’momzilla’

Woof,

Mijn vrouwtje mag voor deze keer mijn blog schrijven. 🙂

Woof Lady Rebel

Golden Retriever

Ik ben Simone, vrouwtje van Lady Rebel; afgekort ook wel Rebel. Toen ik zelf een tiener was, heb ik samen met mijn ouders onze eerste Golden Retriever gehad. Tobie, een teefje met een reutjesnaam, gewoon omdat we die naam zo leuk vonden. Tobie was een verschrikkelijk lieve hond & heeft de prachtige leeftijd van 15 jaar mogen bereiken. Als enig kind in het gezin, zag ik Tobie echt als mijn partner in crime. We deden samen alles wat Tobie anders niet mocht, 🙂 zoals: op de bank liggen, samen chips eten, etc. etc. Wat heb ik genoten van die lieverd.

Ik heb altijd zelf graag een hond in huis willen hebben, maar na mijn studie & met mijn full time job is dat er nooit van gekomen. Ook was een huisdier absoluut niet bespreekbaar in mijn ‘vorige leven’.

Regelen

Inmiddels ben ik al een aantal jaren enorm gelukkig met mijn lieve Willem. Willem heeft een fantastische volwassen zoon, en dat er geen kinderen zouden komen van ons samen was snel gezamenlijk besloten. Ik heb aangegeven dat ik wel heel erg graag een hond in mijn leven zou willen.

We kregen een berichtje dat een broertje van Level (vriendje uit de vorige blog) was teruggebracht naar de kennel, en wij werden gevraagd of we interesse hadden.  Fotootjes werden doorgeappt, en toen riep mijn hele hart: jaaaaaaa!

Op dat moment hadden we het nog niet zo voor elkaar dat er voldoende tijd (verbouwing, werk, geplande vakanties, mindset, verantwoordelijkheid, etc.) was voor een hond. Die beslissing mag en kun je niet zomaar nemen, het is een beslissing voor de rest van het leven van de hond. Met enorm veel pijn in mijn hart en heel veel tranen hebben we dus nee gezegd. Gelukkig is hondje Flynn wel heel goed terecht gekomen.

Lady Rebel

Dat een hond ons leven zou komen verrijken was zeker, alleen het tijdstip was nog niet helemaal bekend. De gedachte van een viervoeter in huis maakte me superenthousiast en heel blij. Eigenlijk ben ik wel een beetje gaan sikkeneuren omdat het zo lang duurde. 🙂 Maar toen kwam het moment dat we te horen kregen van een nest pups van toen 4 weken oud. Daar moesten we natuurlijk echt gaan kijken!

Één ding wat je niet moet doen als je nog niet zeker bent of je er nu aan toe bent is gaan kijken, hahaha. Dat is natuurlijk het allerliefste wat je kan zien. Toen ik daar zat en baby Rebel op schoot had, overviel mij een bepaald gevoel van diep geluk en onvoorwaardelijke liefde… Eenmaal thuis was er geen weg terug, we hebben de volgende dag laten weten dat we heel graag Lady Rebel een gouden mandje wilden geven.

Nesteldrang

Ik had inmiddels een hele planning en een schema gemaakt van hoe we goed voor ons toekomstige nieuwe vriendje zouden kunnen zorgen. Oppas bij tante Mariëlle geregeld voor de zaterdag (dag dat we beiden werken), dagen omgegooid zodat we niet meer samen vrij zijn maar ieder een andere dag & 1 hele dag ingeruild voor 2 halve.

Mandje gekocht, kleine bench, kussentje, dekentje, knuffeltjes, puppysnoepjes, halsbandje en nog meer knuffeltjes… Pffff, het leek wel een kleine kinderkamer met al dat roze (normaal ben ik echt niet van het roze)!

Naar huis

Na een aantal keer geknuffeld en gespeeld te hebben met Lady Rebel bij de fokker, kwam eindelijk de dag dat we haar mee naar huis konden nemen. Knuffeltje in het nest bij haar moeder, dekentje erbij, ze nog even samen gelaten, en na een aantal kopjes koffie… eindelijk…. daar gingen we de auto in met een heel klein wit bolletje van 8,5 week.

Zucht…. Ware onvoorwaardelijke liefde…

Eenmaal thuis kwamen alle ‘opa’s & oma’s’ op visite, en allemaal waren ze vertederd; zo klein, zo lief.

Wat was Rebeltje moe en wat een ervaringen voor haar. Baby Rebel heeft de eerste nacht super goed geslapen tot 6.30 uur in de morgen. Lees: zij wel, ik niet. Bij ieder geluidje wilde ik naar beneden om te kijken of het wel goed ging! Of ze nog lag te slapen, jaaaa, ik dacht zelfs dat er iets was omdat ik haar niet hoorde. De volgende dag begon het piepen, nou, ik lag ook te ‘piepen’ in mijn bed. Wat heb ik verdriet gehad om haar verdriet. 🙂 🙂

‘Momzilla’

Nu kan ik er wel een beetje om lachen, maar in het begin was ik een soort ‘momzilla’. Haal het niet in je hoofd om maar iets negatiefs over Lady Rebel te zeggen! Speel niet te hard, nee… Zo lang mag ze niet wandelen, niet rennen, niet aan dat speeltje trekken, niet met een bal spelen, geen stokken, pas op, etc etc.

Hoe komt het toch dat je brein dat met je doet? Is het dan toch het ‘moederinstinct’, ware liefde, of het zorgen voor?

In mijn volgende blog zal ik hier iets dieper op in gaan. Ik ben benieuwd hoe dat bij jullie is gegaan.

Groetjes Simone & pootje van Rebel

 

Gerelateerde artikelen

Tags