Voor het eerst logeren

Sinds ik bij mijn baasjes woon (alweer bijna 6 jaar) zijn we nog nooit zonder elkaar weggeweest. Elke vakantie ben ik mee geweest en mijn baasjes zijn zelden een nachtje weg. Al die jaren heb ik hooguit iemand gehad die mij een keer liet plassen als ze beiden een dagje wegwaren.

Dus toen ik eerder dit jaar opeens termen als vliegen, zon, zonder dieren, oppas zoeken hoorde.
Dacht ik: oh jee, wat nu?!

Weg zonder hond

Wat nou als de baasjes een keer iets willen doen waarbij ik niet mee kan?
Een vraag die wel eens speelde sinds ik bij ze woon. “Hoe moeten we dat aan pakken” was het grootste issue want ze kennen mij al wat langer en wisten gelijk dat een pension geen optie zou zijn. Veel te veel prikkels voor mij als hooggevoelige hond, wisselende ervaringen die ze soms lazen en ik heb niet alle vaccinaties. Dat wordt dan een oppas vinden.  Maar wie dan, een bekende, een professional, elders of in eigen huis? Kortom een behoorlijk dilemma.

Gelukkig bleek de oplossing simpeler dan gedacht. De baasjes hebben lieve vrienden wonen op ruim een uur rijden van ons vandaan. Zij wonen op een boerderij en zijn ruim ervaren met allerlei soorten dieren waaronder honden. Ook waren zij zelf niet op vakantie.

Welke voorbereidingen tref je

Hebben jullie ook zo’n baasje die het eigenlijk niet kan loslaten en het liefst alle zorg gewoon zelf doet? Nou mijn vrouwtje is er ook zo een en ze zag er als een berg tegen op om weg te gaan zonder mij en de katten. Dus haar eerste stap was om een goede overdracht te maken op papier van zeker 10 kantjes (grapje). Ze maakte er niet alleen een over mij maar ook een voor de kattenoppas (een buurvrouw). Zaken als eten, gedrag, allergie, supplementen en alles wat van belang is om te weten zette zij er in. Helaas ook mijn boevenstreken werden er ingezet.

Net zo belangrijk als het eerste punt… Inpakken en wat moet er dan mee? Niks moesten we vergeten, dus dit nam ik mee:
kussen, speeltje, voeding, water- en etensbak, riem (kortere en 3 meter), halsband en tuig, supplementen, wat lekkers. Zelf hebben zij ook genoeg in huis als we iets zouden zijn vergeten.

Daarnaast hadden de mensen onderling afgesproken om regelmatig een berichtje te sturen

Wegbrengen

De dag voor hun eigen vakantie brachten mijn baasjes met een knoop in hun buik mij naar het logeeradres. Ik was er samen met de baasjes wel eens eerder geweest maar was best onder de indruk toen we er waren. Zo veel ruimte en zo veel dieren. Er liepen kippen rond die ik gelijk moest bekijken maar ook geiten, koeien, paarden. Ook waren er katten en een klein bejaard hondje. Het was die dag behoorlijk warm dus ik moest wel even landen en alles ontdekken. Ik vermoedde dat er iets ging gebeuren dus zodra de baasjes moesten plassen liep ik mooi met ze mee.

Opeens zeiden ze dat ze weg gingen. Ik kreeg knuffels en aaitjes en ze liepen weg zonder mij mee te nemen. Ik snapte het niet zo goed en dacht dat ze wel weer terug kwamen.

De vakantie

Nou niet dus, ze kwamen niet terug en die andere baasjes gingen mij eten geven, met mij wandelen en aanhalen. Ik kon daar heerlijk buiten liggen en vond het eigenlijk best wel chill. Ik woon thuis in een woonwijk. Daar is het best druk met al die geluiden, auto’s, mensen, kinderen, honden. Hier was het juist lekker rustig met wel allemaal nieuwe geuren en dieren om te bekijken.
Ik moest dat allemaal wel verwerken hoor. Ik mocht die week een keer mee op bezoek, veel gewandeld, geluierd in de zon of binnen en hield de vrouw elke dag in de gaten of ze alle dieren wel goed te eten gaf en uiteraard of ze mij niet vergat.

Ondertussen hoorde ik dat mijn baasjes in de zon zaten op een eiland en er over en weer berichtjes met foto’s werden gestuurd.
Ik vond het gezellig en de katten en het hondje vonden mij ook wel oké.

Weer naar huis

Na een week stonden de baasjes weer voor mijn neus. Ik had eerst niet in de gaten dat ze naar binnen waren gelopen. Maar toen opeens, toen het koekje viel was ik dol blij. Ik rende van de ene naar de andere en gleed zo over de vloer heen. Gelukkig, ze waren me niet vergeten… Maar wat duurde dat lang zeg.

Na koffie en thee, een boterham en kletsen werden mijn spullen weer ingepakt en mocht ik weer in de auto. Dat kleine hondje wilde wel mee met mij.

Opeens was ik weer thuis.
Dat was best weer even wennen hoor. Van rust naar drukte was een grote overgang. Ik moest veel meer snuffelen en markeren in de wijk en ook binnen moest ik mijn draai weer vinden. Ik zag en hoorde weer van alles en 1x werd ik wakker en keek echt zo van waar ben ik ook al weer. De dag daarna had ik een bijkom dag en de baasjes konden de was doen en de boodschappen doen.

De dag daar weer na mocht ik weer lekker mee naar de Soesterduinen. Ik was op mijn logeerplek niet los geweest dus was super blij. Maar ik bleef mooi wel in de buurt. Ik vertrouwde het niet helemaal en was bang dat ze er weer vandoor gingen.
Toen ik later die week er nog een keer kwam had ik er wel weer vertrouwen in en ging weer lekker mijn eigen gang.

Ik vond het wel best met ze want ik hoorde dat ik er een paar maanden later weer zou gaan logeren omdat de baasjes dan een paar dagen weg gaan waar ik ook niet mee naar toe kan. Dit keer een dag of 5. Aan de ene kant jammer dat ik ze dan weer moet missen maar een paar luie dagen in het vooruitzicht is ook niet verkeerd op zo’n fijne plek

Hebben jullie wel eens gelogeerd zonder baasjes en hoe ging dat.
Waar gingen jullie dan heen?

Tot de volgende keer, poot Guus.

Gerelateerde artikelen

Tags