Kamperen met puberhond

Het leek me een geweldig idee, samen met Lena op kampeeravontuur. Gewoon zij, ik een tent en moeder natuur (en hier en daar een camping). Om het voor mezelf extra lastig te maken (althans dat was niet de insteek) liet ik mijn telefoon thuis. Want zo dacht ik, wat moet je nu de hele dag achter zo’n schermpje als je samen er op uit gaat op avontuur. Niets dus. Dat de navigatie ook op mijn telefoon zit liet ik gemakshalve even links liggen.

Wegenkaart

Dus zonder navigatie op naar Zwitserland als eindbestemming. Om 23.00 uur ’s avonds stapte ik in de volgeladen auto en gaan maar! Na een tijd rijden leek een routekaart me toch wel handig. Dus om 2 uur ’s nachts stopte ik bij een tankstation om te tanken (we waren inmiddels al ergens in Limburg). Op zoek naar wegenkaarten, toen ik ze niet kon vinden heb ik het maar even gevraagd. Waarop de man me vreemd aankeek; ‘die verkopen we niet meer, niemand heeft die nog nodig. Heb je geen telefoon?’. Euhm nee dus….

Onderweg met de auto

Maar goed dat mag de pret niet drukken. Ik had een paar steekwoorden opgeschreven hoe ik moest komen waar ik zijn wilde. Helemaal naar beneden door Nederland, dan een stukje België, Luxemburg, Frankrijk en dan Zwitserland. Appeltje eitje. Toen we eenmaal in de Belgische Ardennen waren kon ik de auto langs de kant zetten om een stuk te gaan wandelen.

Wandelen in Luxemburg

In Luxemburg kwam ik toch een beetje vast te zitten omdat ik geen navigatie of kaart had. Er moet een heel groot natuurgebied zijn, maar ik kwam alleen maar platteland, dorpen en de stad tegen. Na een tijdje zoeken ben ik een plattelandsweggetje opgedraaid en heb ik daar Lena uitgeladen. Het werd uiteindelijk een hele bijzondere wandeling. Er stond een soort verlaten schuur, waar Lena heel graag even in wilde kijken. Dus ik liep achter haar aan tot de deuropening. De schuur was leeg, maar opeens zag ik iets vliegen. Wat bleek nu? Er zat een kerkuil in de schuur. We zijn snel verder gelopen om de uil met rust te laten, maar wel een hele gave ontmoeting met een bijzondere vogel.

Camping gevonden

Even later kwamen we in Frankrijk aan en zijn we voor een derde wandeling gegaan, langs een stromend beekje. En stromend water daar is Lena fan van, dus ze had het enorm naar haar zin. Tijdens de wandeling kwamen we een brede rivier tegen en aan de overkant lag een camping. Top! Tijd om die camping op te zoeken. Na een tijdje rijden heb ik de camping gevonden. Alleen niemand bij de receptie. Na een belletje in gebrekkig Frans, begrepen dat ik zelf een plekje kon gaan zoeken. Alleen de slagboom kreeg ik niet open dus de auto moest even op de parkeerplaats blijven staan.

Op de camping

Met goede moed de tent opgezet. Ik was inmiddels behoorlijk moe omdat ik de hele nacht had gereden. Handdoek buiten neergelegd met mijn hoofdkussen, Lena aan de lange riem met een grondpin en toen viel ik in slaap. Om weer wakker te worden door druppels water op mijn voet. Lena had een pak Barleduc gepikt en rende er vrolijk mee in de rondte (het pak was inmiddels flink gaan lekken). Vervolgens was Lena allerlei capriolen aan het uithalen. Op de buitenkant van de tent springen, in de scheerlijnen bijten, zichzelf in de scheerlijnen vastdraaien, de grondpin uitgraven om vervolgens met riem en grondpin achter zich aan een rondje camping te rennen. Blaffen naar mensen die even een praatje kwamen maken. Overal tegenop springen. Nou ja laten we het er maar op houden dat het voor haar ook veel was.

Onrustig

Ik weet dat Lena ook erg vervelend wordt als ze moe ik. Dus verplicht even slapen, maar ja leg dat maar eens uit aan zo’n druk monster. Gelukkig slaapt ze wel goed in de autobench, dus ik heb haar daar ingezet. Zodat ze tot rust kon komen en ik ben zelf voor de auto (we waren inmiddels door de slagboom heen) gaan liggen slapen. Na het slapen toch nog even een wandelingetje gaan maken. Waarbij ze ook niet te harden was. Keihard rondjes rennen aan de riem, gek doen, niet luisteren en overal op afstormen en achteraan proberen te rennen. Help!

Weer naar huis

Na een poging om samen met haar in de tent te gaan slapen. Waarbij ze bijna door het tentdoek heen ging. Vond ik het wel mooi geweest. We gaan weer naar huis. Dit was echt te veel. Puberhond die nog nooit heeft gekampeerd, alleen, in een tentje en zonder navigatie en zonder internet. Hoe stom ook. Het ging gewoon niet. Zo zie je maar hoe afhankelijk we zijn geworden van die smartphone. Maar goed, het was tijd om naar huis te gaan en we zijn dan ook in 1 zucht door terug naar huis gereden.

Gerelateerde artikelen

Tags