Zoeken
Generic filters
Exact matches only

De Connectiemethode - deel 3

15 January
x
Wat is dit?

Momo is een hyperalert hondje dat binnen moeilijk zijn rust kan vinden en buiten erg sterk op andere honden reageert. Ik wilde hem daar graag bij helpen. Na verschillende methodes te hebben uitgeprobeerd, zijn Momo en ik bij de Connectiemethode uitgekomen. Dit is deel 3 in de reeks die ik daarover heb geschreven. Iets later dan gepland, want we hadden een korte winterstop. 😉  Deel 1 van mijn reeks vind je hier, en deel 2 staat hier.

Sessie 3

De derde sessie met gedragscoach Anneke zou oorspronkelijk in het teken staan van het alleen zijn, maar op de een of andere manier hebben we het meer over het ontvangen van bezoek en het managen van Momo’s reactie daarop gehad. Waarschijnlijk doordat hij na haar binnenkomst toch weer flink wat meer stress liet zien dan tijdens ons 2e gesprek. We werden met de neus op de feiten gedrukt. 🙂

Begrenzen en duidelijk zijn

Steeds opnieuw komt het belang van begrenzen en duidelijk zijn naar voren: tot hier en even niet verder. Vooral rituelen zijn hierbij heel belangrijk. Ze zorgen voor voorspelbaarheid, en voorspelbaarheid geeft rust. Omdat Momo zich snel in zijn emoties verliest en dan alle grip op een situatie kwijt is, is het belangrijk dat hij weet wat hem te wachten staat. Daardoor leert hij hoe hij zich kan gedragen.

Bezoek

Dit geldt zeker bij het ontvangen van bezoek. Bezoek is onverwacht, bezoek is anders dan anders, bezoek reageert anders dan de ‘eigen’ mensen, bezoek ruikt anders, en ga zo maar door. Het wijkt af van de normale gang van zaken, en voor Momo betekent dat: alle remmen los! Daarom moet er een vast, voorspelbaar ritueel worden geïntroduceerd. Te beginnen met: bezoek = naar de plaats. En omdat Momo natuurlijk Momo is, die zich door hekjes écht niet laat tegenhouden, gaan we hem voorlopig vastleggen aan een riempje dat hem letterlijk op zijn plaats houdt tot hij weer rustig is.

 

Momo

Tuigje afgetuigd

Zo gezegd, zo gedaan. De volgende keer dat er iemand langs kwam, waren we voorbereid. Oké, leuk was anders, zo’n hondje achter hekjes. En de riem was misschien een… tíkkeltje aan de lange kant. Zodat meneer alsnog over zijn hekjes kon springen en daar leuk bleef bungelen (gelukkig had hij de riem aan zijn tuigje en niet aan zijn halsband). Maar… het werkte. Na een halfuurtje jammeren ging onze Spring-in-het-veld rustig liggen. De keer erna: kortere riem, check. Tuigje, check. Momo die na een (veel korter!) tijdje rustig ging liggen: check. Momo die opeens zijn tuigje niet meer aanhad maar wel nog steeds rustig ging liggen: check. Baasje dat na afloop een doorgeknaagd tuigje vond achter de stoel: check. Eh. Ja. Hm!

Een ritueel hier, een ritueel daar

Snel terug naar sessie 3. Bezoek krijgen we niet zo heel erg vaak, maar wat er wel steeds terugkomt is het moment dat mijn dochter thuiskomt uit school. Zoals je misschien al verwacht, is ook dat iets waar Momo heftig op reageert. Springen, happen, rijden… niet echt zoals je het zou willen. Tijd voor een ritueel! Rond de tijd dat mijn dochter thuiskomt, gaat Momo naar zijn plaats. Daar moet hij blijven. Mijn dochter pakt na binnenkomst een paar snoepjes, gaat op de bank zitten (een van de weinige keren dat er snoepjes worden ingezet!), en dan pas mag hij naar haar toe om haar te begroeten. Door de herhaling gaat hij uiteindelijk precies weten wat er van hem verwacht wordt en blijft hij rustig, is het idee. We zijn inmiddels een aantal weken (en een schoolvakantie) verder, en het is nog niet helemaal geautomatiseerd, maar ik zie wel verbetering. Er is inderdaad meer rust, en Momo begint te begrijpen dat springen en rijden niet de bedoeling is.

De Connectiemethode: is het wat?

Hoewel ik nog niet echt vorderingen heb gemaakt met het gedeelte alleen thuis blijven, ben ik erg tevreden over wat de Connectiemethode ons verder heeft gebracht. Momo is een stuk rustiger binnenshuis, en ik heb het idee dat ik ook écht meer contact met hem heb – ofwel * kuch* in connectie met hem ben *kuch*. 🙂 Was hij voorheen nauwelijks te bereiken tijdens zijn stressmomenten, tegenwoordig kan ik hem rustig naar zijn plaats begeleiden, hem een botje aanbieden of gewoon tegen hem zeggen dat hij nu moet stoppen met die onzin – met resultaat.

Onze verhouding is veranderd. Het is niet zo dat ik nu ‘dominant’ ben, of ‘de baas’, maar ik heb wél de leiding. Oh, en we hebben zelfs eindelijk die nieuwe bank kunnen kopen die al een jaar op ons verlanglijstje stond, want rijden en knagen op kussens doet hij niet meer!

Lichaamstaal is het sleutelwoord

De allergrootste verandering heb ik gemerkt tijdens het wandelen. Ik weet nu dat een hond eerst naar je lichaamstaal kijkt en dan – misschien – eens luistert naar wat je tegen hem zeg. Dit principe pas ik overal toe.

Wil ik een andere kant op? Dan draai ik mijn lichaam daarheen, kijk naar waar ik heen wil, en Momo volgt. Zie ik in de verte een andere hond? Ik laat kort zien dat ik hem heus ook heb gezien, draai vervolgens mijn hoofd de andere kant op en loop verder. En Momo volgt! Niet altijd meteen, want ANDERE HOND, maar 9 van de 10 keer accepteert hij dat hij er niet per se iets mee hoeft en loopt hij met me mee. Sterker nog: hij is opgelucht als we verder lopen en huppelt er (letterlijk!) vandaan. Zo mooi om te zien!

Kijk, komt er een hond plotseling de hoek om zetten of moeten we een hond passeren zonder dat er een uitwijkmogelijkheid is, dan is het nog steeds een ander verhaal. Vaak word ik dan zelf ook verrast en reageer ik niet snel genoeg, met een blaf- en gromconcert tot gevolg. Volgens de Connectiemethode kun je dan het beste de hond kort houden en verder niets doen of zeggen tot het ‘gevaar’ gepasseerd is. Ik heb dat een tijdlang geprobeerd, maar ik moet concluderen dat het niet iets is waar ik me oké bij voel. Ik sta dan namelijk nog steeds met een zeer ongelukkige hond in opperste staat van paraatheid – zo heel erg veel verschil met het voor lantaarnpaal spelen op het trainingsveld bij de pubercursus zie ik niet.

Hybride vorm van begeleiden

Daarom heb ik besloten te kiezen voor een hybride vorm van begeleiden. Hond op afstand: dat doen we puur op lichaamstaal. Hond dichtbij: positieve connectie door afleiding en beloning met een voor Momo superwaardevolle beloning (kaaaaaaaas! 🙂 ). Want het lijkt misschien alsof hij per se naar die andere honden toe wil, maar wat hij in feite doet is ze proberen weg te jagen. Hij vindt ze gewoon dood- en doodeng, zo dichtbij aan de riem! Eigenlijk wijkt zijn reactie nauwelijks af van wat hij doet als auto’s en brommers te snel te dichtbij komen, bedacht ik laatst – en daar wil hij zéker niet heen. In ieder geval: als ik Momo op deze manier kan helpen zijn angst te overwinnen, dan doe ik dat. Misschien niet helemáál volgens het boekje, maar ik heb vandaag bij verschillende dichtbij-ontmoetingen met andere honden gemerkt dat het voor ons werkt, en daar gaat het om.

Connectie? Ik teken ervoor!

Net als elke andere methode is de Connectiemethode geen wondermiddel. Momo is en blijft een jonge, impulsieve en snel geprikkelde hond. Als het afgelopen jaar mij iets geleerd heeft, dan is het wel dat hij vooral TIJD nodig heeft. Door de Connectiemethode zijn Moom en ik wel dichter tot elkaar gekomen. Ik zeg niet dat het helemaal vanzelf is gegaan, want er kwam echt wel wat bewustwording bij kijken. Van mijn kant, dan. 😉 Maar het voelde voor mij een stuk natuurlijker dan alles wat we hiervoor hebben geprobeerd.

Dus… Heb jij ook het gevoel dat je geen stap opschiet met de trucjes die je op de hondenschool leert? Heb je het idee dat er een puzzelstukje ontbreekt in jouw verhouding met je hond? Wil je je je hond opvoeden en begeleiden door middel van vriendelijke  communicatie, met begrip voor de leeftijd en emotionele gesteldheid van je hond? Wil jij je hond beter leren begrijpen en hem jou beter laten begrijpen? Dan zou ik de Connectiemethode zeker een kans geven. Ik ben fan.

Einde reclameboodschap (overigens op geen enkele manier gesponsord door welke instelling dan ook!). 😉

 

Met dank aan Anneke Niesten, hondengedragsbegeleider en eigenaar van Hondenschool De Duinhonden.

 

 

Gerelateerde artikelen

Tags

Wat is dit?

Meer verhalen van Momo

Hoe is het nu met Momo? Geef koekje! x

Hoe is het nu met Momo?

29 November Door: Momo

Eigenlijk zou deze blog ‘Momo: uit logeren (2)’ moeten heten, maar dat gaat de lading niet dekken. Het begón inderdaad allemaal met Momo’s logeerpartij, maar daarna is er nog ...

Lees het hele artikel
Review: Ziwi Peak Lamb Drumsticks Geef koekje! x

Review: Ziwi Peak Lamb Drumsticks

27 September Door: Momo

Mijn hond is een beetje raar. Hij houdt namelijk niet zo van kluiven. Kluiven begraven, ja, dat is een van zijn grootste hobby’s. Ik weet zeker dat aardbewoners in ...

Lees het hele artikel
Momo: uit logeren (1) Geef koekje! x

Momo: uit logeren (1)

6 August Door: Momo

Er zijn mensen die het maar raar vinden, wat ik allemaal doe met mijn hond. Die zeggen: “Maar je hebt al zoveel geprobeerd, op een gegeven moment is het ...

Lees het hele artikel
Mooms en Foss gaan LOS Geef koekje! x

Mooms en Foss gaan LOS

24 July Door: Momo

Soms zijn er ineens van die momenten dat je denkt: fuck it, we gaan het gewoon proberen. Dat hadden Sanne en ik laatst. Sanne is het baasje van Foss, ...

Lees het hele artikel