Mijn eerste jaar bij mijn baasjes

28 januari 2018
Dat was de dag dat het leven van mijn baasjes en mij compleet veranderde. Vanuit een klein dorpje in Brabant verliet ik mijn mama om te gaan wonen in het midden van het land als eerste hondje van mijn baasjes.

Korte tijd later kwamen we bij mijn nieuwe huis. Heel erg spannend natuurlijk, want ik had geen idee waar ik was, en voor mijn baasjes was alles ook nieuw. De eerste weken stonden in het teken van overal plassen behalve op de krant, van alles slopen, kennismaken met de poezen en met mijn baasjes en ’s nachts naar buiten, waar ik in de tuin alleen maar ging graven in plaats van plassen.

Ook deden we elke dag iets nieuws ten aanzien van de socialisatie. Wennen aan geluiden, andere omgeving, mensen en dieren. Allemaal kleine mini-uitjes. Jee, wat was er een hoop te beleven, zeg!

De eerste weken waren mijn baasjes om de beurt thuis. Nou, ik hield ze goed bezig, hoor. Ze moesten altijd opletten of ik niet iets ondeugends deed, en we moesten natuurlijk vaak naar buiten. Ook moest ik wennen aan de bench en het even alleen zijn als mijn vrouwtje bijvoorbeeld de was deed doen of boodschappen ging doen. Toen de vrije dagen voorbij waren, ging ik drie dagen per week met mijn vrouwtje mee naar haar werk. Daar kun je meer over lezen in DEZE blog. Op woensdag is mijn vrouwtje altijd vrij en op vrijdag had mijn baasje nog wat extra vrij.

Al vrij snel bleek dat ik misselijk werd in de auto. Hoe voorzichtig mijn baasjes bochten en drempels ook namen, ik moest heel vaak spugen. Heel naar voor mij, maar ook onhandig omdat we vaak met de auto weg gingen. Zoals naar de puppytraining, naar het vrouwtje haar werk, naar het bos of strand. Ik had steeds minder zin om mee te gaan. Alhoewel het spugen wel minder werd na verloop van tijd, had ik een behoorlijke aversie gekregen tegen de auto en wilde ik er niet meer in. Ik stribbelde tegen zodra ik zag dat we naar de auto liepen. Hoe dat is afgelopen kun je in DEZE blog lezen.

Wat nou bij de baas in de buurt blijven omdat alles nog nieuw is. Mooi niet. Ik liep niet achter mijn baasjes aan maar ging lekker mijn eigen weg. Ik had totaal geen aandacht voor ze. Puppytraining, uitlaten, oefenen met loslopen. Nou geloof me, dat waren enorme uitdagingen voor mijn baasjes. Met mijn neus op de grond gras vreten en snuffelen vond ik veel leuker. Ik heb ze flink tot wanhoop gedreven. Maar echt niet expres, hoor!

Het duurde lang voordat ik meer aandacht kreeg voor mijn baasjes. Ze moesten flink hun best doen om te laten zien hoe leuk ze waren, en het duurde even voor ik overtuigd was. Niet dat ik ze niet lief vond, hoor, maar ik vond andere dingen veel leuker.

Ook naar mijn naam luisteren had ik geen zin in.

Met veel geduld, trainen, tips en heel veel lekkere voertjes en heel veel “Guus kijk eens”, ging ik steeds vaker kijken naar mijn baasjes.

Het was wel duidelijk. Het gaat allemaal niet vanzelf en het is keihard werken. Ik wist dat ze heus wel leuk waren, maar al die verleidingen…

Toen en nu nog steeds vond ik het heel leuk als een van mijn baasjes bij mij op de grond ging zitten. Voorheen kroop ik dan op schoot,  maar dat past nu niet meer. Dus ga ik tussen hun benen liggen, het liefst op een kleedje. Mijn kop op een been en kroelen maar.

Een eerste jaar betekent ook een hoop nieuwe dingen doen. Nou, dat waren er genoeg, hoor. Naar het bos en het strand, spelen in een zwembadje in de tuin, kinderen op bezoek, zoals de nichtjes van mijn vrouwtje en de pleegzoon van mijn baasjes.

Ik ben twee keer mee geweest op vakantie met de boot samen met de katten. Lees maar in DEZE blog.

Maar ook de eerste keer sneeuw, voorzichtig aan leren spelen met andere hondjes en in heel veel voornamelijk vieze slootjes en plassen springen.

Mijn verjaardag en Kerst waren ook erg leuk.

Ook supertof is dat ik mocht gaan bloggen voor The Dog Pen. Ik hoop dan ook dat jullie dat ook heel leuk vinden.

Zo leuk als ik Kerst vond, zo stom vond ik Oud en Nieuw. Ik snapte niks van het geknal en werd daar onzeker van. Hup, snel weer veilig naar binnen.

Ook ben ik al een aantal keren naar de dierenarts geweest.  Voor mijn prikjes natuurlijk, maar ik had ook een paar keer oogontsteking en ben gecastreerd.

Laatst moest ik weer in verband met allerlei plekjes in mijn lies en nu ook bij mijn kop. De dierenarts vermoedt een allergie, dus ook dit jaar ga ik er vast nog wel een aantal keer komen. Ze willen graag uitzoeken waar ik allergisch voor ben. Ook dat autorijden vond ik echt niet leuk.

Dit wordt best een spannend jaar, want ik ben net gestart op de Dokter Snuffel Academie.  Daar ben ik een aantal maanden zoet mee, en mijn vrouwtje hoopt dat ze mij dan effectiever in haar werk kan gebruiken, en wie weet ook naast haar werk. Daar lezen jullie nog meer over in een ander blog.

Ook is het de bedoeling om weer wat meer groepstraining te gaan doen. Dit lukte niet zo goed omdat ik steeds hyper werd aan de lijn zodra ik andere honden zag. Ook het extreme gras eten werkte niet echt mee. Dit gaf te veel stress voor mij en mijn vrouwtje.

Mijn baasjes hebben veel geoefend en een andere hondenschool gevonden. Mijn proefles daar onlangs ging een stuk beter.

Hopelijk weten we snel waar ik allergisch voor ben, zodat ik mij wat fijner voel.

Ook ga ik weer lekker mee op de boot op vakantie.

En natuurlijk blijf ik ook bloggen voor jullie.

Kortom, het eerste jaar was best wennen en soms wel pittig voor ons, maar ik ben heel tevreden en kijk uit naar het nieuwe jaar.

Hoe was jullie eerste jaar bij jullie baasjes?

Tot de volgende keer, poot van Guus