Mijn top 5 opvoedingsfouten hond

Mijn top 5 opvoedingsfouten van mijn hond. Wiske is ondertussen alweer tweeënhalf jaar en de laatste tijd begin ik echt te merken dat ze volwassen wordt. We zijn de puppyfase en puberteit nu echt voorbij. Dat betekent ook dat ik kan terugkijken op de manier waarop we Wiske hebben opgevoed die eerste jaren. Er zijn aspecten die ik absoluut zo weer opnieuw zou doen, daarover lees je in volgend blog meer. In dit blog deel ik de aspecten van  de opvoeding waarvan ik achteraf denk had ik het maar anders aangepakt.

Dit is mijn top 5 van fouten in Wiske’s opvoeding

1- Niet consequent genoeg zijn

Door alle verschillende methoden en adviezen van hondenscholen, media en buurtgenoten, was ik niet consequent genoeg in de opvoeding van Wiske. Als iets niet leek te werken, ging ik te snel over op een andere manier die me was aangeraden. Juist ook omdat er flinke druk werd uitgeoefend. Jouw hond doet zo, omdat jij het fout doet. Probeer dit eens! Of Op deze hondenschool pakken we dit zo aan, dat heeft gewerkt voor alle honden die hier les hebben gehad. Neem trekken aan de lijn. Stilstaan leek na weken oefenen niet te werken, dus probeerde ik een andere aanpak, omdraaien. Ook dat hielp niet en zo kwam ik bij een borsttuig, afleiden, een clicker, snoepjes geven… Achteraf gezien heb ik maanden lopen emmeren en het schoot niks op. Wat ik wel had moeten doen? Consequent zijn en volhouden. Al die manieren werken namelijk, als je maar lang genoeg volhoudt tot het kwartje valt. Uiteindelijk ben ik dus weer gaan stilstaan zodra Wiske begon te trekken. En na maanden oefenen kan ze veruit de meeste tijd netjes volgen.

2- Niet duidelijk genoeg zijn naar andere mensen

Iedereen vond haar lief en moest en zou haar aandacht trekken. Vaak kwamen mensen rechtstreeks op Wiske af en begonnen te aaien. Of ze maakten van een afstand geluidjes naar haar waardoor ze helemaal druk werd. Ik was daar niet van gediend. Maar of ik het nu vriendelijk vroeg of duidelijk aangaf dat ze niet geaaid mocht worden, ik werd genegeerd. Kijk die lieve pup toch, ze wil het zelf, ze moet toch sociaal worden… Het was dan onmogelijk haar nog mee te krijgen, omdat ze helemaal wild werd. Voor ik het wist stond er dan toch weer iemand Wiske te aaien. Ik heb spijt dat ik haar niet vanaf dag 1 een geel hesje met niet aaien heb aangetrokken. En ik heb ook spijt dat ik niet wat feller heb gereageerd in bepaalde situaties. Wiske heeft hierdoor nu nog steeds moeite om mensen te negeren, en ze heeft ook geleerd zelf de aandacht te trekken. Dit is nu nog hét grootste struikelblok in onze training.

LEESTIP: Nee, u mag mijn puppy niet aaien

3-  Te veel focus op skills en te weinig op vertrouwen

Vanaf dag 1 zijn we aan het trainen geslagen, dat is op zich heel goed. Maar er had ook wel wat meer nadruk op ontdekken en elkaar leren vertrouwen mogen liggen. Uiteindelijk gaan die zaken namelijk hand in hand. De eerste keren dat Wiske bang werd probeerde ze weg te rennen. Het vele trainen op wacht was de redding. Wat er ontbrak was het vertrouwen van haar kant om naar ons toe te komen in spannende situaties. Daar zijn we later hard mee aan de slag gegaan. Dat vertrouwen is wat de band ook een stuk sterker maakt en daarmee ook het plezier dat je haalt uit je hond.

4-  Niet selectief genoeg in socialisatie met andere honden

Hoe vaak ik wel niet heb gehoord laat haar toch spelen, die van mij doet niks. Ik voelde me zo’n overbezorgde ouder als ik haar niet wilde laten spelen met honden die ze intimiderend vond. Ik heb vaak Wiske in bescherming genomen. Achteraf had dat zelfs wat meer gemogen. Te vaak heb ik het toch toegelaten. Dan stond ik daar de boel te managen om haar te beschermen. Steevast kreeg ik dan te horen dat dat de reden was waarom Wiske onzeker was. Ik moest haar gewoon laten gaan, ze het leert het vanzelf. Nee. Iemand die niet kan zwemmen leert het ook niet door hem steeds opnieuw in het diepe te gooien. Sterker nog, grote kans dat ‘ie er angstig van wordt. Wiske had nog behoefte aan gecontroleerde, korte en positieve interacties met andere pups en stabiele honden. Langzaam opbouwen en zo zekerder worden. Dat had ze nodig. En ja, bij de ene hond gaat dat sneller dan bij de ander. Sommige pups kunnen zich al veel sneller zelf staande houden. Dat brengt me tot het laatste punt…

5- Niet op m’n gevoel af gaan

Iedere hond is anders en heeft een andere manier van omgang en trainen nodig. Daar is geen methode voor geschreven, of stappenplan voor te volgen. Wat heeft gewerkt voor een vorige hond, hoeft niet te werken voor de huidige. Een goede hondenschool kijkt naar wat jij & jouw hond samen nodig hebben en dat is heel waardevol, maar een certificaat halen of een methode eigen maken moet niet het doel zijn. Ik heb hulp gehad van geweldige hondenscholen en hondenprofessionals. Ook heb ik zelf veel gelezen over hondengedrag, voeding en training. Zelfs MOOCS gevolgd over het onderwerp. Het heeft me een heel goede basis gegeven. De keerzijde daarvan is dat ik me daardoor te vaak heb vastgebeten in wat in theorie het beste zou zijn. Maar uiteindelijk is jouw hond een individu en jij kent hem het beste! Bij een volgende pup en vanaf nu in het trainen met Wiske moet zelfs ik er aan geloven en meer op m’n gevoel af gaan.

Eerste publicatie 2019 – update (aanpassen tussenkopjes en titel) op 13-2-2022)

Gerelateerde artikelen

Tags