Een pup verwachten is eigenlijk zo’n beetje hetzelfde als zwanger zijn.
Althans, dat denk ik, want ik ben nog nooit zwanger geweest en zal dat ook niet worden.
Maar aanstaande moeders zullen ongetwijfeld bevestigend knikken wanneer ik zeg dat je heeeel veeeel goed(bedoeld)e raad krijgt wanneer er zo’n klein mormel in de pijplijn zit.
Toch voelde ik me wel een klein beetje zwanger trouwens, want ik had enorme nesteldrang, had alle spullen al weken van tevoren in huis, keek alleen nog maar teckelfilmpjes, las verschillende hondenopvoedboeken, werd superhebberig van alle schetige puppenspulletjes die ik zag, heb half aliexpress leeggekocht, heb zelf dekentjes lopen naaien…noem het maar op. Mijn vriend dacht dat ik gek geworden was, maar ik geef gewoon de schuld aan de hormonen! 😉 Wel lekker dat ik niet zelf hoefde te bevallen overigens…
GOED(BEDOELD)E RAAD
Maar goed. Goede raad dus. De één zweert bij vers vlees, de ander bij geperste of juist krokante brokken van dit en dit merk. De één kan niet zonder Kong, de ander houdt niet op over geknoopte fleece-speeltjes of snuffelmatten. “Je moet elke dag poetsen”, “nee je hoeft echt maar 3 keer per week te poetsen”, “ach wel nee, poetsen is niet totaal nodig wanneer je kauwstaven en flostouwen geeft”. “Absoluut geen tuigje nemen!”, “sowieso een tuigje, want een halsbandje is echt niet goed voor de nek van een teckel”…
Kortom: het is net als in de mensenwereld. Iedereen heeft de beste mening. Het ene jaar is dit bewezen fantastisch en het jaar erop is het ineens het slechtste wat je kunt bedenken. Je kunt het allemaal zo gek en zo duur maken als je zelf wilt.
Ik ben een echte weegschaal en zit dus altijd wekenlang op internet alles te onderzoeken en de voors en tegens tegen elkaar af te wegen. Op een gegeven moment weet je gewoon echt niet meer wat je wel of niet wilt en wat nu wel of niet goed is voor je hond. Het is om gek van te worden.
Dus uiteindelijk, toen we Plint kregen, besloot ik gewoon van mijn eigen gevoel uit te gaan en vooral heel goed naar mijn hondje te kijken. Kijken wat ze nodig heeft, kijken waar ze aan toe is, of ze blij is, hoe ze eruitziet, hoe ze zich ontwikkelt, etc.
PUPPENCURSUS
De puppencursus is natuurlijk zo’n dingetje waar iedereen over begint. Daar moet je echt zo snel mogelijk naartoe en het liefst direct met 8 weken. Nu heb ik nog nooit eerder een pup gehad (wel al eerder een teckel maar die kreeg ik gratis bij m’n vriend), dus voor mij was het ook niet meer dan logisch om naar een cursus te gaan zodra je je pup in huis hebt. Je wilt tenslotte geen onopgevoede, wilde teckel die de hele boel bij elkaar blaft en geen idee heeft hoe hij zijn oren moet gebruiken.
Maar toen Plint een week of 10 was, zag ik haar eerlijk gezegd écht níet tussen 10 andere hondjes op een veldje staan, gezellig luisteren naar de baas. Ze zat alleen maar met haar neus op de grond. Snuffelen, snuffelen, snuffelen. Spelen, spelen, spelen.
Nu had ik wel het boek van Zak George gelezen (hierover later een aparte blog) en al zijn filmpjes op YouTube verslonden tijdens de ‘zwangerschap’, dus ik ging voorlopig gewoon zelf aan de slag met al zijn tips en trucs.
EN… HOE GING DAT?
Binnen no-time kon ze zit, af, netjes beneden slapen in de bench, niet trekken aan de lijn, komen op commando, werd ze langzaam zindelijk, bleef ze van al onze meubels af, liep los supergoed mee, enzovoort. Zelfs op straat zeiden de mensen dat ze zo rustig en lief was.
Uiteindelijk besloten we dat er voorlopig helemaal geen cursus nodig is.
Natuurlijk gaan pups door allerlei fases en zit ze op dit moment – ze is 6,5 maand – dik in de puberteit, dus is ze ineens van alles vergeten en gaat ze ook door angstfases, maar ook dat gaat allemaal weer voorbij. Ik ben nog steeds supertevreden over hoe het gaat en ze leert elke dag een beetje beter luisteren. Consequent zijn is, net als bij kinderen, het grote codewoord.
As we speak ben ik, net zoals alle andere bloggers van The Dog Pen, het boek ‘Kijk eens naar je hond’ van Monique Bladder aan het lezen en ook daar heb ik superveel aan tijdens het opvoeden van kleine Plintje. Ook hierover later meer in een aparte blog.
Ik ga de komende tijd lekker door op mijn manier, want het gaat prima zo!
Ben jij met je hond op cursus geweest? Waarom wel of niet? En heeft het je gebracht wat je ervan verwachtte? Ik ben benieuwd!
Tsja, toen er aan de bloggers van The Dog Pen gevraagd werd of er iemand was die een boekreview wilde schrijven over een boek dat vanuit teckelperspectief verteld wordt, ...
Product review: Plint de Teckel test een handgemaakt tuigje
21 October Door: Plint de Teckel
Ruim 4 jaar geleden mocht ik voor The Dog Pen deze op maat gemaakte, leren halsband testen van Meola Leather Dogs. Hij kwam erg goed uit de test en ...
Product review: Healthy Heads supplementen voor de hond
17 August Door: Plint de Teckel
Product review Healthy Heads 100% natuurlijke supplementen voor honden. Ik wil zelf altijd graag goed, lekker en gezond eten. Daarnaast gebruik ik af en aan verschillende supplementen om mijn ...
To Steriliseer Or Not To Steriliseer... That's The Question!
20 May Door: Plint de Teckel
Na 4 jaar twijfelen moest het er dan toch helaas echt van komen… Definitief geen kans meer op mini Plintjes. Want we hebben besloten haar te laten steriliseren. Voor ...
Bij The Dog Pen zijn we groot fan van hondenkoekjes. Van cookiemeldingen iets minder, maar het is een moetje. Dus wil je een cookie?
Bij verder gebruik van onze site accepteer je de cookies automatisch.Ja lekker!Nee
Samenwerken?
x
Wat is dit?
NESTELDRANG
Een pup verwachten is eigenlijk zo’n beetje hetzelfde als zwanger zijn.
Althans, dat denk ik, want ik ben nog nooit zwanger geweest en zal dat ook niet worden.
Maar aanstaande moeders zullen ongetwijfeld bevestigend knikken wanneer ik zeg dat je heeeel veeeel goed(bedoeld)e raad krijgt wanneer er zo’n klein mormel in de pijplijn zit.
Toch voelde ik me wel een klein beetje zwanger trouwens, want ik had enorme nesteldrang, had alle spullen al weken van tevoren in huis, keek alleen nog maar teckelfilmpjes, las verschillende hondenopvoedboeken, werd superhebberig van alle schetige puppenspulletjes die ik zag, heb half aliexpress leeggekocht, heb zelf dekentjes lopen naaien…noem het maar op. Mijn vriend dacht dat ik gek geworden was, maar ik geef gewoon de schuld aan de hormonen! 😉 Wel lekker dat ik niet zelf hoefde te bevallen overigens…
GOED(BEDOELD)E RAAD
Maar goed. Goede raad dus. De één zweert bij vers vlees, de ander bij geperste of juist krokante brokken van dit en dit merk. De één kan niet zonder Kong, de ander houdt niet op over geknoopte fleece-speeltjes of snuffelmatten. “Je moet elke dag poetsen”, “nee je hoeft echt maar 3 keer per week te poetsen”, “ach wel nee, poetsen is niet totaal nodig wanneer je kauwstaven en flostouwen geeft”. “Absoluut geen tuigje nemen!”, “sowieso een tuigje, want een halsbandje is echt niet goed voor de nek van een teckel”…
Kortom: het is net als in de mensenwereld. Iedereen heeft de beste mening. Het ene jaar is dit bewezen fantastisch en het jaar erop is het ineens het slechtste wat je kunt bedenken. Je kunt het allemaal zo gek en zo duur maken als je zelf wilt.
Ik ben een echte weegschaal en zit dus altijd wekenlang op internet alles te onderzoeken en de voors en tegens tegen elkaar af te wegen. Op een gegeven moment weet je gewoon echt niet meer wat je wel of niet wilt en wat nu wel of niet goed is voor je hond. Het is om gek van te worden.
Dus uiteindelijk, toen we Plint kregen, besloot ik gewoon van mijn eigen gevoel uit te gaan en vooral heel goed naar mijn hondje te kijken. Kijken wat ze nodig heeft, kijken waar ze aan toe is, of ze blij is, hoe ze eruitziet, hoe ze zich ontwikkelt, etc.
PUPPENCURSUS
De puppencursus is natuurlijk zo’n dingetje waar iedereen over begint. Daar moet je echt zo snel mogelijk naartoe en het liefst direct met 8 weken. Nu heb ik nog nooit eerder een pup gehad (wel al eerder een teckel maar die kreeg ik gratis bij m’n vriend), dus voor mij was het ook niet meer dan logisch om naar een cursus te gaan zodra je je pup in huis hebt. Je wilt tenslotte geen onopgevoede, wilde teckel die de hele boel bij elkaar blaft en geen idee heeft hoe hij zijn oren moet gebruiken.
Maar toen Plint een week of 10 was, zag ik haar eerlijk gezegd écht níet tussen 10 andere hondjes op een veldje staan, gezellig luisteren naar de baas. Ze zat alleen maar met haar neus op de grond. Snuffelen, snuffelen, snuffelen. Spelen, spelen, spelen.
Nu had ik wel het boek van Zak George gelezen (hierover later een aparte blog) en al zijn filmpjes op YouTube verslonden tijdens de ‘zwangerschap’, dus ik ging voorlopig gewoon zelf aan de slag met al zijn tips en trucs.
EN… HOE GING DAT?
Binnen no-time kon ze zit, af, netjes beneden slapen in de bench, niet trekken aan de lijn, komen op commando, werd ze langzaam zindelijk, bleef ze van al onze meubels af, liep los supergoed mee, enzovoort. Zelfs op straat zeiden de mensen dat ze zo rustig en lief was.
Uiteindelijk besloten we dat er voorlopig helemaal geen cursus nodig is.
Natuurlijk gaan pups door allerlei fases en zit ze op dit moment – ze is 6,5 maand – dik in de puberteit, dus is ze ineens van alles vergeten en gaat ze ook door angstfases, maar ook dat gaat allemaal weer voorbij. Ik ben nog steeds supertevreden over hoe het gaat en ze leert elke dag een beetje beter luisteren. Consequent zijn is, net als bij kinderen, het grote codewoord.
As we speak ben ik, net zoals alle andere bloggers van The Dog Pen, het boek ‘Kijk eens naar je hond’ van Monique Bladder aan het lezen en ook daar heb ik superveel aan tijdens het opvoeden van kleine Plintje. Ook hierover later meer in een aparte blog.
Ik ga de komende tijd lekker door op mijn manier, want het gaat prima zo!
Ben jij met je hond op cursus geweest? Waarom wel of niet? En heeft het je gebracht wat je ervan verwachtte? Ik ben benieuwd!
Tot gauw!
Lonneke
Gerelateerde artikelen
Recept voor een stabiele hondDoor: Redactie
Amerikaanse Akita: FafDoor: Yiska & Faf
Toch een tweede hondDoor: Lena & Lumi
Tags