De heropvoeding van Momo: de Roedelmethode (4)

Momo en ik zijn 2 dagen te gast geweest bij Arjen van Alphen, grondlegger van de Roedelmethode, en Erica de Roode, Roedelinstructeur, begeleider van hulphonden en hun baasjes en TopDog Coach. In die 2 dagen hebben ze Momo en mij geobserveerd en ons geleerd hoe we het tij kunnen gaan keren, zodat we straks hopelijk een ontspannen hondje hebben dat wél op zijn baasjes let, maar niet de drang voelt om de rest ook maar meteen allemaal te regelen.

Hoe het eerste gedeelte van dag 1 verliep, lees je hier. De rest van de 1e dag heeft Erica ons ingewijd in het aaien, markeren en verzorgen. Kwam ik binnen met een nerveus, onbeleefd, overprikkeld en hyperalert hondje, gedurende de dag zag je hem ontspannen.

Verschil na 1 dag

Het was super om het verschil te zien tussen het eerste testmoment ’s ochtends en de herhaling (op Arjens verzoek) ’s middags. In de ochtend kon ik bijvoorbeeld écht nog niet mijn handen over Momo’s ogen doen en achter hem gaan staan met hem tussen mijn benen. ’s Middags: geen enkel probleem. En zo waren er meer dingen die ’s ochtends nog niet lukten, maar ’s middags wel gewoon. Het vertrouwen tussen hond en baas was duidelijk gegroeid.

Slinks dier

Niet dat Momo het allemaal maar over zijn kant liet gaan en ineens een modelhond was! Zeker niet. Het is en blijft een slinks beestje. Waar het maar kon probeerde hij de zaak naar zijn hand te zetten. Oh, jij wil aaien? Dan ga ik lekker zo zitten. Aai maar daar. Jij wil dat ik ga liggen? Dan prop ik mezelf half onder de bank, kun je lekker nergens meer bij. Het zorgde voor de nodige hilariteit. ?

Dag 2

Op dag 2 heb ik mijn volledige vragenlijstje kunnen afwerken. Waarom doet hij dit? Hoe kan ik dit het beste aanpakken? Wat zouden jullie doen in dit geval? Daarna weer veel heen en weer gewandeld, nog meer geaaid. Verzorgd. Pootjes opgetild. In oortjes geroken (dus dáár komt die lekkere Momo-geur vandaan!).

Een mooi moment was de lunchpauze, toen Momo en ik samen buiten in het zonnetje voor de blokhut zaten. Een van Erica’s eigen honden kwam af en toe even om de hoek kijken, en Momo bleef bij mij. Blafte niet, deed niet onrustig, keek alleen maar – en verder niets. Ongekend! In de wei liepen de ezeltjes langs: hetzelfde verhaal. Toen ook nog eens de haan en kippen langs kwamen scharrelen en hij niet tot nauwelijks reageerde, viel ik bijna van mijn stoel. Wie was dit dier en waar hadden ze mijn manische Momo gelaten?

Dat gevoel hield ik de rest van de dag. ’s Middags gingen we de zandbak in, waar we langs de rennen van Erica’s en Arjens eigen honden liepen. En Momo? Geen geblaf. Geen gegrom. In plaats daarvan ging hij aan mijn andere kant lopen, waar het veilig was. Veilig! Bij mij!

Aan het einde van dag 2 stonden de tranen me bijna in de ogen. Dus dít was mijn hondje. Zo kon hij zijn. Zo baasgericht, zo vriendelijk, met die zachte blik in zijn ogen. Het was geweldig om daar alvast aan te mogen proeven.

Niet gehersenspoeld

Want nee, hij was natuurlijk niet ineens gehersenspoeld. Niet ineens de perfecte hond geworden. Door de intensieve begeleiding heb ik gezien hoe hij kán zijn, hoe wij als team kunnen zijn. Tot het echt zover is, moet er nog heel veel werk worden verzet. Thuis, zo voorspelden Erica en Arjen al, is het namelijk een ander verhaal. Daar is hij in zijn eigen omgeving, waar hij zelf zijn regels heeft opgesteld en zijn eigen gewoontes heeft ontwikkeld – en die worden niet zo maar eventjes doorbroken.

Programma

Gelukkig heb ik een heel programma voor de opbouw van het aaien en verzorgen meegekregen. We zijn weer helemaal vanaf het begin begonnen. Het gaat niet zonder slag of stoot, en ik heb al meerdere keren richting Vijlen gemaild of gebeld. HELP! Hij doet dit! Dan krijg ik uitleg over WAAROM hij zo doet, en dat scheelt echt een hoop. Het maakt het inzichtelijk, en het zorgt ervoor dat ik weer vol frisse moed verder kan.

Vallen en opstaan

De heropvoeding van Momo gaat met vallen en opstaan. De ene dag gaat beter dan de andere. De ene wandeling gaat beter dan de andere. Soms mag ik de zijkanten en onderkant van het bekje aaien, en soms ook helemaal niet. Het is een proces van elkaar opnieuw leren kennen. Van grenzen leren. Van checken, uitproberen en nog eens checken. Meent mijn baas het? En nu? Nog steeds?

En ja, Momo ‘misdraagt’ zich nog steeds regelmatig. Hij vindt nog steeds vaak dat hij de dingen moet regelen. Andere honden zijn nog steeds de Vijand. Maar hij komt tegenwoordig ook bijna standaard bij me op de bank liggen, doet steeds vaker zijn oogjes dicht als ik hem aai. Laat zich als hij hyper en happerig is kalmeren door een aaisessie – iets wat ik eerder echt niet voor elkaar kreeg. Gaat netjes klaar zitten voor zijn halfcheck-halsbandje en de HFB en is blij dat we naar buiten gaan. Blij! Hoe anders was dat vroeger, toen hij al wegrende bij het zien van zijn tuigje en zich eerst eens drie keer moest uitschudden voor we überhaupt de deur uit waren!

Tijd

Het gaat tijd kosten. Vergeet niet: we hebben zo’n 14 maanden stress goed te maken. We hebben een berg aan herstelvermogen op te bouwen. Dat gaat heel, heel langzaam. Het betekent: veel verplichte benchrust, korte wandelingetjes. Aaien. Kort spelen. En weer slapen. Het is net of je weer een baby hebt. ?

Binnenkort mogen we terug naar Zuid Limburg om te laten zien waar Momo de puzzelstukjes van de Roedelmethode heeft neergelegd. Ik ben heel benieuwd! Jullie horen het weer van me. ?

 

Ben je na het lezen van deze en mijn vorige blogs nieuwsgierig geworden naar de Roedelmethode en wil je er meer over weten? Dan kan ik kan je het Basisboek Opvoeden van honden – gids voor levenslange relatievorming volgens de Roedelmethode, geschreven door Arjen van Alphen, van harte aanraden.

Gerelateerde artikelen

Tags