Tja, waar zal ik beginnen. Onze meid heeft nu sinds een jaar, denk ik, een heel sterk jachtinstinct ontwikkeld. We zijn er inmiddels ook wel achter gekomen dat dit best ras eigen is. Echter schrokken we ons dus ongeveer een jaar terug een ongeluk.
Heel hard weggerend
Ik weet het nog heel goed, want het was een regenachtige dag ergens in het voorjaar. We liepen samen in het bos vlakbij ons huis te wandelen. Ik had mijn capuchon op en Kira liep braaf bij mij in de buurt. Tot ze ineens van iets schrok, naar mijn idee. En weg was ze…. Ik was meteen een beetje in lichte paniek, want ze was eigenlijk nog nooit weg gerend. In mijn ooghoek zag ik een flits van een dier wat ik op dat moment niet goed kon plaatsen (achteraf bleek het een hertje te zijn). Daar moest ze dus van geschrokken zijn. Na een tijdje vond ik haar helemaal angstig en hijgend terug gelukkig…. Maar wat was dit rot zeg.. Ik ben haar echt een minuut of 10 denk ik kwijt geweest en ik merkte dat zij er ook helemaal ontdaan van was. Ik heb haar na het terug vinden aangelijnd en we zijn naar huis gegaan.
Jachtinstinct
Op dat moment stond ik er nog niet zo bij stil dat dit haar jachtinstinct waarschijnlijk wel had getriggerd vanaf dat moment. Niet kort daarna ging ik weer met haar naar die plek in het bos met de gedachte haar van dat geschrokken moment af te helpen. Zo goed bedoeld als dat het was merkte ik dat ze helemaal niet bang was, maar juist de smaak te pakken had gekregen. Meteen was ze weer weg op die plek…. Waarschijnlijk had ze het spoor weer geroken en was ze erop af gegaan. Stond ik weer…. Het duurde echt weer een tijd voordat ze bij me terug was, Weer was ik best even van slag, want op dat moment was ik er nog niet zo aan gewend dat ze zelfstandig op avontuur ging. Maar net zoals de vorige keer kwam ze uit zichzelf weer naar me terug. Dat stelde me wel gerust, want ik was er toen al achter gekomen dat ze heel goed wist waar ik was en dat ik me dus geen zorgen hoefde te maken dat ze de weg kwijt was of mij dus kwijt was.
Prooi gevangen
Inmiddels zijn we een jaar verder en hebben we ondertussen al heel veel van dit soort momenten gehad en zijn we eraan gewend geraakt dat Kira vaak op jacht gaat. Ze is ook al een aantal keren met een gevangen prooi terug gekomen en legde dit als trofee bij onze voeten neer. Vanuit haar vind ik het heel mooi om te zien dat ze zo haar instinct volgt en ook goed is in wat ze doet. Haar neus is echt belachelijk goed en ruikt bij het minste geringste al een spoor van een dier. Zo heeft ze inmiddels al een mus, een konijn, een vis en een zeemeeuw te pakken gehad… Ook heeft ze al verschillende keren achter herten aan gezeten. Dit is dus wel een serieus lastig punt voor ons geworden, want ik wandel niet heel relaxed meer in dicht beboste gebieden, omdat ze dan continu weg is. Ik weet wel dat ze altijd een weg naar me terug vindt, maar toch is het niet fijn. Ik heb haar het liefste in mijn zicht plus ik vind het niet oké dat ze wild opjaagt.
Andere plekken wandelen
Dit heeft ons wel een beetje beperkt in de gebieden waar we met haar wandelen nu, maar ik moet zeggen, we worden steeds creatiever. Ik ben er inmiddels achter gekomen dat er heel veel omheinde gebieden zijn, waar ik haar nooit kwijt kan raken. Op open vlaktes en gebieden rondom een plas gaan ook goed. Alleen hoop ik ooit wel weer met haar los de bossen in te kunnen, want dat is toch wel echt fijn. Ik ben alleen bang dat dat de komende tijd nog niet gaat gebeuren. Al heb ik laatst wel de tip gekregen over een een GPS tracker van Tractive die heel goed blijkt te zijn. Dit is een GPS tracker die je kan koppelen met je telefoon, zodat je je hond overal ter wereld kan volgen. Deze ga ik waarschijnlijk binnenkort aanschaffen, zodat we weer kunnen gaan oefenen en ik kan dan altijd zien waar ze is waardoor ik zelf ook relaxter kan lopen in de bossen. Wie weet is dit de oplossing, I hope so!
Ik moet dan ook wel zeggen dat dit echt Kira’s enige ‘minpuntje’ is, want ze is echt een fantastische en fijne hond. Ik zeg altijd maar zo, elke hond heeft zo z’n trekjes, toch?
Gerelateerde artikelen
Tags
Samenwerken?
x
Wat is dit?
Tja, waar zal ik beginnen. Onze meid heeft nu sinds een jaar, denk ik, een heel sterk jachtinstinct ontwikkeld. We zijn er inmiddels ook wel achter gekomen dat dit best ras eigen is. Echter schrokken we ons dus ongeveer een jaar terug een ongeluk.
Heel hard weggerend
Ik weet het nog heel goed, want het was een regenachtige dag ergens in het voorjaar. We liepen samen in het bos vlakbij ons huis te wandelen. Ik had mijn capuchon op en Kira liep braaf bij mij in de buurt. Tot ze ineens van iets schrok, naar mijn idee. En weg was ze…. Ik was meteen een beetje in lichte paniek, want ze was eigenlijk nog nooit weg gerend. In mijn ooghoek zag ik een flits van een dier wat ik op dat moment niet goed kon plaatsen (achteraf bleek het een hertje te zijn). Daar moest ze dus van geschrokken zijn. Na een tijdje vond ik haar helemaal angstig en hijgend terug gelukkig…. Maar wat was dit rot zeg.. Ik ben haar echt een minuut of 10 denk ik kwijt geweest en ik merkte dat zij er ook helemaal ontdaan van was. Ik heb haar na het terug vinden aangelijnd en we zijn naar huis gegaan.
Jachtinstinct
Op dat moment stond ik er nog niet zo bij stil dat dit haar jachtinstinct waarschijnlijk wel had getriggerd vanaf dat moment. Niet kort daarna ging ik weer met haar naar die plek in het bos met de gedachte haar van dat geschrokken moment af te helpen. Zo goed bedoeld als dat het was merkte ik dat ze helemaal niet bang was, maar juist de smaak te pakken had gekregen. Meteen was ze weer weg op die plek…. Waarschijnlijk had ze het spoor weer geroken en was ze erop af gegaan. Stond ik weer…. Het duurde echt weer een tijd voordat ze bij me terug was, Weer was ik best even van slag, want op dat moment was ik er nog niet zo aan gewend dat ze zelfstandig op avontuur ging. Maar net zoals de vorige keer kwam ze uit zichzelf weer naar me terug. Dat stelde me wel gerust, want ik was er toen al achter gekomen dat ze heel goed wist waar ik was en dat ik me dus geen zorgen hoefde te maken dat ze de weg kwijt was of mij dus kwijt was.
Prooi gevangen
Inmiddels zijn we een jaar verder en hebben we ondertussen al heel veel van dit soort momenten gehad en zijn we eraan gewend geraakt dat Kira vaak op jacht gaat. Ze is ook al een aantal keren met een gevangen prooi terug gekomen en legde dit als trofee bij onze voeten neer. Vanuit haar vind ik het heel mooi om te zien dat ze zo haar instinct volgt en ook goed is in wat ze doet. Haar neus is echt belachelijk goed en ruikt bij het minste geringste al een spoor van een dier. Zo heeft ze inmiddels al een mus, een konijn, een vis en een zeemeeuw te pakken gehad… Ook heeft ze al verschillende keren achter herten aan gezeten. Dit is dus wel een serieus lastig punt voor ons geworden, want ik wandel niet heel relaxed meer in dicht beboste gebieden, omdat ze dan continu weg is. Ik weet wel dat ze altijd een weg naar me terug vindt, maar toch is het niet fijn. Ik heb haar het liefste in mijn zicht plus ik vind het niet oké dat ze wild opjaagt.
Andere plekken wandelen
Dit heeft ons wel een beetje beperkt in de gebieden waar we met haar wandelen nu, maar ik moet zeggen, we worden steeds creatiever. Ik ben er inmiddels achter gekomen dat er heel veel omheinde gebieden zijn, waar ik haar nooit kwijt kan raken. Op open vlaktes en gebieden rondom een plas gaan ook goed. Alleen hoop ik ooit wel weer met haar los de bossen in te kunnen, want dat is toch wel echt fijn. Ik ben alleen bang dat dat de komende tijd nog niet gaat gebeuren. Al heb ik laatst wel de tip gekregen over een een GPS tracker van Tractive die heel goed blijkt te zijn. Dit is een GPS tracker die je kan koppelen met je telefoon, zodat je je hond overal ter wereld kan volgen. Deze ga ik waarschijnlijk binnenkort aanschaffen, zodat we weer kunnen gaan oefenen en ik kan dan altijd zien waar ze is waardoor ik zelf ook relaxter kan lopen in de bossen. Wie weet is dit de oplossing, I hope so!
Ik moet dan ook wel zeggen dat dit echt Kira’s enige ‘minpuntje’ is, want ze is echt een fantastische en fijne hond. Ik zeg altijd maar zo, elke hond heeft zo z’n trekjes, toch?
Gerelateerde artikelen
Wat als ik de puppytijd opnieuw zou kunnen doen?Door: Pluk
Wij krijgen een klein mens!Door: Yiska & Faf
Yiska is bangDoor:
Tags