Welkom thuis Novi, ja je leest het goed. Er staat echt Novi. Nu denk je misschien, wie is Novi? Jij bent toch die meid van Bumper en Fender.. nou ja, Bumper. Nou lees snel verder, ik praat je graag bij!
Even bijpraten
In mijn laatste blog sprak ik over Bumper die ontzettend in rouw was. Het ging niet goed met Bumper en om eerlijk te zijn, eigenlijk ging het niet goed met ons beide. Het gemis van Fender nam een grote overhand op ons leven, normaal doorgaan lukte ons niet. We kwamen beide niet weg met ons gevoel, het gemis werd steeds groter en de leegte daarbij ook.
Gezien ik altijd drie Newfoundlanders wilde, was het met 1 Newf in huis simpelweg te leeg. Het hoorde niet, er hoorde twee Newfoundlanders in ons huis te liggen snurken. Dus we besloten, gezien de zeer lange wachtlijsten, toch al rond te gaan kijken. We moesten namelijk eerst een fokker vinden, die een combinatie maakt die we mooi vinden, dan moest de teef nog loops worden, de dekking plaats vinden en überhaupt de teef drachtig raken. En als je een combinatie vindt die je mooi vindt, dan was er nog altijd een lange wachtlijst per fokker. Al met al zou je gemiddeld 2 tot 3 jaar verder zijn voordat er een kans was op een pupje. Een lange reis dus..
Lieve mensen
Op het waterwerk kwam ik te praten met een van de leden van ons team, zij vroeg mij wat ik mooi vind en wat ik precies zou zoeken in een Newfoundlander. Dus ik gaf aan welke reuen ik mooi vind en toevallig was een van haar vriendinnen de eigenaar van een van mijn favoriete reuen. Dus ze bracht mij in contact, met wat uiteindelijk bleek.. de papa van Novi, Raff van de Bloemenjungle.
We gingen bij Raff op bezoek, we zagen hem en ik was verkocht. Hij was precies wat hij leek op alle foto’s wat ik had gezien en eigenlijk nog véél meer. Raff is echt oprecht prachtig, maar ook ontzettend lief. Hij zette zijn voorpoten op de stoel bij mijn vriend, draaide zich om en ging zo op zijn schoot liggen. Wat een knuffelbeer, wat een prachtverschijning, voor mij het totaal plaatje van de Newfoundlander.
Dus we kwamen verder in gesprek en wat bleek, Raff had vrij recent gedekt bij een kennel. De Veldliggers in dit geval.
Ik was zelf niet bekend met de Veldliggers kennel, maar wel met de lijn waaruit het gedekte teefje komt. Een lijn waar ik altijd naar heb gekeken op show, een lijn waar prachtige mooie beren in voor kwamen. Na even snel navragen bij vrienden in de Newfoundlander wereld hoorde ik veel positieve verhalen over de kennel. De teef Skylar, Steady as a Rock vom Burgseeli, was op de foto’s echt een plaatje. Een echt meisje meisje, met een ontzettend lieve uitstraling en ik was verkocht.
Mijn interesse was dus zeker wel gewekt. Na wat over en weer mailen met de fokker, zouden we de kans krijgen om kennis te komen maken wanneer de pups geboren waren.
Wachten duurt lang
In de tijd dat Skylar drachtig was kreeg ik regelmatig van de fokker en dekreu eigenaar updates in vorm van filmpjes en foto’s. Elke keer als er een mailtje of appje binnen kwam, zat ik op het puntje van mijn stoel. Het was zo leuk dat ik er al in betrokken werd en ik genoot van de updates. Het was een momentje om elke keer weer naar uit te kijken.
Kun je je voorstellen toen ik opeens een telefoontje kreeg van de dekreu eigenaar en het teamlid van onze waterwerk groep. Ze belde mij via FaceTime en ik had eerlijk gezegd echt een rot dag. Alles ging mis, wandelen in het bos eindigde in een huilpartij met Bumper in de regen omdat we beide niet door konden. Ik zat net in de auto toen de telefoon ging en ik dacht nog, zouden ze geboren zijn? En ja hoor, twee lachende gezichten keken me aan en vertelde me dat de pups zijn geboren. Het enige wat ik kon uitbrengen was, is er een reu bij? Nou, er was niet een reu maar 6 reuen van de in totaal 8 pups.
Ik begon te huilen, huilen en huilen.. Het ongeloof dat er een pupje voor ons bij kon zitten, dat ons dit gegund werd en dat het na een ontzettend rot jaar eindelijk eens mee zat.
Puppy bezoek
Toen de kleine pups 4 weken oud waren mochten we voor de eerste keer gaan kijken. Vanuit Zuid-Limburg op naar Drenthe, naar een prachtige dag tussen de pups. Het was voor mij de eerste keer dat ik de fokker ontmoette maar de klik was er voor mijn gevoel net zoals het contact via de telefoon en mail. Ontzettend lieve en spontane mensen, met een hart voor de Newfoundlander. Ik heb genoten van deze dag en op 5 weken en 6 weken oud zijn we weer naar de pups gaan kijken. De verandering die ze door maakten op een week tijd zijn bizar. Dus ik ben ontzettend dankbaar dat ik ze zo vaak gezien heb. We werden elke keer met open armen ontvangen. Het is zo bijzonder om ze te zien groeien.
Op een leeftijd van 9 weken is de fokker, de pup met het blauwe bandje naar ons toe komen brengen. Vanaf 25 september hebben wij een nieuw gezinslid genaamd De Veldliggers Honovi, roepnaam Novi.
Hoe gaat het nu
Ondertussen is kleine Novi alweer 11 weken oud en woont hij een dikke 2 weken bij ons. Bumper is ontzettend blij met zijn kleine broertje en hij helpt echt met Novi op te voeden. Hij draagt echt mee in de zorg over Novi en is weer terug zichzelf. Ik ben ook ontzettend blij met de kleine man in ons midden, hij helpt me ontzettend om elke dag aan te kunnen. En Novi? Die heeft het geloof ik prima naar zijn zin hier. Hij eet, drinkt, slaapt, speelt en groeit ontzettend goed. Op de hondenschool doet hij het super, hij is heel leergierig en werkt graag.
Ik weet dat het gemis van Fender altijd zal blijven, hij heeft een leegte achtergelaten en ooit komt er een dag dat ik met een lach kan terug kijken op alle avonturen die we samen hebben gehad. Voor nu zijn dat nog ontzettend veel tranen. Maar om Novi in ons midden te hebben, is echt een zegening. Hij maakt het elke dag net wat makkelijker om op te staan en tovert elke keer weer een lach op ons gezicht. Het is zo fijn om Bumper weer gelukkig te zien en dat, dat helpt mijn hart te helen.
Ik zal jullie binnenkort verder meenemen in onze avonturen met Bumper en Novi.
Heel veel tijd is er niet om te bloggen, want de jongens houden me goed bezig!
De Riverwood Bite Box is een doos vol met verschillende natuurlijke hondensnacks. Vaak sta ik urenlang te kiezen in een winkel of verschillende websites af te struinen naar de ...
Novi was een lichtpuntje in een hele donkere tijd voor ons gezin, met zowel mij als Bumper ging het niet goed na het overlijden van Fender. Bumper was niet ...
Wij zijn begonnen met canicross. In de maanden april tot en met oktober zijn we actief bezig met waterwerken. Hiervoor trainen we twee keer per maand op de Betuwe. ...
Bij The Dog Pen zijn we groot fan van hondenkoekjes. Van cookiemeldingen iets minder, maar het is een moetje. Dus wil je een cookie?
Bij verder gebruik van onze site accepteer je de cookies automatisch.Ja lekker!Nee
Welkom thuis Novi, ja je leest het goed. Er staat echt Novi. Nu denk je misschien, wie is Novi? Jij bent toch die meid van Bumper en Fender.. nou ja, Bumper. Nou lees snel verder, ik praat je graag bij!
Even bijpraten
In mijn laatste blog sprak ik over Bumper die ontzettend in rouw was. Het ging niet goed met Bumper en om eerlijk te zijn, eigenlijk ging het niet goed met ons beide. Het gemis van Fender nam een grote overhand op ons leven, normaal doorgaan lukte ons niet. We kwamen beide niet weg met ons gevoel, het gemis werd steeds groter en de leegte daarbij ook.
Gezien ik altijd drie Newfoundlanders wilde, was het met 1 Newf in huis simpelweg te leeg. Het hoorde niet, er hoorde twee Newfoundlanders in ons huis te liggen snurken. Dus we besloten, gezien de zeer lange wachtlijsten, toch al rond te gaan kijken. We moesten namelijk eerst een fokker vinden, die een combinatie maakt die we mooi vinden, dan moest de teef nog loops worden, de dekking plaats vinden en überhaupt de teef drachtig raken. En als je een combinatie vindt die je mooi vindt, dan was er nog altijd een lange wachtlijst per fokker. Al met al zou je gemiddeld 2 tot 3 jaar verder zijn voordat er een kans was op een pupje. Een lange reis dus..
Lieve mensen
Op het waterwerk kwam ik te praten met een van de leden van ons team, zij vroeg mij wat ik mooi vind en wat ik precies zou zoeken in een Newfoundlander. Dus ik gaf aan welke reuen ik mooi vind en toevallig was een van haar vriendinnen de eigenaar van een van mijn favoriete reuen. Dus ze bracht mij in contact, met wat uiteindelijk bleek.. de papa van Novi, Raff van de Bloemenjungle.
We gingen bij Raff op bezoek, we zagen hem en ik was verkocht. Hij was precies wat hij leek op alle foto’s wat ik had gezien en eigenlijk nog véél meer. Raff is echt oprecht prachtig, maar ook ontzettend lief. Hij zette zijn voorpoten op de stoel bij mijn vriend, draaide zich om en ging zo op zijn schoot liggen. Wat een knuffelbeer, wat een prachtverschijning, voor mij het totaal plaatje van de Newfoundlander.
Dus we kwamen verder in gesprek en wat bleek, Raff had vrij recent gedekt bij een kennel. De Veldliggers in dit geval.
Ik was zelf niet bekend met de Veldliggers kennel, maar wel met de lijn waaruit het gedekte teefje komt. Een lijn waar ik altijd naar heb gekeken op show, een lijn waar prachtige mooie beren in voor kwamen. Na even snel navragen bij vrienden in de Newfoundlander wereld hoorde ik veel positieve verhalen over de kennel. De teef Skylar, Steady as a Rock vom Burgseeli, was op de foto’s echt een plaatje. Een echt meisje meisje, met een ontzettend lieve uitstraling en ik was verkocht.
Mijn interesse was dus zeker wel gewekt. Na wat over en weer mailen met de fokker, zouden we de kans krijgen om kennis te komen maken wanneer de pups geboren waren.
Wachten duurt lang
In de tijd dat Skylar drachtig was kreeg ik regelmatig van de fokker en dekreu eigenaar updates in vorm van filmpjes en foto’s. Elke keer als er een mailtje of appje binnen kwam, zat ik op het puntje van mijn stoel. Het was zo leuk dat ik er al in betrokken werd en ik genoot van de updates. Het was een momentje om elke keer weer naar uit te kijken.
Kun je je voorstellen toen ik opeens een telefoontje kreeg van de dekreu eigenaar en het teamlid van onze waterwerk groep. Ze belde mij via FaceTime en ik had eerlijk gezegd echt een rot dag. Alles ging mis, wandelen in het bos eindigde in een huilpartij met Bumper in de regen omdat we beide niet door konden. Ik zat net in de auto toen de telefoon ging en ik dacht nog, zouden ze geboren zijn? En ja hoor, twee lachende gezichten keken me aan en vertelde me dat de pups zijn geboren. Het enige wat ik kon uitbrengen was, is er een reu bij? Nou, er was niet een reu maar 6 reuen van de in totaal 8 pups.
Ik begon te huilen, huilen en huilen.. Het ongeloof dat er een pupje voor ons bij kon zitten, dat ons dit gegund werd en dat het na een ontzettend rot jaar eindelijk eens mee zat.
Puppy bezoek
Toen de kleine pups 4 weken oud waren mochten we voor de eerste keer gaan kijken. Vanuit Zuid-Limburg op naar Drenthe, naar een prachtige dag tussen de pups. Het was voor mij de eerste keer dat ik de fokker ontmoette maar de klik was er voor mijn gevoel net zoals het contact via de telefoon en mail. Ontzettend lieve en spontane mensen, met een hart voor de Newfoundlander. Ik heb genoten van deze dag en op 5 weken en 6 weken oud zijn we weer naar de pups gaan kijken. De verandering die ze door maakten op een week tijd zijn bizar. Dus ik ben ontzettend dankbaar dat ik ze zo vaak gezien heb. We werden elke keer met open armen ontvangen. Het is zo bijzonder om ze te zien groeien.
Op een leeftijd van 9 weken is de fokker, de pup met het blauwe bandje naar ons toe komen brengen. Vanaf 25 september hebben wij een nieuw gezinslid genaamd De Veldliggers Honovi, roepnaam Novi.
Hoe gaat het nu
Ondertussen is kleine Novi alweer 11 weken oud en woont hij een dikke 2 weken bij ons. Bumper is ontzettend blij met zijn kleine broertje en hij helpt echt met Novi op te voeden. Hij draagt echt mee in de zorg over Novi en is weer terug zichzelf. Ik ben ook ontzettend blij met de kleine man in ons midden, hij helpt me ontzettend om elke dag aan te kunnen. En Novi? Die heeft het geloof ik prima naar zijn zin hier. Hij eet, drinkt, slaapt, speelt en groeit ontzettend goed. Op de hondenschool doet hij het super, hij is heel leergierig en werkt graag.
Ik weet dat het gemis van Fender altijd zal blijven, hij heeft een leegte achtergelaten en ooit komt er een dag dat ik met een lach kan terug kijken op alle avonturen die we samen hebben gehad. Voor nu zijn dat nog ontzettend veel tranen. Maar om Novi in ons midden te hebben, is echt een zegening. Hij maakt het elke dag net wat makkelijker om op te staan en tovert elke keer weer een lach op ons gezicht. Het is zo fijn om Bumper weer gelukkig te zien en dat, dat helpt mijn hart te helen.
Ik zal jullie binnenkort verder meenemen in onze avonturen met Bumper en Novi.
Heel veel tijd is er niet om te bloggen, want de jongens houden me goed bezig!
Liefs Carlijn, Bumper en Novi.
Gerelateerde artikelen
Toller Joy eet een hapje mee op Animal EventDoor: Toller Joy
Rally-O workshop op Animal Event 2023Door: Nacho & Chester
Recept voor een stabiele hondDoor: Redactie
Tags