Aan de lijn..

Kalf of pup?

Ondanks dat ik al heel groot ben. Nou oke een beetje dan want ik ben al bijna 9 maanden, vind ik het niet altijd leuk om naar mijn baasjes te komen.
Mijn baasjes hadden ooit gelezen dat de meeste pupjes buiten het liefst dicht bij hun baasjes blijven. Bang voor de grote wereld.
Maar hadden mijn baasjes even pech. Ik vond mijzelf daar veel te stoer voor en had het bij mijn eerste baasje ook niet geleerd. Ik deed dat dus lekker niet.
Naast het feit dat ik vanaf dag 1 een vreselijke tic had. Ik hing alleen maar met mijn neus op de grond en vrat continu gras. Ik had geen oog voor mijn omgeving en at mijn buik vol met gras en andere troep.
Mijn baasjes dachten dat ze misschien een kalfje hadden gekocht in plaats van een pup.

Kom nou hier.

Omdat ik alleen maar graasde was los laten lopen een drama. Ik kwam niet, ik bleef niet in de buurt, keek ook niet naar mijn baasjes en bleef lekker eten.
Ik moest dus braaf aan de lijn want niet hier willen komen kan in veel situaties super gevaarlijk zijn zoals met het verkeer, andere honden en dergelijke.
Ook met het oefenen tijdens de puppytraining deed ik het niet en als ik al iets ondernam rende ik langs mijn vrouwtje en lekker de andere kant op.

Lange lijn.

Sinds een tijdje oefenen mijn baasjes buiten met mij met een tuig en een lange longeerlijn. Met heeeel veel worst!
Ik heb meer vrijheid en vind het nu best leuk om naar ze toe te komen want ik krijg steeds iets lekkers of een speeltje.
Met korte stukjes in het begin en de afstanden worden nu steeds langer tussen mij en de baasjes. Weliswaar nog vaak in situaties met weinig afleiding maar ik doe het toch.
Zelfs op de hondenschool kom ik bij de oefening “hier” naar mijn vrouwtje gerend.
Ook in de vakantie hebben we vaak geoefend en dat ging best wel goed.
Maar is er te veel afleiding met geurtjes of andere honden dan is het feest. Want dan heb ik nog steeds geen zin om te komen.
Ik hou wel meer mijn baasjes in de gaten hoor en als ze echt te ver weg zijn dan besluit ik toch wel te komen. Maar dan niet wanneer zij het willen.

Van kalf naar hond.

Overigens ben ik geen kalfje meer hoor. Ik eet nog wel vaak het liefst losse plukken (gemaaid) gras die ik oppak of  uit de grond trek. Soms laat ik het los als mijn baasjes los zeggen en soms eet ik het lekker op. Mijn baasjes denken dat dat deels komt door ander voer wat ik nu krijg en een mineraal wat ik te kort kwam wat wordt aangevuld.
Mijn baasjes zijn trots op mij dat ik het nu beter doe.

We blijven oefenen hoor en ik doe heus mijn best.
Luisteren jullie wel goed naar jullie baasjes?

Gerelateerde artikelen

Tags