Corona-tijd: Als je vaste wandelroute ineens heel druk is

Toch wel raar…

Normaal was vrouwtje vijf dagen weg en nu zit ze al die tijd boven. Nou ja niet al die tijd, ze heeft regelmatig een ‘uurtje’ niets te doen en dan gaan we er samen op uit. Heerlijk al die extra aandacht.

Als ze boven op haar kantoor zit te werken, lesgeven noemt ze dat praten tegen een scherm, dan mag ik lekker bij haar in de kamer er bij liggen. Of ik mag buiten de wacht houden, dan waarschuw ik haar voor elke bezoeker, vooral honden, die te dicht bij mijn territorium komen. Het zou maar een paar weken duren, maar inmiddels is het al enkele maanden. Het lijkt wel alsof het zo gaat blijven, dat vind ik … niet erg, denk ik.

LEESTIP: hoe ziet het dagelijks leven van onze bloggers er nu uit?

De laatste paar weken ben ik wat minder blij. Vrouwtje gaat nog wel met mij wandelen, maar niet zo ver. En tja, dat snap ik wel. Ben weer loops. Echt, moet dat nu net … nu ik zo heerlijk veel kon wandelen. Echt de timing is niet geweldig. Alhoewel ergens is het ook wel goed, want binnenkort mogen we er waarschijnlijk weer echt op uit. En dan ben ik lekker van dit gedoe af. Kan en mag ik weer lekker vrij rennen, zonder dat ik de reutjes te veel verleid.

Het meest vervelende van deze tijd is dat er nu zo veel meer ‘verkeer’ op mijn vaste route is, veel meer dan eerst. Het is echt mega druk op onze vaste route. Dit zijn we niet gewend, voorheen kwamen we veel minder mensen, honden, mountainbikers, crossbrommers en andere rare dingen tegen dan nu. Vooral die crossers en mountainbikers die er ineens op onze wandelroute zijn, vind ik maar niets. Het lijkt wel of ze overal rijden en dat ze alle routes mogen nemen die ze leuk vinden. En ik, als hond zijnde, moet dan extra opletten dat ik hun niet voor de wielen loop. Want als ik dat wel doe, dan worden die mensen boos op mij en mijn baasjes. Maar uh, wij liepen hier toch al eerder?!

Het is niet zo dat ik ze niet op mijn route wil hebben, buiten zijn is gezond en heerlijk. Gun iedereen zijn sport of hobby. Maar ik moet er wel aan wennen.

Nog één ding … Ik verlang er naar om weer lekker te gaan lopen en rennen in mijn favo-wandelgebied. Je weet wel; De Loonse en Drunensche duinen. Hopelijk zie ik jullie daar snel?

Groetjes, pootje en een lik

Soof Yara

Gerelateerde artikelen

Tags