Review ‘Ravage’

Daar zit ‘t vrouwtje dan met een boek in haar handen. Ze wil mij het liefste voorlezen, maar vrouwtje weet heel goed dat ik daar het geduld niet voor heb. Daarom neemt zij het vanaf hier even van mij over en zal jullie meer vertellen over ‘Ravage’.

“Overweldigd door een gevoel van volmaakt geluk reed ik naar de supermarkt. Ik parkeerde mijn auto, pakte een boodschappenkarretje en baande me een weg door de zaterdagse drukte. Naast de gebruikelijke boodschappen koos ik zorgvuldig lekkere hapjes uit die bij een perfect ontspannen avond hoorden. Terwijl ik mij vooroverboog om een bakje olijven uit de koeling te pakken, voelde ik mijn iPhone trillen. Vast Mo Paalman, mijn bemoeizuchtige en roddelzieke buurvrouw weer. Bij aankomst had ik al gezien hoe ze de vitrage iets opzij had geschoven om ons vanachter haar transparante vesting te beloeren. Ze hield wel erg lang aan. Het trillen was nauwelijks gestopt of het begon weer. Ik viste mijn telefoon met één hand uit mijn tas. Het was Vincent. ‘Moet ik iets speciaals voor je meenemen, schat?’ ‘Ze is weg!’ schreeuwde Vincent. Er klonk een duizelingwekkende angst in zijn stem die ik nog nooit eerder gehoord had.” 

Florianne: ‘Ik vind het erg leuk dat ik de kans krijg om dit boek te mogen lezen en reviewen. Voor mij wel de eerste keer, dus ook wel een beetje spannend. Op het moment dat ik het boek binnen kreeg, was ik direct benieuwd waar het verhaal heen zou gaan. Ik wist dat ‘t met een hond te maken had, die verdwenen was. De eerste hoofdstukken van een boek zijn voor mij altijd belangrijk. Het verhaal begint, het moet je pakken. Ook is het fijn als je direct duidelijk hebt: wie, wat en waar?’

‘Ik moet zeggen dat ik  er de eerste drie hoofdstukken nog in moest komen. Alle namen liepen een beetje door elkaar, soms moest ik even terug lezen om te weten over wie het nu ging. Ik denk dat dit kwam doordat sommige namen wel een beetje op elkaar lijken. Ook had ik het gevoel dat het verhaal in het begin van de hak op de tak ging. Voor mij was soms onduidelijk dat we ‘opeens’ een paar uur of een dag verder waren. Het verhaal speelt zich in totaal in drie weken af, maar dit was niet altijd direct duidelijk. Maar toch, vanaf hoofdstuk vier zit ik er compleet in en wil ik niet anders dan doorlezen. Ik moet mijzelf ertoe dwingen het boek af en toe weg te leggen.’

‘Er zijn momenten waarop ik denk: ‘Huh, dit heb ik toch al gelezen?’, en net wanneer ik die gedachten heb en het boek eigenlijk wil wegleggen, doe ik het niet. Ik wil niet dat het saai wordt, echter heb ik ook een gekke gewoonte (of misschien juist logische) dat ik altijd een heel hoofdstuk wil aflezen, zodat ik de keer daarna met een nieuw hoofdstuk kan beginnen. Dan zal je natuurlijk net zien dat je aan het einde van een hoofdstuk een cliffhanger hebt en je toch weer in razend tempo door wil lezen in het volgende hoofdstuk.’

‘Ik moet zeggen dat ik hem maar een paar keer gepakt heb en het boek zo uit had. Tijdens het lezen heb ik een paar keer mijn mening bijgesteld. Het ging alle kanten op: “hmm, saai, spannend en geweldig!” Nu ik het uit heb weet ik het eigenlijk nog niet precies, het is dubbel. Het is geen ingewikkeld geschreven verhaal, op de meeste momenten goed te volgen en voor een snelle lezer in weinig tijd uit te lezen. Toch heb je voor en tijdens het lezen bepaalde verwachtingen van het verhaal. Na het laatste hoofdstuk is daar niets meer van over, ik was echt even van de kaart en mijn hele verwachting of voorgestelde loop van het verhaal lag in duigen. Het is een verrassend einde. Ik heb genoten van het boek en zou het een ieder aanraden de komende vakantie mee te nemen in de koffer.’ 

Gerelateerde artikelen

Tags