Pluk en zijn bezitsagressie

De mensen die ons Instagram account volgen weten het misschien wel: Pluk is een pittig hondje. Hij ziet er schattig uit en is dat ook 90% van de tijd, maar soms, heel soms, komt er een duiveltje in hem naar boven. Mensen denken vaak dat ik overdrijf en geloof me, ik zou willen dat dat zo was. Ik ben niet trots op deze kant van Pluk, maar ik ben wel trots op de stappen die we hebben gezet. Ik kan het verzwijgen. Ik kan op Instagram alleen maar het lieve knuffelige hondje tonen. Maar zelf word ik heel onzeker van al die perfecte honden op Instagram. En daarom, hoe moeilijk ik het soms ook vind, deel ik ook de mindere kanten van ons verhaal.

Bezitsagressie

Bezitsagressie, prooinijd, voernijd, baknijd, het is maar net hoe je het wilt noemen. Agressie die opspeelt bij de hond omdat je iets wilt afpakken wat hij beschouwt als zijn bezit. Omdat het bij Pluk niet om zijn voerbak draait, heet het bezitsagressie. Het speelt op bij kluifjes en favoriete speeltjes. In deze blog wil ik graag mijn ervaring met de bezitsagressie van Pluk delen en hoe ik er mee omga en hoe ver we samen al gekomen zijn.

Puppy from hell

De eerste keer dat het bij Pluk opspeelde was hij ongeveer 16 weken. Het was de tijd van de paaseitjes. Eén  paaseitje rolde op de grond en dat vond Pluk uitermate interessant. Ik schoot in de paniek, want: chocola. Ik zag mijn kleine pup al dood gaan door vergiftiging (ik heb een rijke vaak ietwat dramatische fantasie 😉 ). Snel griste ik het eitje uit zijn bek. Maar dat pikte meneer niet. Helaas blijft het bij Pluk niet alleen bij grommen. Zijn scherpe puppy tandjes haalde mijn vinger open. Ik zal jullie de details besparen, maar ik zat de volgende dag bij de huisarts voor een tetanusprik en een antibiotica kuurtje. Ik schaamde me dood. Zat ik dan bij de huisarts. Gebeten door mijn kleine pluizige puppy van 16 weken. En ja, ik weet alle puppy’s bijten. Maar geloof me niet op deze manier… Het is alsof hij bezeten is. Een hele andere hond wordt hij op zo’n moment.

Goedbedoelde ongevraagde adviezen

Wat volgde was een reeks aan adviezen door iedereen die vond dat hij een mening had die gehoord moest worden. Nog steeds. Er wordt mij soms door wildvreemde verweten dat ik mijn hond niet goed heb opgevoed, dat ik strenger moet zijn, dat is zus moet doen en zo moet doen. Ik focuste op mijn trainers en hun advies. Ik heb van alles gedaan. Gevoerd uit de hand, botjes voeren uit de hand, ruilen, muilkorf. Niks maakt dat hij het helemaal accepteert. Ik kan het nog steeds niet heel goed accepteren. Ik verwijt mezelf van alles. Heb ik het dan echt zo verkeerd gedaan allemaal? Maar soms is iets toch echt een beetje de aard van het beestje. En zoals onze trainster zegt: ‘hoe zou jij het vinden als ik ineens je telefoon uit je handen gris?’

Opvoeding of karakter

Pluk is half Cocker Spaniël. Cockers staan er om bekend dat bezitsgedrag kan voorkomen. Veel kan voorkomen worden door er van pups af aan mee te werken. Voeren uit de hand, afpakken en weer terug geven enzovoort. Ik speel zo vaak de puppytijd-film af in mijn hoofd, maar ik heb dit ook echt gedaan. Ik heb geoefend vanaf dag 1 en nam toen ook in mijn ‘onschuld’ nog gewoon dingen uit zijn bek en pakte botjes af als hij klaar was. Hij wil ook echt niet gemeen zijn of mij pijn doen. Het is alsof het hem overkomt. Alsof hij een waas voor zijn ogen krijgt en een monster bezit van hem krijgt.

Nooit iets afpakken

Inmiddels heb ik toch wel een klein trauma op gelopen door zijn gedrag. Ik zal nooit zo maar iets afpakken. Ik schiet in paniek als mensen op het losloopveld een takje uit Pluk zijn bek willen halen (En even: hoezo doen mensen dit? Maar goed, dat is weer een ander verhaal). Ik ben in en in jaloers op mensen die wel botjes uit hun honden hun bek kunnen halen. Maar wat heeft het voor nut? Pluk is zo als hij is en dat is oké.

Gebruiksaanwijzing

Laten we eindigen op een positieve noot. Pluk en ik zijn namelijk zooooo ver gekomen. En serieuze bijtincidenten zijn al lang niet meer voorgekomen (even afkloppen). Nee ik kan niet zo maar iets afpakken van mijn hond, en ja hij heeft een gebruiksaanwijzing. Maar dat is oké. Het heeft ons leren samenwerken. Ik durf met 100% zekerheid te zeggen dat dit hele proces onze band heeft versterkt. Ik weet hoe ik hem kan lezen en met hem om moet gaan. In plaats van hem dingen opleggen, vraag ik het aan hem.

Commando’s geef en los

We hebben weken/maanden geoefend met de commando’s ‘geef’ en ‘los’. En het heeft even geduurd, maar nu gaat het super. Takken die hij buiten vindt, legt hij netjes in de voortuin. Afval laat hij los of geeft hij aan als ik het zeg. Zijn speeltjes in huis ruimt hij zelf op of geeft hij als ik het vraag. Als dingen in huis op de grond vallen, kijkt hij er niet meer naar om of brengt het op commando naar mij toe. Hij krijgt alleen botjes die hij in één keer op kan eten en als hij daarmee bezig is, wordt hij lekker met rust gelaten. Is hij in een koppige bui en wil hij zijn speeltje echt niet loslaten en slaat hij door? Dan gaat hij even in een aparte ruimte, totdat hij bereid is te luisteren en weer is gekalmeerd. Dit is hoe wij het samen doen. Mensen zullen kritiek hebben en het altijd beter weten. En ik zal daar keer op keer weer door geraakt worden (want dat is mijn aart van het beestje). Maar dat is dan maar zo. Pluk is mijn maatje, ook met al zijn gekke fratsen en streken. Niemand is perfect. Ik ken zijn gebruiksaanwijzing en hij die van mij.

Tennisballen

En gaat het nu altijd goed? ABSOLUUT NIET. Pluk’s zwakke punt zijn tennisballen. En dan vooral tennisballen van andere honden. Als er een hond op het veld bezig is met een tennisbal, lijn ik Pluk aan. Maar soms gaat het mis, is hij al los of vindt hij bij iemand thuis een tennisbal. Dan sta ik weer een uur op het hondenveldje met een hond die de bal niet wil afgeven en zich niet laat aanlijnen. Ik schaam me dood op zo’n moment. De tranen staan in mijn ogen en het zweet gutst uit mijn oksels. Maar ik win altijd (hehehe). Hij moet en zal die riem om krijgen en zonder tennisbal naar huis gaan. Ook hierin denken mensen vaak dat ik overdrijf. Eén man gaf Pluk zelfs tot twee keer toe de tennisbal van zijn hond, terwijl ik duidelijk had gezegd dat hij dit niet moest doen. Hij dacht hem zelf wel even af te kunnen pakken… Uhmm niet dus. Die kleine fluffy 10 kilo, veranderd dan in 10 kilo agressie. Toch deed die meneer het de tweede keer nog een keer. Nou dan ontploft mijn hoofd. Zou mijn hond dan nooit meer los kunnen, omdat die meneer zijn tennisballen niet bij zich kan houden? Ik ben trouwens van mening dat je sowieso geen bal moet meenemen naar een veldje als er al meerdere honden zijn. Dat zorgt gegarandeerd voor problemen.

Maar goed. Regel 1 in Pluk zijn gebruiksaanwijzing is: GEEN TENNISBALLEN. En dan gaat het goed.

Gerelateerde artikelen

Tags