Wat ik ben vergeten aan te leren

Wat ik ben vergeten aan te leren. Bij de aanschaf van een puppy komt een heleboel kijken. Het is onze taak als baasje onze pups of jonge honden zo goed mogelijk voor te bereiden en te trainen voor onze wereld waarin ze gaan leven. De meest vanzelfsprekende dingen nemen we vaak al mee in het lijstje; basis commando’s, lopen aan de lijn, mee in de trein etc. Toch kom ik mezelf nu nog wel eens tegen met dingen waarvan ik toendertijd dacht dat ik het nooit nodig zou hebben, juist helemaal niet aan gedacht had of zelfs een beetje zielig vond. Maar die toch wel handig zouden zijn geweest om aan te leren. Zoals:

Hondenkleding

Want ja, waarom zou je een malamute met zo’n vacht kleding aan willen doen? Koud krijgen ze het niet zo snel. Maar toen we voor het eerst op wintersport gingen met de honden kwamen we er al gauw achter dat Elai zijn vacht niet zo handig is in de sneeuw. Na een goede rolpartij zat zijn vacht vol met harde sneeuwballen. Ook moesten we die sneeuwballen tijdens wandelingen elke 20 minuten tussen zijn voetzooltjes vandaan pulken. Een dunne jas of shirt en schoentjes hadden dit probleem zo opgelost kunnen hebben. Maarja, na 6 jaar opeens schoentjes aan. Dat ging hem niet worden… Kleding kan ook voor medische redenen erg handig zijn. Denk aan een rompertje na een operatie of sokjes ter bescherming van wondjes aan een pootje. Wel zo makkelijk als je hond daar gewoon oké mee is.

Benchtraining

Voor veel mensen ook wel vanzelfsprekend. Maar Elai en Jenna hebben alleen tot ze zindelijk waren ’s nachts in een bench geslapen. Ze vonden het verschrikkelijk en heb het eerlijk gezegd ook nooit goed aangeleerd. Het idee dat je je hond opsluit in een kooi vond ik helemaal niks. Dus toen de bench niet meer nodig was ging die dan ook meteen de deur uit. Toch ben ik daar wel op teruggekomen. Als het op de goede manier aangeleerd wordt kan een bench één van de favoriete plekken worden van je hond. Het is dan een veilig holletje waar ze zich terug kunnen trekken en echt even tot rust kunnen komen. Dit geldt dan ook voor andere plekken zoals bij een dag- of vakantieopvang of bij de dierenarts bijvoorbeeld. Erg fijn voor het personeel en vooral voor de hond zelf als die geen stress ervaart in een bench. Toen Elai geopereerd was moesten ze voor hem namelijk een andere kamer vrijmaken omdat hij zich niet prettig voelde in een kenneltje en daardoor de andere honden in de uitslaapkamer opstookte… oeps…

(Fiets)kar

Een beetje hetzelfde als een bench, maar dan bewegend op wielen. Nog nét iets spannender natuurlijk. Maar wel oh zo handig. Ook daar had ik even niet aan gedacht. Mijn grote werkhonden liepen namelijk altijd naast of voor de fiets. Maar toen Elai vorig jaar last kreeg van artrose dacht ik, verdorie… Elai kon niet zoveel lopen als Jenna, die wel behoefte had aan de normale wandelingen. Elai thuis laten was op dat moment geen optie (daar kom ik onder het volgende kopje op terug). Ook met het oog op de toekomst, als zijn klachten erger worden, had het makkelijk geweest als hij in een karretje gewoon lekker mee kon genieten.

One on one time

Vanaf het moment dat Jenna bij ons teampje kwam waren we de drie musketiers en deden alles met zijn 3’en; want ik vond het zielig om er dan eentje thuis te moeten laten. Hierdoor werden Elai en Jenna ook onafscheidelijk. Heel schattig, maar het geeft ze nu en dan best een hoop stress als het een keertje wel voorkomt. Als ik voor de één naar de dierenarts moet, moet de ander mee. Als er ’s nachts eentje uit moet staat de ander er ook gelijk naast. Toen we waren kamperen aan de kust wilden we graag naar het strand. (We waren toen overigens al ‘de 4 musketiers’ met mijn vriend erbij) Elai kon door zijn artrose helaas niet mee, dus bleef ik met hem op de camping. Mijn vriend nam Jenna wel mee. Die was vervolgens de hele wandeling om zich heen aan het kijken en naar ons aan het zoeken. One on one time zorgt ervoor dat de honden ook los van elkaar zelfverzekerd blijven en op ‘eigen pootjes’ kunnen staan. Ook houdt het de band tussen jou en je honden sterk. Gewoon af en toe even wat quality time. Ik wil er eigenlijk nog even niet over nadenken… Maar wellicht zal de klap van het verliezen van hun wederhelft dan ook iets beter te handelen zijn.

Even op een afstandje

Ik heb mijn honden graag bij me en mijn honden zijn graag bij mij. Als daar iets tussen zit terwijl ze me nog wel kunnen zien worden ze daar niet blij van en laten dat ook even merken door te gaan joelen of aan de afscheiding te krabben. Tot een jaar of 5 á 6 was dit namelijk nooit echt nodig. Ze gingen overal mee naartoe, ook naar werk, waar ze altijd bij me waren. Toen ik daarna in een tuincentrum kwam te werken was dit wel even een dingetje. Ze konden wel mee, maar hadden hun eigen plekje. Ze wisten dus waar ik was maar konden daar niet naartoe. Dit leidde tot wat mooie privé concerten en toch wel inventieve ontsnappings pogingen. Elai heeft meerdere keren het hekje open gebroken, om het terrein heen gelopen, bij de uitgang van de winkel gewacht tot klanten door de schuifdeur kwamen om binnen te wandelen en de hele winkelroute af te leggen om bij mij op de dierenafdeling te komen. Hilarisch om terug te kijken op de camera’s maar zo krijgen we natuurlijk geen werk gedaan hè… Ook is het wel fijn als je op bezoek bent bij vrienden/familie en ze daar gewoon even op het achterstraat kunnen blijven zonder de hordeur te mollen of kraskunsten in het raam maken.

Oude honden trucjes leren

Honden op leeftijd kunnen zéker nog nieuwe dingen leren. Het vergt soms alleen wat meer tijd en moeite. Vooral als ze er al een slechte ervaring mee hebben gehad. De vraag die ik aan mezelf stelde was: Accepteer ik dan de situatie en zoek ik naar een andere, misschien wat minder makkelijke oplossing. Of ga ik tijd en moeite steken in iets wat voor hen heel stressvol kan zijn en niet eens dagelijks nodig zal zijn, maar dergelijke situaties uiteindelijk wel makkelijker maken? Dat hangt er een beetje vanaf. Als ik de schoentjes uit de kast pak en ze allebei onder de tafel duiken, ga ik daar echt niet meer aan beginnen. Als Elai na heel veel aanmoedigen en lekkers toch weer zijn pootje terug trekt van de kar, dan is het niet anders. Als ze doorhebben dat het toch wel lekker is om even rustig een dutje te kunnen doen in de bench bij de dagopvang is dat een grote winst. En met die 4^e musketier erbij is de one on one time ook een stuk makkelijker geworden. Tip van flip; Denk goed na over hoe het leven van jou en je hond(en) eruit gaat zien en welke onverwachtse dingen er misschien kunnen gebeuren. Ook al zijn dat dingen waarvan je misschien denkt dat ze nooit nodig zullen zijn. Je weet maar nooit. Zorg dat je je hond zoveel mogelijk aanleert als ze nog jong, nieuwsgierig en kneedbaar zijn.

Wat zou jij je hond graag nog aan willen leren?

Gerelateerde artikelen

Tags