Trevor zijn eerste grote reis: Oostenrijk

We wilden graag de bergen nog eens zien, dus besloten om naar Oostenrijk te gaan. Natuurlijk mocht Trevor niet ontbreken in dit avontuur, hij werd 1 jaar en mocht dus eindelijk wat langer wandelen. Ideaal aangezien wij graag lange afstanden doen, alhoewel 98 km wandelen op 5 dagen misschien iets te veel was voor hem. Het was een reis om nooit te vergeten, maar er liepen toch een paar dingetjes niet volgens plan.  Hierbij een blog over onze reis naar Oostenrijk  met de hoogtepunten (en dieptepunten haha) en wat foto’s die erbij horen.

Reis voorbereiden

Het was de eerste keer dat we op reis gingen met een hond, dus ons goed  voorbereiden was zeker nodig. Wat moeten we zeker meenemen? Of wat niet? Wat zijn de regeltjes daar ? Wij hadden geen idee en aangezien de plaats beperkt was, konden we geen heel scala aan spullen meenemen.

Kamperen en BARF

Het eerste wat in mij opkwam was zijn voeding, Trevor eet namelijk BARF en aangezien we gingen kamperen (zonder diepvries) was het voeren van BARF uitgesloten. Gelukkig bestaan hier alternatieven voor! Normaal eet hij 1800 gram per dag, maar aangezien hij veel ging bewegen heb ik deze hoeveelheid verhoogt naar 2500 gram en sommige dagen zelfs 3000 gram. Hij eet op vakantie dagelijks gestoomde worsten en een beetje sportbrok. Om de 2 dagen gingen we naar de winkel en dan kochten we daar 1-2 kg vlees. Op wandeling kreeg hij energierepen.

Hiernaast namen we de standaard dingen op in ons lijstje. Zijn eet- en drinkbak, harnas, halsband, lijn (kort en lang), paspoortje +vaccinatieboekje (en rabiëspin), snoepjes, poepzakjes, luchtmatrasje, snacks,… .

Openbaar vervoer muilkorf

In Oostenrijk moeten honden in het openbaar vervoer zoals op de kabelbaan verplicht een muilkorf op, dus ook deze hadden we mee. Trevor kende dit niet, dus hier hebben we een paar maanden op geoefend zodat hij zich hier comfortabel in voelt. We hebben de muilkorf nooit moeten gebruiken, zelfs niet op de drukkere kabelbanen.

LEESTIP: muilkorf aanleren

Eerste wandeling in Oostenrijk

De eerste dag, en direct ook de mooiste en vermoeiendste dag die we gehad hebben. Wat een niet al te grote wandeling zou worden om de omgeving te ontdekken werd een wandeling van maar liefst 26km met een stijging van 1016m. We wandelden over 4 bergen, de Madrisella (2466m), Versettla (2368m), Burg (2247m) en Gantekopf (1958m). De uitzichten die we gezien hebben waren adembenemend! Toch raad ik dit niet voor iedereen aan. Dit was Trevor zijn eerste wandeling in de bergen en er waren grote stukken met rotsen waar hij zijn poten makkelijk kon breken en een hond van (toen) 50kg neem je niet zomaar op… Niet alleen dat was gevaarlijk, maar op het einde was hij doodmoe en begon het al donker te worden. Gelukkig zijn we zo goed als heelhuids op de camping geraakt en had Trevor enkel een nagel die te ver afgesleten was.

Verdwaald in de regen

Nog zo’n dag om niet te vergeten. Ze voorspelden in de namiddag slecht weer, dus we gingen een niet al te grote boswandeling maken. Het begon mooi door de grotten en dan een heel eind bergop langs een helder blauwe stromende rivier. Tot we op een bepaald moment verdwaald raakten en het regende met bakken uit de lucht. Hoeveel rondjes en waar we gelopen hebben? Geen idee, maar we kwamen altijd uit op eenzelfde punt, een weide vol schapen, die altijd heel tevreden waren ons te zien, wij hun minder natuurlijk haha. Na 3u in het bos in de gietende regen te dwalen kwamen we uit op een (drukke) weg zonder fiets- of voetpad. We wisten niet of we omhoog of omlaag moesten wandelen, dus we hebben eerst een drie kwartier omhoog gewandeld. Iets klopte niet, dus besloten we om te keren en naar beneden de weg te volgen. Na een dik uur langs een levensgevaarlijke weg (er stonden veel kruisjes) te wandelen, kwamen we eindelijk beneden op een punt dat we herkende.  13km en 5u later zijn we eindelijk aan de auto geraakt, net voor het donker en helemaal doorweekt.

Stuwmeer naast de Zwitserse grens

Onze laatste volle dag wilden we goed benutten door naar een prachtige plaats te gaan. De Lünersee dit is een helderblauw stuwmeer dat vlak naast de Zwitserse grens ligt. We namen voor de 3e keer de kabelbaan omhoog. Geen enkele keer heeft Trevor zijn muilkorf moeten dragen en telkens was hij ontspannen, ook op deze rit waarbij de cabine bomvol zat.  Eenmaal boven aangekomen zagen we dat het een beetje drukkere plaats was, dus hebben we gewandeld op de iets afgezonderde paadjes.  We hebben prachtige zichten gezien en doordat de wolken zo laag zaten, focus je op kleine dingen, die het nog mooier maken!

De heen- en terugreis

Het was een lange rit waar we normaal 9,5u op zouden rijden, maar dankzij de vele files deden we er maar liefst 13u over. Trevor heeft niks anders gedaan dan geslapen op de achterbank en af en toe naar buiten kijken tijdens de files. Tijdens de terugreis was het weer hetzelfde, dan hebben we er zelfs nog langer over gedaan! Hij was zo moe van de reis, dat hij niks anders gedaan heeft dan slapen toen. Nu doet Trevor het altijd goed in de auto, maar dit had ik niet verwacht.

Voor herhaling vatbaar

Als het aan mij ligt zou ik al mijn vrije periodes doorbrengen in de bergen, helaas is dit niet mogelijk. Nu is er een 2e grote hond bijgekomen wat wil zeggen dat de kans heel klein is dat we een reis zullen maken met beide honden. Onze auto is hier simpelweg niet groot genoeg voor.  Nu ben ik wel van plan om met Maddie rond te gaan trekken in Oostenrijk of Zwitserland tijdens de zomervakantie voor een tweetal weekjes.

Gerelateerde artikelen

Tags