De Connectiemethode - deel 2

Momo en ik zijn druk bezig met de Connectiemethode. In onze blogs vertellen we je hoe het gaat!

Afspraak 2

Afspraak 2 met de gedragstherapeute liet een hondje zien dat al veel beter te behappen was. Hij probeerde het wel, zijn ongeleid projectiel-gedrag, maar hij liet zich ook veel sneller terugfluiten en ging veel eerder ontspannen andere dingen doen. Heel duidelijk grenzen stellen begint zijn vruchten af te werpen!

(Meer weten over de achtergrond van de Connectiemethode en waarom ik juist daarvoor gekozen heb? Lees dan ook mijn eerdere blog.)

Stem en houding

Ik heb weer een aantal hele fijne tips gekregen. Bijvoorbeeld dat je veel meer met je stem en houding moet doen, en veel minder met je handen. Je hoeft een hond niet weg te trekken of te duwen. Heel duidelijk zeggen dat je ergens niet van gediend bent, is veel effectiever. Zo’n hond pikt dat echt wel op. Kordaat zijn, met aandacht. Ik vind dat heel mooi om te zien.

Wandelen

Deze keer gingen we samen wandelen, en ook dat was een openbaring. Anneke, de gedragstherapeute, zag een hondje dat echt wel alert was, dat veel dingen even wilde bekijken, maar dat ook zeker genoot van de wandeling en het naar zijn zin had. Het deed me goed om dat te horen! Nou weet ik niet of dit een toevallig goed uitgevallen momentopname was. Ik bedoel, ik heb hem ook wel eens anders meegemaakt. Sommige wandelingen zijn als die van vandaag, kalm en ontspannen. Andere keren lijkt het wel alsof hij zijn verkeerde pet op heeft en is het vanaf de eerste stap buiten de deur  zenuwachtig gedoe. Toch eens proberen uit te vogelen waar dat nou toch door komt.

Lijn

Een van de belangrijkste dingen van het samen wandelen: geef je hond de ruimte. Dit was voor mij niets nieuws, maar ik wil het voor de volledigheid toch even vermelden. Neem een (gewone, geen flexi!) lijn van bij voorkeur 3 meter en laat je hond zelf zijn route uitkiezen. Laat hem snuffelen. Geef hem de tijd. En hij hoeft dus écht niet naast of zelfs een beetje achter je te lopen. Daar krijg je geen ontspannen hond van.

Zelf ook ontspannen

Zelf moet ik er op letten dat ik ook ontspannen ben. Ik heb de neiging om met de handen hoog te lopen, en dus met gespannen, opgetrokken schouders. Dat merkt zo’n hond. Tja – op cursus moest je de handen met riem op buikhoogte houden. Dat is er zo ontzettend ingeramd… Voortaan ga ik er bewust op letten dat de handen laag zijn, en de schouders ook, zodat ik een ontspannen houding heb. Adem in, adem uit. 😉

Ontmoeting met andere hond!

Ik was even bang dat de wandeling alleen maar kabbelend zou verlopen, maar gelukkig kwamen we ook een andere hond tegen – dat weet je van tevoren ook maar nooit in een slaperig dorpje als dit. 😉 Moom kon zijn kunstje laten zien: in een knal naar hyperalert, op de pootjes aan het eind van de riem, blaf-blaf-blaf. De instructies waren ook hier weer prettig, kalm en duidelijk: “Maak de lijn maar kort door naar je hond te lopen. De lijn mag strak zijn, je houdt hem kort, maar je trekt niet. Je zegt ook helemaal niets. Je begrenst en laat de storm passeren. Zodra de hond los komt van het gebeuren, en dat merk je, dan zeg je: kom maar, we gaan weer verder.”

Begrenzen

Heel helder. Je veroordeelt niet, je corrigeert niet. Je begrenst je hond – hij mag er niet heen. Hij laat zijn emotie zien, want die is er nu eenmaal. Je gaat niet afleiden, je gaat niet wegtrekken. En als de opwinding is gezakt, dan gaan jullie samen weer verder. Zie je de andere hond eerder en heb je een uitwijkmogelijkheid, dan neem je die. Niet door nou per se direct om te draaien en de andere kant op te lopen, maar door letterlijk afstand te nemen en dit ook tegen je hond te zeggen. “Kom, wij gaan wel even deze kant op.” Wat ik vooral prettig vind aan deze manier van je hond begeleiden: het is heel bruikbaar in álle situaties, ook de onverwachte. En voor ik het vergeet: sta geen fysiek contact aan de lijn toe tussen beide honden. Want daar schiet werkelijk geen enkele hond iets mee op. Ook al “doet hij niets.”

Eye opener van de week

Ook mooi vond ik het meenemen van de hond jouw kant op. Niet door naar de hond toegedraaid te gaan staan wachten tot hij eindelijk eens reageert op je “kom dan” (wat ik dus altijd deed, hè), maar door je lichaamshouding. Heel simpel: met je lijf de kant op draaien die je wilt gaan en daar ook heen kijken. 9 van de 10 keer volgt je hond vanzelf, want hij kijkt naar wat jij met je lichaam laat zien. Voor mij de eye opener van deze week! Op zo’n moment ben je dus ‘in connectie’ met je hond. Zo simpel, maar zo doeltreffend!

Spelen

Eenmaal weer thuis kregen we ook nog wat tips over het spelen. Het is niet de bedoeling dat het beest als een malloot tegen je opspringt zodra hij zijn speeltje ziet. Dat is extreem onbeleefd, en dat hoef je niet te pikken. Eigenlijk wist ik dat ook wel diep vanbinnen – maar ja. Weten en doen zijn twee verschillende dingen. 🙂 En: voordat een hond zijn speeltje loslaat, moet hij je eerst vertrouwen. Doet hij dat niet, dan ga je dus niet zijn speeltje afpakken – je wacht tot je het van hem mag pakken, en dán wordt er gespeeld. Begrijpt hij dat principe nog niet helemaal, dan kun je er het commando ‘wacht’ aan verbinden. Maar uiteindelijk is het dus de bedoeling dat hij het speeltje zelf loslaat en toestaat dat jij het oppakt.

Verhelderend

Ik vond het echt een hele verhelderende sessie. Natuurlijk is het niet zo dat ik nu opeens helemaal weet hoe ik alles moet doen. Als een gedragstherapeut het voordoet, gaat het allemaal zo vanzelf en natuurlijk. In zo’n zelfde situatie op een later tijdstip, moet ik vaak toch nog eens diep nadenken hoe dat nou ook weer moest, duidelijk zijn. Het gaat echt nog wel even duren voor ik het ‘vanzelf’ doe.  Maar ik heb weer veel geleerd en ik kijk toch weer op een andere manier naar mijn Moom.

Volgende keer: alleen zijn

In onze volgende (en voorlopig laatste) sessie gaan we ons o.a. richten op het niet alleen kunnen zijn. Ook hier draait het weer om vertrouwen tussen hond en baas. Ik ga deze week alvast beginnen met oefenen: de jas aandoen en op de bank gaan zitten tot de hond gekalmeerd is – eigenlijk precies zoals mijn collega-blogger Jip de Münsterlander het heeft omschreven. Toen ik dat de eerste keer las, dacht ik: dat is wel heel simpel en kort door de bocht, maar ik heb vandaag gezien dat sommige dingen inderdaad zo simpel kunnen zijn.

Of het bij ons ook werkt? Je leest het in deel 3!

Gerelateerde artikelen

Tags