To Steriliseer Or Not To Steriliseer... That's The Question!

Na 4 jaar twijfelen moest het er dan toch helaas echt van komen… Definitief geen kans meer op mini Plintjes. Want we hebben besloten haar te laten steriliseren.

Voor mij is dat absoluut nooit een vanzelfsprekendheid geweest, om dat te doen. Ik laat tenslotte bij een 8-jarig kind of mijn 36-jarige zelf ook niet zomaar de eierstokken wegknippen. Onze vorige teckel had nooit last van haar loopsheid en ook niet van schijnzwangerschap dus die is tot haar dood volledig up and running gebleven. Maar bij Plint was dat een heel ander verhaal… In 2018 schreef ik al een blog over haar eerste loopsheid: KLIK!

HORMONENHEL

Toen niet wetende dat daarna de schijnzwangerschapshel nog zou komen. Telkens 3 maanden na de loopsheid werd Plint schijnzwanger. EN HOE! Alle knuffels verzameleeeeh! Superwaaks, soms heel knuffelig en dan weer vreselijk lelijk tegen alles en iedereen, blaffend om niks de deur uitrennen, enorm opgezette tepels, melkproductie… the whole shabang! Behalve de puppy’s. Toch een beetje jammer 😉 Alleen de lasten, niet de lusten! Lekker dan.

Uiteindelijk zaten we dus telkens zo’n beetje 6 maanden per jaar met een hond die door totale hormoonexplosies niet meer wist waar ze het zoeken moest. En wij ook niet, want ze werd steeds reactiever, onvoorspelbaarder en drukker. Plint onthoudt dingen echt vreselijk goed, dus als ze 1x naar iets of iemand geblaft heeft ooit, dan zit je er daarna aan vast. Op een gegeven moment liep ik alleen nog maar als een soort Inspector Gadget over straat om de boel scherp in de gaten te houden en de wandeling zo rustig mogelijk te laten verlopen. Niet bepaald relaxed…

Uiteraard hebben we de afgelopen 4 jaar van alles en nog wat geprobeerd om de loopsheid goed te laten verlopen en de schijnzwangerschappen een beetje te onderdrukken. Afleiden, meer lopen, dingen uitproberen met voeding, kruiden, homeopathische druppeltjes (puur pseudo pregnancy) en dit jaar zijn we zelfs een paar keer naar een holistische dierenarts geweest om te kijken naar haar balans etc. Maar niks mocht baten.

LAPAROSCOPIE OF OUDERWETS OPEREREN?

Dus in overleg met de dierenarts en de fokster van Plint hebben we toch besloten dat het tijd was om de knoop (letterlijk?) door te hakken. Op 24 maart ‘22 was het zo ver…

Ik heb er voor gekozen om Plint via een laparoscopie (een kijkoperatie) te laten steriliseren. Ze maken dan 2 of 3 gaatjes in de buik in plaats van een hele snee. Ze kunnen dan door die gaatjes naar binnen met de instrumenten en op deze manier kunnen ze de eierstokken verwijderen. Nog een voordeel is dat ze dus niet aan de eierstokken hoeven te trekken maar ze in de buikholte kunnen losmaken. De ingreep is hierdoor minder pijnlijk, veiliger, zorgt over het algemeen voor minder complicaties, er is minder infectiegevaar en het herstel gaat ook veel sneller! Eigenlijk alleen maar voordelen dus!
Behalve de prijs dan, want het is door de specifiekere ingreep en gebruik van instrumenten en apparatuur natuurlijk wel een stuk duurder om het op deze manier te doen. Voor Plint (dwergteckel, 6 kilo) kwam ik uit op €554,75. Maar alles voor je kind he! Ik heb het liever zo veilig mogelijk en dat ze er zo weinig mogelijk ellende aan overhoudt.
Hoe een laparoscopie verder in z’n werk gaat zal ik niet helemaal uitleggen, dat is heel makkelijk te vinden op google!

Ik bracht Plint weg om 8.45 en ze zou direct aan de beurt zijn. Vanwege nog wat coronaregeltjes mocht ik niet helemaal mee haar wegbrengen, maar ze liep rustig met de dierenarts mee, dus deze teckelmoeder ging met een gerust hart naar huis. Ze zou na een uurtje of 3 waarschijnlijk weer opgehaald kunnen worden.
Nou dat werd uiteindelijk 5 uur ’s middags omdat Plint niet helemaal lekker op temperatuur kwam na de narcose. Maar de dierenarts belde af en toe met een update en zei dat ze er redelijk parmantig bij zat met lekkere dekentjes en een kruikje. Dus ik denk dat ze het gewoon expres deed. Ik zou ook nog even zielig blijven als ik helemaal lekker verzorgd werd met dekentjes en kruikjes 😛

Uiteindelijk haalde ik haar op en liep ze zelf de deur uit met 2 kleine gaatjes in haar buik. Het zag er prima uit! Ze was nog een beetje suffig en de hele avond heeft ze me een beetje boos genegeerd, maar de volgende dag ging het eigenlijk al weer prima. We hebben nog 5 dagen rustig aan gedaan met wandelen en spelen, maar Plint gaf eigenlijk prima zelf aan wat wel en niet kon.

Na 10 dagen heb ik de niet opgeloste delen van de hechtingen eruit laten halen, want die waren een beetje scherp, maar verder is het helen van de wondjes echt perfect verlopen. Ze hoefde niet eens een rompertje aan. Voorbeeldige patiënt dus!

VOEDING NA DE STERILISATIE

Oja, nog wel even goed om te vermelden is, dat je na een sterilisatie altijd goed op moet letten met voeren. Omdat de hormoonhuishouding verandert worden veel honden snel dikker. Plint was al íets aan de zware kant, dus we hebben haar ook meteen op de helft van haar voer gezet. En dat lijkt tot nu toe prima te gaan! Ze is weer haar slanke zelf en valt niet verder af dan nodig, dus voorlopig houden we het zo. Maar daar moet je dus zeker alert op blijven!

We zijn nu anderhalve maand verder en je ziet zo goed als niks meer van de wondjes. Als je een beetje drukt dan voel je onder de huid nog wel het littekenweefsel, maar verder is ze weer de altijd knappe prinsesserige Plint die ze was! En dan nog het belangrijkste… wordt haar humeur nu ook wat stabieler? Wordt ze rustiger? En wat gebeurt er als ze eigenlijk normaalgesproken loops zou worden? (over ongeveer 3 maanden…) we gaan het zien! Keep you posted!

Lonneke

Gerelateerde artikelen

Tags