Het moment dat een vriendin uit Drenthe je vertelt wat voor een prachtige omgeving je vlak naast de deur hebt en je er zelf helemaal geen idee van hebt. Dan ga je natuurlijk snel googelen en kijken! En dat, dat was absoluut de moeite waard, thanks Roos. Hierbij een blog over ons bezoek aan Connecterra.
Over Connecterra
Net over de grens in (Belgisch) Limburg vind je het gebied Connecterra. Dit is de hoofdtoegangspoort van Nationaal Park Hoge Kempen. Hier waren vroeger de mijnen van Eisden. Deze zijn in 1987 gesloten, en er diende een nieuwe bestemming te worden gevonden voor dit gebied. De naam Connecterra stamt af van Connect (verbinden) en Terra (aarde); een bijpassende naam voor een fantastisch mooi gebied.
Er zijn in dit gebied 5 verschillende trails te vinden: groen, 1.4 km, blauw, 4km, rood, 7.4km en geel, 11km. De rode en gele trails zijn momenteel onderbroken; hiervoor is de paarse trail in de plaats gekomen. Deze bedraagt 13km.
Behalve de 5 wandelingen zijn er ook nog eens 3 ”terrils” te vinden, die een prachtig panoramauitzicht over het gehele gebied bieden. De ”Lange terril” is het makkelijkst toegankelijk en ligt in zowel de blauwe als de gele route. De klim die je hiervoor omhoog moet is 50m en daarbij krijg je een uitzicht over de prachtige waterpartijen en het heuvellandschap. Het leuke aan deze terril is dat hier in juni de Meisjesogen-bloem (Coreopsis grandiflora) bloeit, een bloem die normaliter niet voorkomt in deze streken.
De “Tweelingterril” bestaat, zoals de naam al doet vermoeden, uit twee terrils die vlak bij elkaar liggen en in elkaar over lopen. Deze terril heeft een klim van 60m hoogte en twee prachtige verschijnselen. Op deze terril is namelijk een groot aantal vlindersoorten te vinden. Deze zijn veel te zien wanneer het warmer wordt en zullen zich op de hellingen met hun bloemenpracht prima thuisvoelen. Ook zijn er everzwijntjes te vinden. Die zijn weliswaar wat schuchter, maar wanneer je goed kijkt kun je ze zeker wel spotten.
De laatste terril is de “Rode terril”. Deze is niet alleen uitzonderlijk door zijn rode kleur, maar ook door het feit dat hij in brand lijkt te staan. Door het mijnverleden is er een scheidingsproces ontstaan van bruikbare steenkool en afvalsteen, hierdoor kan de temperatuur in deze terril hoog oplopen. Bij koud weer kan het dus zijn dat je vanaf de andere terrils rook ziet opstijgen uit de rode terril. De rode terril ligt wel binnen de grenzen van het nationaal park, maar is slechts twee keer per jaar te bezoeken, alleen onder begeleiding van Toerisme Maasmechelen.
In het gehele Connecterra-gebied zijn honden toegestaan, mits aangelijnd! Natuurlijk is er ook een opruimplicht, waardoor de paden hopelijk schoon blijven. De entree voor Connecterra bedraagt €3,- per persoon, of een jaarabonnement van €5,- per persoon. Voor de hond hoeft geen entree te worden betaald. Parkeren is gratis bij de Euroscoop.
Ons bezoek aan Connecterra
Samen met Jessica en Bruce heb ik vandaag (17-04-19) een bezoek gebracht aan Connecterra. We hadden van te voren prachtige foto’s gezien van de panoramauitzichten op internet en konden niet wachten. Bij aankomst hebben we beiden een jaarabonnement genomen, het kleine verschil in prijs verdient zich al terug bij een tweede bezoek. Toen we kwamen aanlopen kregen we al snel het idee dat een tweede bezoek er zeker in zou gaan zitten. We werden hartelijk ontvangen bij de ingang, waar we de entree konden betalen. Ook kregen we een kaart mee, zodat we altijd konden zien waar we konden switchen van route. In overleg met de uiterst vriendelijke dames bij de kassa besloten we om de blauwe trail te gaan volgen. Daarna konden we door naar de grote steen; dit is het begin van alle trails.
Ik had er zelf voor gekozen om mijn heupgordel mee te nemen om handsfree te kunnen wandelen. Hierdoor kreeg Fender meer vrijheid en kon hij makkelijker meebewegen met zijn vriend Bruce, die aan de flexi-lijn liep. Eigenlijk heb ik na de eerste paar 100 meter al meteen de keuze gemaakt om Fender zijn andere harnas aan te trekken waar hij vrijer in kan bewegen en de heupgordel met treklijn aan hem vast te maken. De omgeving was zo ontzettend schoon dat ik hem rustig meer vrijheid durfde te geven. Onze grote vriend wil namelijk nog wel eens wat lekkers van straat pikken…
Gedurende de beklimming van de Lange terril kregen we het toch wel zwaar. Waar het eerst wat (onverharde) paadjes op en af was, kwamen we daarna bij een aantal uitdagingen. Allereerst moesten we een grote steile trap op. Niet heel best voor een Newfy natuurlijk, maar ondanks dat het ietwat onhandig ging, kwamen we gelukkig boven. Toen begon het echte werk… We begonnen aan een lang slingerend pad dat steeds meer omhoog ging. Dit pad was wel gewoon bestraat, maar door het lange trekken werd het stiekem toch wel wat zwaar. Nadat we het slingerpad hadden afgelegd kwamen we bij het eerste uitzichtpunt. Hier zijn we even gaan zitten, zodat de jongens en wij even op adem konden komen.
Toen we doorgingen, was er nog een soort talud dat we over moesten steken, en daarna een erg steile onverharde beklimming. Gelukkig was deze relatief kort, zeker ten opzichte van het stuk dat we even van te voren hadden gelopen. En toen hadden we de top van de Lange Terril bereikt. Boven op die terril besef je eigenlijk pas wat voor afstand je net hebt afgelegd. De 50m hoogte waren nu zeker goed te zien, en wanneer je op het panoramapunt staat, dan kun je maar een woord zeggen en dat is prachtig! Een adembenemend uitzicht over de Maasvallei, daar moesten natuurlijk een paar (Instagramproof) foto’s van worden gemaakt!
Toen we een halve fotoshoot verder waren, was het tijd om door te gaan met onze wandeling. Voor de verandering mochten we nu naar beneden. Dit pad was slingerend en onverhard maar wel prima te doen! Na een stuk naar beneden te hebben gewandeld kwamen we uit op het laatste grindpad. Rechts van ons zagen we een groot meer, en daar zijn we natuurlijk even gaan spieken! Fender kon even lekker afkoelen met de pootjes in het water en wij weer even op adem komen. Meneertje wilde natuurlijk direct baantjes gaan trekken, maar helaas is het er voor mens en hond verboden om te zwemmen.
Uiteindelijk zijn we omgedraaid en terug naar de entreepoort gelopen, waar zich een terras bevindt.
Het oordeel
Van mij krijgt Connecterra zeker een 9/10! De prachtige panoramauitzichten, de schone paden, de zeer goede bewegwijzering en het vriendelijke personeel hebben zeker weten een indruk op mij gemaakt. We hebben gedurende de gehele wandeling geen zwerfvuil of dergelijke zien liggen, alles is tip top onderhouden. Er zijn voldoende rustplaatsen, vooral na de klimstukken, om eventjes op adem te komen.
Het enige minpunt vond ik dat er geen prullenbakken aanwezig waren in het park, dit zorgt ervoor dat je de hele route moet lopen met de ontlasting van je hond in het zakje bij je. Niet megafris natuurlijk…
Wanneer je Connecterra wil bezoeken is het absoluut raadzaam om stevige wandel, of trailschoenen aan te trekken! Doordat niet alle paden verhard zijn of uit grind bestaan en de beklimmingen en afdalingen steil zijn, kun je wel eens je evenwicht verliezen. Ik was dus ontzettend blij met mijn keuze voor trailschoenen. Verder is het raadzaam om een rugzakje met drinken voor jou en je hond mee te nemen. Onderweg zijn geen plekken om even te drinken of iets te kunnen kopen. Dit is enkel bij het begin/eindpunt van de trails mogelijk.
Wij kunnen niet wachten om de volgende trails af te gaan leggen in dit prachtige gebied!
Ben jij ook wel eens in Connecterra geweest? Wat waren jouw bevindingen?
De Riverwood Bite Box is een doos vol met verschillende natuurlijke hondensnacks. Vaak sta ik urenlang te kiezen in een winkel of verschillende websites af te struinen naar de ...
Novi was een lichtpuntje in een hele donkere tijd voor ons gezin, met zowel mij als Bumper ging het niet goed na het overlijden van Fender. Bumper was niet ...
Wij zijn begonnen met canicross. In de maanden april tot en met oktober zijn we actief bezig met waterwerken. Hiervoor trainen we twee keer per maand op de Betuwe. ...
Bij The Dog Pen zijn we groot fan van hondenkoekjes. Van cookiemeldingen iets minder, maar het is een moetje. Dus wil je een cookie?
Bij verder gebruik van onze site accepteer je de cookies automatisch.Ja lekker!Nee
Samenwerken?
x
Wat is dit?
Het moment dat een vriendin uit Drenthe je vertelt wat voor een prachtige omgeving je vlak naast de deur hebt en je er zelf helemaal geen idee van hebt. Dan ga je natuurlijk snel googelen en kijken! En dat, dat was absoluut de moeite waard, thanks Roos. Hierbij een blog over ons bezoek aan Connecterra.
Over Connecterra
Net over de grens in (Belgisch) Limburg vind je het gebied Connecterra. Dit is de hoofdtoegangspoort van Nationaal Park Hoge Kempen. Hier waren vroeger de mijnen van Eisden. Deze zijn in 1987 gesloten, en er diende een nieuwe bestemming te worden gevonden voor dit gebied. De naam Connecterra stamt af van Connect (verbinden) en Terra (aarde); een bijpassende naam voor een fantastisch mooi gebied.
Er zijn in dit gebied 5 verschillende trails te vinden: groen, 1.4 km, blauw, 4km, rood, 7.4km en geel, 11km. De rode en gele trails zijn momenteel onderbroken; hiervoor is de paarse trail in de plaats gekomen. Deze bedraagt 13km.
Behalve de 5 wandelingen zijn er ook nog eens 3 ”terrils” te vinden, die een prachtig panoramauitzicht over het gehele gebied bieden. De ”Lange terril” is het makkelijkst toegankelijk en ligt in zowel de blauwe als de gele route. De klim die je hiervoor omhoog moet is 50m en daarbij krijg je een uitzicht over de prachtige waterpartijen en het heuvellandschap. Het leuke aan deze terril is dat hier in juni de Meisjesogen-bloem (Coreopsis grandiflora) bloeit, een bloem die normaliter niet voorkomt in deze streken.
De “Tweelingterril” bestaat, zoals de naam al doet vermoeden, uit twee terrils die vlak bij elkaar liggen en in elkaar over lopen. Deze terril heeft een klim van 60m hoogte en twee prachtige verschijnselen. Op deze terril is namelijk een groot aantal vlindersoorten te vinden. Deze zijn veel te zien wanneer het warmer wordt en zullen zich op de hellingen met hun bloemenpracht prima thuisvoelen. Ook zijn er everzwijntjes te vinden. Die zijn weliswaar wat schuchter, maar wanneer je goed kijkt kun je ze zeker wel spotten.
De laatste terril is de “Rode terril”. Deze is niet alleen uitzonderlijk door zijn rode kleur, maar ook door het feit dat hij in brand lijkt te staan. Door het mijnverleden is er een scheidingsproces ontstaan van bruikbare steenkool en afvalsteen, hierdoor kan de temperatuur in deze terril hoog oplopen. Bij koud weer kan het dus zijn dat je vanaf de andere terrils rook ziet opstijgen uit de rode terril. De rode terril ligt wel binnen de grenzen van het nationaal park, maar is slechts twee keer per jaar te bezoeken, alleen onder begeleiding van Toerisme Maasmechelen.
In het gehele Connecterra-gebied zijn honden toegestaan, mits aangelijnd! Natuurlijk is er ook een opruimplicht, waardoor de paden hopelijk schoon blijven. De entree voor Connecterra bedraagt €3,- per persoon, of een jaarabonnement van €5,- per persoon. Voor de hond hoeft geen entree te worden betaald. Parkeren is gratis bij de Euroscoop.
Ons bezoek aan Connecterra
Samen met Jessica en Bruce heb ik vandaag (17-04-19) een bezoek gebracht aan Connecterra. We hadden van te voren prachtige foto’s gezien van de panoramauitzichten op internet en konden niet wachten. Bij aankomst hebben we beiden een jaarabonnement genomen, het kleine verschil in prijs verdient zich al terug bij een tweede bezoek. Toen we kwamen aanlopen kregen we al snel het idee dat een tweede bezoek er zeker in zou gaan zitten. We werden hartelijk ontvangen bij de ingang, waar we de entree konden betalen. Ook kregen we een kaart mee, zodat we altijd konden zien waar we konden switchen van route. In overleg met de uiterst vriendelijke dames bij de kassa besloten we om de blauwe trail te gaan volgen. Daarna konden we door naar de grote steen; dit is het begin van alle trails.
Ik had er zelf voor gekozen om mijn heupgordel mee te nemen om handsfree te kunnen wandelen. Hierdoor kreeg Fender meer vrijheid en kon hij makkelijker meebewegen met zijn vriend Bruce, die aan de flexi-lijn liep. Eigenlijk heb ik na de eerste paar 100 meter al meteen de keuze gemaakt om Fender zijn andere harnas aan te trekken waar hij vrijer in kan bewegen en de heupgordel met treklijn aan hem vast te maken. De omgeving was zo ontzettend schoon dat ik hem rustig meer vrijheid durfde te geven. Onze grote vriend wil namelijk nog wel eens wat lekkers van straat pikken…
Gedurende de beklimming van de Lange terril kregen we het toch wel zwaar. Waar het eerst wat (onverharde) paadjes op en af was, kwamen we daarna bij een aantal uitdagingen. Allereerst moesten we een grote steile trap op. Niet heel best voor een Newfy natuurlijk, maar ondanks dat het ietwat onhandig ging, kwamen we gelukkig boven. Toen begon het echte werk… We begonnen aan een lang slingerend pad dat steeds meer omhoog ging. Dit pad was wel gewoon bestraat, maar door het lange trekken werd het stiekem toch wel wat zwaar. Nadat we het slingerpad hadden afgelegd kwamen we bij het eerste uitzichtpunt. Hier zijn we even gaan zitten, zodat de jongens en wij even op adem konden komen.
Toen we doorgingen, was er nog een soort talud dat we over moesten steken, en daarna een erg steile onverharde beklimming. Gelukkig was deze relatief kort, zeker ten opzichte van het stuk dat we even van te voren hadden gelopen. En toen hadden we de top van de Lange Terril bereikt. Boven op die terril besef je eigenlijk pas wat voor afstand je net hebt afgelegd. De 50m hoogte waren nu zeker goed te zien, en wanneer je op het panoramapunt staat, dan kun je maar een woord zeggen en dat is prachtig! Een adembenemend uitzicht over de Maasvallei, daar moesten natuurlijk een paar (Instagramproof) foto’s van worden gemaakt!
Toen we een halve fotoshoot verder waren, was het tijd om door te gaan met onze wandeling. Voor de verandering mochten we nu naar beneden. Dit pad was slingerend en onverhard maar wel prima te doen! Na een stuk naar beneden te hebben gewandeld kwamen we uit op het laatste grindpad. Rechts van ons zagen we een groot meer, en daar zijn we natuurlijk even gaan spieken! Fender kon even lekker afkoelen met de pootjes in het water en wij weer even op adem komen. Meneertje wilde natuurlijk direct baantjes gaan trekken, maar helaas is het er voor mens en hond verboden om te zwemmen.
Uiteindelijk zijn we omgedraaid en terug naar de entreepoort gelopen, waar zich een terras bevindt.
Het oordeel
Van mij krijgt Connecterra zeker een 9/10! De prachtige panoramauitzichten, de schone paden, de zeer goede bewegwijzering en het vriendelijke personeel hebben zeker weten een indruk op mij gemaakt. We hebben gedurende de gehele wandeling geen zwerfvuil of dergelijke zien liggen, alles is tip top onderhouden. Er zijn voldoende rustplaatsen, vooral na de klimstukken, om eventjes op adem te komen.
Het enige minpunt vond ik dat er geen prullenbakken aanwezig waren in het park, dit zorgt ervoor dat je de hele route moet lopen met de ontlasting van je hond in het zakje bij je. Niet megafris natuurlijk…
Wanneer je Connecterra wil bezoeken is het absoluut raadzaam om stevige wandel, of trailschoenen aan te trekken! Doordat niet alle paden verhard zijn of uit grind bestaan en de beklimmingen en afdalingen steil zijn, kun je wel eens je evenwicht verliezen. Ik was dus ontzettend blij met mijn keuze voor trailschoenen. Verder is het raadzaam om een rugzakje met drinken voor jou en je hond mee te nemen. Onderweg zijn geen plekken om even te drinken of iets te kunnen kopen. Dit is enkel bij het begin/eindpunt van de trails mogelijk.
Wij kunnen niet wachten om de volgende trails af te gaan leggen in dit prachtige gebied!
Ben jij ook wel eens in Connecterra geweest? Wat waren jouw bevindingen?
Liefs, Bumper & Fender
The Newfy Brothers
LEESTIP: Jolie & Jaeda hebben ook een blog over wandelen in Limburg geschreven
Gerelateerde artikelen
Wij zijn gestart met canicross!Door: Bumper & Novi
Het verhaal van: Bumper en FenderDoor: Bumper & Novi
Een badjas voor de hondDoor: Bumper & Novi
Tags