Geboren in het hoge noorden, waar ze samenleefden en samenwerkten met de Eskimo stam; de Mahlemuts. Alaskan Malamutes zijn ontstaan door puur te selecteren op hun aanpassingsvermogen aan het klimaat in dat barre, hoge noorden. Een echte poolhond dus. Toen ik heel jong was en voor het eerst een programma op TV zag over de iditarod (de bekendste sledehondenrace in Alaska, met een prachtig oorsprongsverhaal trouwens) was ik opslag in de ban. Bijna 10 jaar geleden heb ik kennis mogen maken met dit ras en het in mijn hart mogen sluiten. Maar waarom dit ras? En wat zijn de voor- en nadelen die ik door de jaren heb ervaren? In dit blogje zal ik jullie dat vertellen.
Even een disclaimertje; deze blog gaat over mijn ervaring met het ras. Dit is hoe ik het ras heb leren kennen. Er zullen natuurlijk altijd uitzonderingen en andere ervaringen zijn.
Alaskan Malamutes
Malamutes zijn naar onbekende mensen zelden gereserveerd. Als je wat lekkers bij je hebt of wilt knuffelen ben je al snel hun nieuwe beste vriend. Dat, samen met hun uiterlijk, zorgt ervoor dat veel mensen opslag verliefd zijn en meer willen weten. Ik vind het erg leuk om te vertellen over mijn favoriete honden. Echter, begin ik wel altijd met de nadelen. ‘Bezint eer ge begint.’ Het merendeel van die mensen haakt dan al snel af. (Vooral als het onderwerp; verharen aan bod komt.) Helaas heb ik het meer dan eens mis zien gaan. Want je haalt niet zomaar een hond in huis.
Waar heb je die vandaan? Zo een wil ik ook!
Ondanks hun vriendelijke karakter naar onbekenden moet je als familielid van een Malamute sterk in je schoenen staan. Hun oersterke karakter en ‘overlevingsdrang’ zit diepgeworteld en is door de jaren weinig veranderd. Hun gedrag is nog erg primitief en door hun zelfverzekerdheid zijn ze niet bang om dat te laten zien. Je moet genoeg kennis van hondentaal en –gedrag in huis hebben om ze te begrijpen en te kunnen begeleiden. Anders vegen ze geheid de vloer met je aan. Ik gebruik bewust niet het woord ‘baas’. Malamutes zijn geen volgers. Een harde hand is niet echt nodig. Maar met wederzijds respect, vertrouwen, eerlijkheid en vooral een consequente opvoeding en training ontstaat er wel een bijzondere vriendschap voor het leven.
Zijn ze goed te trainen?
Jazeker! Mits je, nogmaals, sterk én creatief in je schoenen staat. Malamutes zijn enorm slim en hebben snel door hoe iets werkt. Daarnaast zijn ze erg koppig. Ze zijn over het algemeen wel baasgerichter dan bijvoorbeeld Husky’s maar hebben zeker geen ‘will to please’ zoals een herdershond. Wordt het saai of zien ze er het nut niet van in? Dan kun je ernaar fluiten. De truc is daarom om het zo spannend en interessant mogelijk te houden en altijd, maar dan ook áltijd, een beloning bij je te hebben. Anders doen ze het echt geen tweede keer. En zetten ze je mooi even voor schut.
Doordat ze zo slim zijn leren ze ongewenst gedrag ook snel aan. Ze zijn groot en sterk en dat weten ze. Als ze merken dat een grom of een opgetrokken lip ervoor zorgt dat ze krijgen wat ze willen, zullen ze dat zeker tegen je gebruiken. Aangeleerd gedrag met, voor hen, een positieve uitwerking is moeilijk af te leren. Denk hierbij aan resource guarding.
Werkhonden
Malamutes zijn werkhonden bij uitstek. Ze hebben enorm veel energie en een uithoudingsvermogen waar je ‘u’ tegen zegt. Ze zijn het meest gelukkig wanneer ze even alles mogen geven wat ze in zich hebben. Je kunt je voorstellen dat een wandeling van een klein uurtje na jouw werkdag niet genoeg is voor ze. Als je dit niet in acht neemt zal deze opgebouwde energie zich uiten in andere bezigheden gedurende jouw werkdag. Je bank slopen bijvoorbeeld. Dat hebben Elai en Jenna gelukkig nooit gedaan. Maar heb wel eens het genoegen gehad om mijn economie lerares te mogen vertellen dat mijn hond écht mijn huiswerk had opgegeten. Als je zorgt dat je Malamute genoeg uitdaging en beweging krijgt (en dan heb ik het echt wel over meerdere uren per dag) zijn ze ook makkelijker te trainen. Maar dit geldt eigenlijk voor ieder hondenras.
Jachtinstinct
Een goede manier voor hen om hun ei kwijt te kunnen is naar mijn mening; loslopen. Malamutes kunnen zichzelf goed vermaken en vinden het heerlijk om eindeloos te struinen en ontdekken. Naast deze ‘wanderlust’ hebben ze echter ook een heel groot jachtinstinct. Andere dieren zijn prooi. En niet alleen leuk om achteraan te rennen. Ze maken er meedogenloos een tussendoortje van. Dit maakt het loslopen soms moeilijk omdat ze snel hun eigen plan trekken. Maar het is zeker aan te leren! Als ze trouwens de kans krijgen, vinden ze het ook helemaal niet erg om zonder jou op stap te gaan. Zo heb ik theeleut Jenna wel meerdere keren bij verschillende buren opgehaald omdat ze toch weer over het tuinhek was gesprongen.
Mushing
Uiteraard zijn veel poolhond eigenaren bekend met mushen. De sledenhondensport. Het is zo mooi om te zien hoe ze dit in zich hebben. Ik heb het Elai en Jenna nooit aan hoeven leren. Na een keer meegetraind te hebben met ervaren mushers hadden ze al door wat de bedoeling was. Helaas voor mij heb ik ze iets te veel verwend met loslopen. Een van de laatste wedstrijden die we meededen stonden we stil op het trail. Elai en Jenna hadden geen zin meer. Oeps… Rechtsomkeert en terug naar de steak-out dan maar. Dat ging overigens wel heel rap.
Malamutes en andere honden?
Socialisatie met andere hondenrassen is heel erg belangrijk bij Malamutes. Ze zijn doorgaans geen allemansvrienden als het om andere honden gaat. Ze kunnen erg dominant zijn en de baas proberen te spelen over andere honden, ze gaan conflicten niet uit de weg. Zowel reuen als teven zullen zich niet snel de les laten lezen en zullen niet zomaar ‘gezellig’ gaan spelen met iedere hond die ze tegenkomen. Ze laten duidelijk merken waar hun grenzen liggen. Veelal met een grom en een snauw. Ondanks dat dit gewoon bij de hondentaal hoort kan het voor andere hondeneigenaren soms eng overkomen als ze dit niet gewend zijn. Het jachtinstinct speelt ook hier weer een belangrijke rol. Als je een Malamute niet goed socialiseert met kleine hondenrassen kunnen ze deze gaan zien als prooi. Net zoals bij elk hondenras is socialisatie iets wat een heel hondenleven lang moet blijven gebeuren. Als Elai en Jenna een aantal dagen geen contact hebben gehad met andere honden merk ik bijvoorbeeld dat ze wat minder tolerant zijn. Vooral bij Elai merk ik dat hij dan even extra wil laten zien hoe imposant hij kan zijn. Stiekem is het gewoon een doetje, maar dat mogen andere honden natuurlijk niet weten.
Waarom dan een Alaskan Malamute?
Als je het bovenstaande leest zou je misschien denken; Waarom zou je in hemelsnaam zo’n grote, verharende, koppige, jagende, eigenzinnige terror in huis halen? Daar kan ik één ding op zeggen; Ik hou ervan. Misschien heb ik erg veel mazzel gehad met Elai en Jenna of misschien hebben we een goede balans gevonden met elkaar. Ik heb al het bovenstaande namelijk kunnen ervaren maar uiteindelijk mag ik mijn handen dichtknijpen met twee super trouwe, stabiele en vooral lieve vrienden voor het leven. Hun koppigheid laat me vaak nadenken en houdt me soms een spiegel voor. Het houdt me scherp. Een hond die de hele tijd naast je staat met een balletje zou niks voor mij zijn. Door hun onafhankelijkheid en onverschrokkenheid hebben we de gekste, spannendste, grappigste en mooiste avonturen beleefd. Van een soort van ‘Tom en Jerry’ taferelen door de schoolgangen, ongeplande off-trail wandelingen in de Oostenrijkse bergen, tot achternagezeten worden door een kudde nieuwsgierige hooglanders… Het zijn ook de perfecte sport- en outdoor-buddy’s voor mensen die, net zoals ik, graag buiten zijn in de koude maanden. Hun duidelijke hondentaal vind ik prachtig om te zien en het heeft me enorm veel geleerd. Ik was immers maar 19 en onervaren toen ik Elai in huis nam. Slim? Maybe not… Maar het is voor ons goed uitgepakt. Ondanks hun eigenzinnigheid is de roedel erg belangrijk voor ze. Dat zie ik ook terug bij Elai en Jenna. Als je eenmaal hun respect en vertrouwen hebt gewonnen staan ze altijd achter je. En dat verharen? Tsja… Voor mij is alles net even wat mooier met wat Malamute-glitter erop.
Je ziet ze wel eens voorbij wandelen. Eerst het baasje en dan zo’n oud diertje dat er wat achteraan hobbelt. Ik vind het een aandoenlijk gezicht. Voorheen zou ik ...
Bij The Dog Pen zijn we groot fan van hondenkoekjes. Van cookiemeldingen iets minder, maar het is een moetje. Dus wil je een cookie?
Bij verder gebruik van onze site accepteer je de cookies automatisch.Ja lekker!Nee
Samenwerken?
x
Wat is dit?
Geboren in het hoge noorden, waar ze samenleefden en samenwerkten met de Eskimo stam; de Mahlemuts. Alaskan Malamutes zijn ontstaan door puur te selecteren op hun aanpassingsvermogen aan het klimaat in dat barre, hoge noorden. Een echte poolhond dus. Toen ik heel jong was en voor het eerst een programma op TV zag over de iditarod (de bekendste sledehondenrace in Alaska, met een prachtig oorsprongsverhaal trouwens) was ik opslag in de ban. Bijna 10 jaar geleden heb ik kennis mogen maken met dit ras en het in mijn hart mogen sluiten. Maar waarom dit ras? En wat zijn de voor- en nadelen die ik door de jaren heb ervaren? In dit blogje zal ik jullie dat vertellen.
Even een disclaimertje; deze blog gaat over mijn ervaring met het ras. Dit is hoe ik het ras heb leren kennen. Er zullen natuurlijk altijd uitzonderingen en andere ervaringen zijn.
Alaskan Malamutes
Malamutes zijn naar onbekende mensen zelden gereserveerd. Als je wat lekkers bij je hebt of wilt knuffelen ben je al snel hun nieuwe beste vriend. Dat, samen met hun uiterlijk, zorgt ervoor dat veel mensen opslag verliefd zijn en meer willen weten. Ik vind het erg leuk om te vertellen over mijn favoriete honden. Echter, begin ik wel altijd met de nadelen. ‘Bezint eer ge begint.’ Het merendeel van die mensen haakt dan al snel af. (Vooral als het onderwerp; verharen aan bod komt.) Helaas heb ik het meer dan eens mis zien gaan. Want je haalt niet zomaar een hond in huis.
Waar heb je die vandaan? Zo een wil ik ook!
Ondanks hun vriendelijke karakter naar onbekenden moet je als familielid van een Malamute sterk in je schoenen staan. Hun oersterke karakter en ‘overlevingsdrang’ zit diepgeworteld en is door de jaren weinig veranderd. Hun gedrag is nog erg primitief en door hun zelfverzekerdheid zijn ze niet bang om dat te laten zien. Je moet genoeg kennis van hondentaal en –gedrag in huis hebben om ze te begrijpen en te kunnen begeleiden. Anders vegen ze geheid de vloer met je aan. Ik gebruik bewust niet het woord ‘baas’. Malamutes zijn geen volgers. Een harde hand is niet echt nodig. Maar met wederzijds respect, vertrouwen, eerlijkheid en vooral een consequente opvoeding en training ontstaat er wel een bijzondere vriendschap voor het leven.
Zijn ze goed te trainen?
Jazeker! Mits je, nogmaals, sterk én creatief in je schoenen staat. Malamutes zijn enorm slim en hebben snel door hoe iets werkt. Daarnaast zijn ze erg koppig. Ze zijn over het algemeen wel baasgerichter dan bijvoorbeeld Husky’s maar hebben zeker geen ‘will to please’ zoals een herdershond. Wordt het saai of zien ze er het nut niet van in? Dan kun je ernaar fluiten. De truc is daarom om het zo spannend en interessant mogelijk te houden en altijd, maar dan ook áltijd, een beloning bij je te hebben. Anders doen ze het echt geen tweede keer. En zetten ze je mooi even voor schut.
Doordat ze zo slim zijn leren ze ongewenst gedrag ook snel aan. Ze zijn groot en sterk en dat weten ze. Als ze merken dat een grom of een opgetrokken lip ervoor zorgt dat ze krijgen wat ze willen, zullen ze dat zeker tegen je gebruiken. Aangeleerd gedrag met, voor hen, een positieve uitwerking is moeilijk af te leren. Denk hierbij aan resource guarding.
Werkhonden
Malamutes zijn werkhonden bij uitstek. Ze hebben enorm veel energie en een uithoudingsvermogen waar je ‘u’ tegen zegt. Ze zijn het meest gelukkig wanneer ze even alles mogen geven wat ze in zich hebben. Je kunt je voorstellen dat een wandeling van een klein uurtje na jouw werkdag niet genoeg is voor ze. Als je dit niet in acht neemt zal deze opgebouwde energie zich uiten in andere bezigheden gedurende jouw werkdag. Je bank slopen bijvoorbeeld. Dat hebben Elai en Jenna gelukkig nooit gedaan. Maar heb wel eens het genoegen gehad om mijn economie lerares te mogen vertellen dat mijn hond écht mijn huiswerk had opgegeten. Als je zorgt dat je Malamute genoeg uitdaging en beweging krijgt (en dan heb ik het echt wel over meerdere uren per dag) zijn ze ook makkelijker te trainen. Maar dit geldt eigenlijk voor ieder hondenras.
Jachtinstinct
Een goede manier voor hen om hun ei kwijt te kunnen is naar mijn mening; loslopen. Malamutes kunnen zichzelf goed vermaken en vinden het heerlijk om eindeloos te struinen en ontdekken. Naast deze ‘wanderlust’ hebben ze echter ook een heel groot jachtinstinct. Andere dieren zijn prooi. En niet alleen leuk om achteraan te rennen. Ze maken er meedogenloos een tussendoortje van. Dit maakt het loslopen soms moeilijk omdat ze snel hun eigen plan trekken. Maar het is zeker aan te leren! Als ze trouwens de kans krijgen, vinden ze het ook helemaal niet erg om zonder jou op stap te gaan. Zo heb ik theeleut Jenna wel meerdere keren bij verschillende buren opgehaald omdat ze toch weer over het tuinhek was gesprongen.
Mushing
Uiteraard zijn veel poolhond eigenaren bekend met mushen. De sledenhondensport. Het is zo mooi om te zien hoe ze dit in zich hebben. Ik heb het Elai en Jenna nooit aan hoeven leren. Na een keer meegetraind te hebben met ervaren mushers hadden ze al door wat de bedoeling was. Helaas voor mij heb ik ze iets te veel verwend met loslopen. Een van de laatste wedstrijden die we meededen stonden we stil op het trail. Elai en Jenna hadden geen zin meer. Oeps… Rechtsomkeert en terug naar de steak-out dan maar. Dat ging overigens wel heel rap.
Malamutes en andere honden?
Socialisatie met andere hondenrassen is heel erg belangrijk bij Malamutes. Ze zijn doorgaans geen allemansvrienden als het om andere honden gaat. Ze kunnen erg dominant zijn en de baas proberen te spelen over andere honden, ze gaan conflicten niet uit de weg. Zowel reuen als teven zullen zich niet snel de les laten lezen en zullen niet zomaar ‘gezellig’ gaan spelen met iedere hond die ze tegenkomen. Ze laten duidelijk merken waar hun grenzen liggen. Veelal met een grom en een snauw. Ondanks dat dit gewoon bij de hondentaal hoort kan het voor andere hondeneigenaren soms eng overkomen als ze dit niet gewend zijn. Het jachtinstinct speelt ook hier weer een belangrijke rol. Als je een Malamute niet goed socialiseert met kleine hondenrassen kunnen ze deze gaan zien als prooi. Net zoals bij elk hondenras is socialisatie iets wat een heel hondenleven lang moet blijven gebeuren. Als Elai en Jenna een aantal dagen geen contact hebben gehad met andere honden merk ik bijvoorbeeld dat ze wat minder tolerant zijn. Vooral bij Elai merk ik dat hij dan even extra wil laten zien hoe imposant hij kan zijn. Stiekem is het gewoon een doetje, maar dat mogen andere honden natuurlijk niet weten.
Waarom dan een Alaskan Malamute?
Als je het bovenstaande leest zou je misschien denken; Waarom zou je in hemelsnaam zo’n grote, verharende, koppige, jagende, eigenzinnige terror in huis halen? Daar kan ik één ding op zeggen; Ik hou ervan. Misschien heb ik erg veel mazzel gehad met Elai en Jenna of misschien hebben we een goede balans gevonden met elkaar. Ik heb al het bovenstaande namelijk kunnen ervaren maar uiteindelijk mag ik mijn handen dichtknijpen met twee super trouwe, stabiele en vooral lieve vrienden voor het leven. Hun koppigheid laat me vaak nadenken en houdt me soms een spiegel voor. Het houdt me scherp. Een hond die de hele tijd naast je staat met een balletje zou niks voor mij zijn. Door hun onafhankelijkheid en onverschrokkenheid hebben we de gekste, spannendste, grappigste en mooiste avonturen beleefd. Van een soort van ‘Tom en Jerry’ taferelen door de schoolgangen, ongeplande off-trail wandelingen in de Oostenrijkse bergen, tot achternagezeten worden door een kudde nieuwsgierige hooglanders… Het zijn ook de perfecte sport- en outdoor-buddy’s voor mensen die, net zoals ik, graag buiten zijn in de koude maanden. Hun duidelijke hondentaal vind ik prachtig om te zien en het heeft me enorm veel geleerd. Ik was immers maar 19 en onervaren toen ik Elai in huis nam. Slim? Maybe not… Maar het is voor ons goed uitgepakt. Ondanks hun eigenzinnigheid is de roedel erg belangrijk voor ze. Dat zie ik ook terug bij Elai en Jenna. Als je eenmaal hun respect en vertrouwen hebt gewonnen staan ze altijd achter je. En dat verharen? Tsja… Voor mij is alles net even wat mooier met wat Malamute-glitter erop.
Tags