Wat doe als je een hondje hebt dat NIET gebaat is bij lange lijn lopen? Dat de verantwoordelijkheid van het zelf beslissingen nemen en zelf de route bepalen helemaal niet aankan? Dat echt wel gaat snuffelen, maar dat vooral doet om de complete omgeving in kaart te brengen zodat hij zijn baasjes kan beschermen? Dat reageert op de kleinste beweging en het zachtste geluidje, hoe ver weg ook? Een hondje dat zich echt niet van zijn taak laat afbrengen door snoepjes of speeltjes, maar altijd ‘aan’ staat?
In het huidige klimaat van het positief opvoeden, van de hond de ruimte geven, van afleiden en belonen, heb je dan een probleem.
Ik heb zo’n hondje. En aangezien alles wat ‘gangbaar’ is niet werkte, ben ik verder gaan zoeken. Zo kwam ik bij de Roedelmethode uit. Een methode die niet werkt met trainen en (voer)belonen, maar die uitgaat van opvoeden en sociaal leren. Van begrenzing, duidelijkheid en samenwerking.
Na de inleiding van blog 1 en de theorie van blog 2 is het nu tijd voor deel 3: de praktijk!
Het diepe in
Voor onze 2 dagen coaching gingen we naar Vijlen, diep in het Limburgse Heuvelland. Voor mij redelijk bekend terrein, aangezien ik aan de rand van Maastricht ben opgegroeid. Margraten, Gulpen en Vijlen; het was altijd mijn achterland. Geen straf om daar weer te zijn!
Van tevoren wist ik niet zo goed wat ik me erbij moest voorstellen, zo’n intensieve tweedaagse begeleiding. Ik wist dat er een testje gedaan zou worden met Momo en dat we daarna ‘aan de slag’ zouden gaan, maar dat was het wel zo’n beetje.
Eenmaal in de Roedel-blokhut van Erica en Arjen werd ons al snel duidelijk: we gaan de diepte in! Arjen trakteerde ons op een heus mini-college over zijn methode. Erg prettig voor mijn man, aangezien die nog niet zo thuis was in de materie, en ook voor mij, omdat er meer dan genoeg ruimte voor het stellen van vragen was. En Momo? Die was ondertussen zijn Momige zelfje. Blaffen, piepen, springen, iedereen lastig vallen, naar buiten loeren en nog wat meer blaffen… Laten we het er maar op houden dat hij zich niet inhield. ? Gelukkig maar, want zo was er meer dan genoeg te observeren!
Test
Tijd voor het echte werk: de test. HFB (de Hands Free Belt, een speciale heupriem met zijlijn) om, hondje eraan, naar buiten en lopen maar. Eerst ikzelf, daarna mijn man. Om de zoveel tijd vroegen Arjen en Erica ons om stil te staan, Momo te laten zitten en dingen met hem te doen. Van oortjes aaien tot oogjes afdekken en pootjes optillen: verschillende basishandelingen uit de Roedelmethode passeerden de revue.
Karakterschets
Terwijl wij daarna even uitbliezen en Momo na flink wat protest toch maar zijn rust pakte in de bench, verwerkte Arjen zijn observaties in een korte karakterschets van Momo. Een karakterschets die zo goed overeen kwam met mijn gevoel, dat het bijna eng was. Ik ga hem hier niet helemaal neerzetten, dat zou wat te ver gaan, maar ik kan wel wat hoogte- en dieptepunten met jullie delen.
Momo kwam uit de test als “een zeer goed ingeprente en een gesocialiseerde hond in de hondse sociale communicatie”. Vanuit het nest had hij dus van mams alles meegekregen wat hij nodig heeft op dat gebied. Dat was alvast een opluchting.
Maar: “Momo heeft op een of andere manier geleerd zelf de grenzen van wat voor hem goed of verkeerd is te gaan bepalen. Hierdoor is een sociale context ontstaan waarbij de aandacht zich is gaan richten op Momo, in plaats van andersom.”
Slik.
Het gevolg: “Een onzekere hond, die niet meer weet op welke prikkels hij nu wel of niet moet letten. Hij is doorlopend alert, kent geen rustmomenten meer, en kan deze ook niet vinden. Niet bij zichzelf, maar ook niet bij zijn bazen. Momo heeft dan ook een dusdanig slecht herstelvermogen dat de balans, die er moet zijn, tussen positieve en negatieve stresshormonen volledig weg is.”
En daar hebben we hem: de hoofdzaak van onze problemen.
Balans is zoek
Arjen vervolgde: “Het zal lang duren om deze balans terug te vinden. Toch is dat nodig, want krijgt Momo niet tijdig de juiste structuur en begrenzingen, dan zal dit kunnen omslaan in corrigerend gedrag naar de omgeving. Dat zou jammer zijn, want Momo’s karakter is in aanleg zachtaardig en conflictvermijdend naar de bazen toe.”
Zelf dacht ik altijd dat Momo totaal niet met ons bezig was, maar de oefeningen van de test maakten meteen duidelijk dat het tegendeel waar is. Hij is júíst met ons bezig, zelfs als hij ergens anders naar kijkt. “Aandacht voor de bazen,” zo schrijft Arjen, “is op het moment van de test meer dan voldoende aanwezig. Dat kan ook niet anders met dit karakter. Maar deze aandacht wordt niet gebruikt om tot samenwerking te komen, maar om zelf probleemoplossend en anticiperend te zijn in zijn gedrag.”
Met andere woorden: hij houdt én ons constant in de gaten, én de omgeving, zodat hij tijdig op alles kan reageren wat er maar op ons pad komt. Resultaat: een compleet overspannen hondje.
Confronterend
Het was fijn om zo bevestigd te worden in mijn gevoel, maar ook nogal confronterend. Het voelde toch als ernstig tekortschieten. Met de beste bedoelingen, zeker, maar toch. Gefaald hadden we. Nu was het zaak om te leren hoe we dat konden oplossen.
Hoe het verder ging in Vijlen en daarna, toen we weer thuis waren, lees je binnenkort in deel 4 van mijn serie over de Roedelmethode. Houd deze plek in de gaten!
Liefs, Meike & Momo
P.S. Meer weten?
Ben je na het lezen van deze en mijn vorige blogs nieuwsgierig geworden naar de Roedelmethode en wil je er meer over weten? Dan kan ik je het Basisboek Opvoeden van honden – gids voor levenslange relatievorming volgens de Roedelmethode, geschreven door Arjen van Alphen, van harte aanraden.
En last but not least… wil ik nog even terugkomen op iets waar ik het aan het begin van deze blog al over had: het vaak gehoorde advies dat het goed is je hond de route laten bepalen tijdens het wandelen. Ik las er laatst een prachtig helder verwoord Facebook-bericht over. Dat wil ik graag met je delen: De Fluisterende Hond over zelfstandigheid en begrenzing. Sowieso echt een aanrader, de berichten van deze man!
Gerelateerde artikelen
Tags
Samenwerken?
x
Wat is dit?
Wat doe als je een hondje hebt dat NIET gebaat is bij lange lijn lopen? Dat de verantwoordelijkheid van het zelf beslissingen nemen en zelf de route bepalen helemaal niet aankan? Dat echt wel gaat snuffelen, maar dat vooral doet om de complete omgeving in kaart te brengen zodat hij zijn baasjes kan beschermen? Dat reageert op de kleinste beweging en het zachtste geluidje, hoe ver weg ook? Een hondje dat zich echt niet van zijn taak laat afbrengen door snoepjes of speeltjes, maar altijd ‘aan’ staat?
In het huidige klimaat van het positief opvoeden, van de hond de ruimte geven, van afleiden en belonen, heb je dan een probleem.
Ik heb zo’n hondje. En aangezien alles wat ‘gangbaar’ is niet werkte, ben ik verder gaan zoeken. Zo kwam ik bij de Roedelmethode uit. Een methode die niet werkt met trainen en (voer)belonen, maar die uitgaat van opvoeden en sociaal leren. Van begrenzing, duidelijkheid en samenwerking.
Na de inleiding van blog 1 en de theorie van blog 2 is het nu tijd voor deel 3: de praktijk!
Het diepe in
Voor onze 2 dagen coaching gingen we naar Vijlen, diep in het Limburgse Heuvelland. Voor mij redelijk bekend terrein, aangezien ik aan de rand van Maastricht ben opgegroeid. Margraten, Gulpen en Vijlen; het was altijd mijn achterland. Geen straf om daar weer te zijn!
Van tevoren wist ik niet zo goed wat ik me erbij moest voorstellen, zo’n intensieve tweedaagse begeleiding. Ik wist dat er een testje gedaan zou worden met Momo en dat we daarna ‘aan de slag’ zouden gaan, maar dat was het wel zo’n beetje.
Eenmaal in de Roedel-blokhut van Erica en Arjen werd ons al snel duidelijk: we gaan de diepte in! Arjen trakteerde ons op een heus mini-college over zijn methode. Erg prettig voor mijn man, aangezien die nog niet zo thuis was in de materie, en ook voor mij, omdat er meer dan genoeg ruimte voor het stellen van vragen was. En Momo? Die was ondertussen zijn Momige zelfje. Blaffen, piepen, springen, iedereen lastig vallen, naar buiten loeren en nog wat meer blaffen… Laten we het er maar op houden dat hij zich niet inhield. ? Gelukkig maar, want zo was er meer dan genoeg te observeren!
Test
Tijd voor het echte werk: de test. HFB (de Hands Free Belt, een speciale heupriem met zijlijn) om, hondje eraan, naar buiten en lopen maar. Eerst ikzelf, daarna mijn man. Om de zoveel tijd vroegen Arjen en Erica ons om stil te staan, Momo te laten zitten en dingen met hem te doen. Van oortjes aaien tot oogjes afdekken en pootjes optillen: verschillende basishandelingen uit de Roedelmethode passeerden de revue.
Karakterschets
Terwijl wij daarna even uitbliezen en Momo na flink wat protest toch maar zijn rust pakte in de bench, verwerkte Arjen zijn observaties in een korte karakterschets van Momo. Een karakterschets die zo goed overeen kwam met mijn gevoel, dat het bijna eng was. Ik ga hem hier niet helemaal neerzetten, dat zou wat te ver gaan, maar ik kan wel wat hoogte- en dieptepunten met jullie delen.
Momo kwam uit de test als “een zeer goed ingeprente en een gesocialiseerde hond in de hondse sociale communicatie”. Vanuit het nest had hij dus van mams alles meegekregen wat hij nodig heeft op dat gebied. Dat was alvast een opluchting.
Maar: “Momo heeft op een of andere manier geleerd zelf de grenzen van wat voor hem goed of verkeerd is te gaan bepalen. Hierdoor is een sociale context ontstaan waarbij de aandacht zich is gaan richten op Momo, in plaats van andersom.”
Slik.
Het gevolg: “Een onzekere hond, die niet meer weet op welke prikkels hij nu wel of niet moet letten. Hij is doorlopend alert, kent geen rustmomenten meer, en kan deze ook niet vinden. Niet bij zichzelf, maar ook niet bij zijn bazen. Momo heeft dan ook een dusdanig slecht herstelvermogen dat de balans, die er moet zijn, tussen positieve en negatieve stresshormonen volledig weg is.”
En daar hebben we hem: de hoofdzaak van onze problemen.
Balans is zoek
Arjen vervolgde: “Het zal lang duren om deze balans terug te vinden. Toch is dat nodig, want krijgt Momo niet tijdig de juiste structuur en begrenzingen, dan zal dit kunnen omslaan in corrigerend gedrag naar de omgeving. Dat zou jammer zijn, want Momo’s karakter is in aanleg zachtaardig en conflictvermijdend naar de bazen toe.”
Zelf dacht ik altijd dat Momo totaal niet met ons bezig was, maar de oefeningen van de test maakten meteen duidelijk dat het tegendeel waar is. Hij is júíst met ons bezig, zelfs als hij ergens anders naar kijkt. “Aandacht voor de bazen,” zo schrijft Arjen, “is op het moment van de test meer dan voldoende aanwezig. Dat kan ook niet anders met dit karakter. Maar deze aandacht wordt niet gebruikt om tot samenwerking te komen, maar om zelf probleemoplossend en anticiperend te zijn in zijn gedrag.”
Met andere woorden: hij houdt én ons constant in de gaten, én de omgeving, zodat hij tijdig op alles kan reageren wat er maar op ons pad komt. Resultaat: een compleet overspannen hondje.
Confronterend
Het was fijn om zo bevestigd te worden in mijn gevoel, maar ook nogal confronterend. Het voelde toch als ernstig tekortschieten. Met de beste bedoelingen, zeker, maar toch. Gefaald hadden we. Nu was het zaak om te leren hoe we dat konden oplossen.
Hoe het verder ging in Vijlen en daarna, toen we weer thuis waren, lees je binnenkort in deel 4 van mijn serie over de Roedelmethode. Houd deze plek in de gaten!
Liefs, Meike & Momo
P.S. Meer weten?
Ben je na het lezen van deze en mijn vorige blogs nieuwsgierig geworden naar de Roedelmethode en wil je er meer over weten? Dan kan ik je het Basisboek Opvoeden van honden – gids voor levenslange relatievorming volgens de Roedelmethode, geschreven door Arjen van Alphen, van harte aanraden.
En last but not least… wil ik nog even terugkomen op iets waar ik het aan het begin van deze blog al over had: het vaak gehoorde advies dat het goed is je hond de route laten bepalen tijdens het wandelen. Ik las er laatst een prachtig helder verwoord Facebook-bericht over. Dat wil ik graag met je delen: De Fluisterende Hond over zelfstandigheid en begrenzing. Sowieso echt een aanrader, de berichten van deze man!
Gerelateerde artikelen
De heropvoeding van Momo (5)Door: Momo
De heropvoeding van Momo: de Roedelmethode (4)Door: Momo
De heropvoeding van Momo: de Roedelmethode (2)Door: Momo
Tags