Het lijkt een grap als je haar lieve kop ziet, een beetje scheef, bruine puppyogen en een hijgend tongetje (zie foto hieronder). Maar kijk iets beter en je ziet in haar blik ineens een glimp van … ondeugd! Saartje is nu 1,5 jaar en vol verwachting wacht ik op het ‘magische’ moment van drie jaar, plotseling is daar dan een volledig getrainde hond waarmee je een rustige ontspannen wandeling kunt maken zonder ten alle tijden op je hoede te zijn. Zonder gekheid, we werken er natuurlijk aan, maar ik zie er wel naar het moment uit dat ik de vruchten kan plukken van de opvoeding. Herken jij je hierin? Dan heb ik hier mijn tips voor jou, misschien werken ze voor jou ook (maar misschien ook niet want elke hond is anders natuurlijk).
Tip 1: De gouden tip (een open deur om mee te beginnen): ik ren nooit, ik herhaal NOOIT, achter Saar aan. Zodra ze ook maar het kleinste vermoeden heeft dat ik haar wil vangen is de speel-modus aan en je kunt waarschijnlijk wel raden wie er harder rent (spoiler: ik niet).
Tip 2: Soms zit je plotseling in een situatie waar je liever niet in zou zitten, dat heb je nu eenmaal met de Onvoorspelbare Wezens die honden kunnen zijn. Loop je rustig op de dijk, hond los, waar nooit een auto te bekennen is, komt daar tóch ineens een auto de hoek om. Gauw je hond roepen natuurlijk, maar helaas, de ondeugende blik verschijnt en dénk maar niet dat mevrouw nu gaat reageren zoals ik wil. Voor dit soort situaties heb ik knakworst/appel/wortel/makreel/… (vul maar in) in mijn zak. Als je dit niet bij elk commando gebruikt, bijvoorbeeld alleen bij ‘hier’ of bij stress-situaties, werkt het als een tierelier.
Tip 3: Stout geweest? Thuis een uur in de hoek zitten! Huisarrest, dat zal haar leren (grapje).
Tip 4: Als ik op een rustige weg loop met veel bomen, ga ik net zo vaak verstoppen achter een boom tot ze doorheeft dat zij op mij moet letten, en niet andersom. Sommigen zullen zeggen dat dit slecht is voor het vertrouwen van je hond, maar voor Saar en mij werkt het! Als er geen bomen in de buurt zijn probeer ik een onverwacht geluid te maken of op de grond te liggen (verklaar me maar voor gek), dan komt ze bijna altijd wel even kijken.
Tip 5: Ik probeer mijn commando’s een beetje ‘zuiver’ te houden door niet eindeloos ‘hier’ te roepen als ik weet dat ze toch niet gaat komen. Door te trainen op succes, is bij ons de kans groter dat Saartje ook zal reageren als het écht moet.
En de laatste, tip 6: Als ik echt ten einde raad ben, probeer ik gewoon alle ondeugd-oproepende situaties te vermijden. Gaat ze altijd het bruggetje oversteken naar de weg toe? Een paar weken aan de riem bij het bruggetje. Komt ze niet meer terug als ze aan het spelen is? Een tijdje niet laten spelen. Steekt ze telkens de dijk over zonder te wachten? Aan de riem op de dijk. Het is soms even jammer, maar ik merk wel als ik het later nog een keer probeer, dat de kans op succes op deze plek een stuk groter is!
Ik hoop dat je hier iets mee kunt en mocht je nog iets missen in dit rijtje laat het me vooral weten. Alle tips zijn welkom!
Gerelateerde artikelen
Tags
Het lijkt een grap als je haar lieve kop ziet, een beetje scheef, bruine puppyogen en een hijgend tongetje (zie foto hieronder). Maar kijk iets beter en je ziet in haar blik ineens een glimp van … ondeugd! Saartje is nu 1,5 jaar en vol verwachting wacht ik op het ‘magische’ moment van drie jaar, plotseling is daar dan een volledig getrainde hond waarmee je een rustige ontspannen wandeling kunt maken zonder ten alle tijden op je hoede te zijn. Zonder gekheid, we werken er natuurlijk aan, maar ik zie er wel naar het moment uit dat ik de vruchten kan plukken van de opvoeding. Herken jij je hierin? Dan heb ik hier mijn tips voor jou, misschien werken ze voor jou ook (maar misschien ook niet want elke hond is anders natuurlijk).
Tip 2: Soms zit je plotseling in een situatie waar je liever niet in zou zitten, dat heb je nu eenmaal met de Onvoorspelbare Wezens die honden kunnen zijn. Loop je rustig op de dijk, hond los, waar nooit een auto te bekennen is, komt daar tóch ineens een auto de hoek om. Gauw je hond roepen natuurlijk, maar helaas, de ondeugende blik verschijnt en dénk maar niet dat mevrouw nu gaat reageren zoals ik wil. Voor dit soort situaties heb ik knakworst/appel/wortel/makreel/… (vul maar in) in mijn zak. Als je dit niet bij elk commando gebruikt, bijvoorbeeld alleen bij ‘hier’ of bij stress-situaties, werkt het als een tierelier.
Tip 3: Stout geweest? Thuis een uur in de hoek zitten! Huisarrest, dat zal haar leren (grapje).
Tip 4: Als ik op een rustige weg loop met veel bomen, ga ik net zo vaak verstoppen achter een boom tot ze doorheeft dat zij op mij moet letten, en niet andersom. Sommigen zullen zeggen dat dit slecht is voor het vertrouwen van je hond, maar voor Saar en mij werkt het! Als er geen bomen in de buurt zijn probeer ik een onverwacht geluid te maken of op de grond te liggen (verklaar me maar voor gek), dan komt ze bijna altijd wel even kijken.
Tip 5: Ik probeer mijn commando’s een beetje ‘zuiver’ te houden door niet eindeloos ‘hier’ te roepen als ik weet dat ze toch niet gaat komen. Door te trainen op succes, is bij ons de kans groter dat Saartje ook zal reageren als het écht moet.
En de laatste, tip 6: Als ik echt ten einde raad ben, probeer ik gewoon alle ondeugd-oproepende situaties te vermijden. Gaat ze altijd het bruggetje oversteken naar de weg toe? Een paar weken aan de riem bij het bruggetje. Komt ze niet meer terug als ze aan het spelen is? Een tijdje niet laten spelen. Steekt ze telkens de dijk over zonder te wachten? Aan de riem op de dijk. Het is soms even jammer, maar ik merk wel als ik het later nog een keer probeer, dat de kans op succes op deze plek een stuk groter is!
Ik hoop dat je hier iets mee kunt en mocht je nog iets missen in dit rijtje laat het me vooral weten. Alle tips zijn welkom!
Gerelateerde artikelen
Avondritueel van haar of ons?Door: Soof Yara
Het dagboek van Jewel; een september met veel waterDoor: Jewel
Ik ben hulphond TynkeDoor: Hulphond Tynke
Tags