Afscheid nemen doet pijn

Hallo beste lezers en harige vrienden,

Op 9 mei 2020 is bij ons het meest onwerkelijke gebeurd. Wij hebben plotseling afscheid moeten nemen van mijn grote broer Beer.

We hebben al eens eerder verteld dat Beer het een en ander onder de leden had. HD, Artrose (in ieder gewricht wat je je kan bedenken) en zweer zware allergieën die voornamelijk zomers naar voren kwamen.

Zaterdag 9 mei wilden wij met z’n allen gaan kamperen. Dat leek ons leuk. Zodat Beer dat ook nog met ons kon mee maken. Eenmaal op locatie in Noordeloos ging het helemaal mis. We waren net aangekomen en gingen een stukje lopen. We waren lekker in de sloot gesprongen om te zwemmen, want het was wel 23 graden buiten. Heerlijk!

Toen we de sloot uit klommen zag de bazin Beer zijn buik opzwellen. Daarbij gaf hij over en er kwam continu slijm uit. Ze zei: Dit is niet goed. Direct belde ze via de spoedlijn naar het dichtstbijzijnde Dierenziekenhuis. Ze vertelde gelijk dat ze een maag dilatatie volvulus (maag torsie/draaiing in de volksmond) vermoedde.

De baas ging met Beer naar het Dierenziekenhuis. Daar werd er ontzettend uitgebreid onderzoek gedaan voor Beer. De dierenarts is een half uur bezig geweest. Maar vond verder geen symptomen voor een maagtorsie. Beer had wel 40,1 graden koorts, was super misselijk en had een ontzettend gezwollen buik. Zijn darmen waren nog rustig en Beer probeerde niet meer over te geven tijdens het bezoek aan het Dierenziekenhuis. De baas kreeg koortsremmers en diarree remmers mee. En de mannen mochten weer terug naar ons.

Eenmaal bij ons moest Beer een poepje doen. Een goede drol vertelde de baas. Maar Beer begon weer te braken. Loos deze keer. Na een uurtje de medicatie de kans te hebben gegeven, zodat het kan inwerken. Vertrouwden de bazen het echt niet meer. Nog even neuzen met mij (Yiska, misschien wel voor de laatste keer). De baas ging terug naar het Dierenzieken huis. Naar een andere deze keer, want de vorige was na 16:00 uur gesloten.

Bij aankomst mocht de baas even niet mee met Beer. Beer werd direct aan het infuus gelegd. Hij was al ver in SHOCK en er werd een Röntgenfoto gemaakt.
Beer had een Maag Dilatatie Volvulus.
De baas belde de bazin in tranen op, want ze wisten wat dit betekende.
De bazen moesten de moeilijkste keuze in hun leven maken.

De dierenarts zei “we kunnen hem nu opereren”, maar omdat Beer al zo veel mankeerde en een mooie leeftijd van 9,5 heeft bereikt, leek dat de bazen geen goed idee.

Zo’n operatie is zeer zeer zwaar. De mate waarin Beer in shock was maakte her risico ontzettend groot. Waardoor de overlevingskans 20% was. Daarna is het revalideren van zo’n operatie ook geen pretje. Het zou een zeer zware tijd worden voor Beer…

Daarom hadden de bazen gekozen om Beer te laten gaan.
Mijn grote broer is nu op de eeuwige jachtvelden. Dit viel ons ontzettend zwaar, maar dit was echt de beste keuze voor Beer.

De bazen hebben hem individueel laten cremeren. En we zijn nu in afwachting van de komst van zijn koker met zijn as erin.

Beer
05-02-2011
09-05-2020

We missen hem zo ontzettend veel.

Een poot van Yiska

Ps: in de volgende blog zal de bazin uitleggen wat Maag Dilatatie Volvulus is.

Gerelateerde artikelen

Tags