bovenstaande vragen. Daarnaast zal ik onder meer vertellen over wat ik tot nu toe heb ‘geleerd’  over Foss, voeding, energetische balans en hoe alles in het lichaam met elkaar in verbinding staat. Ik zou het leuk vinden als jullie laten weten wat jullie van deze blogs vinden! Lezen jullie gezellig mee?

LEESTIP: Foss wil niet eten deel 2

Gerelateerde artikelen

Tags