Help, een reu

Een reutjeshond. Wat zijn ze leuk, lief en aanhankelijk en wat beleven wij een lol aan hun leuke karakter, maar wat kunnen ze toch af en toe de baas spelen tegenover ons, maar ook tegenover andere honden; het ‘Dominante Gedrag’.

Waarom wij voor een reu zijn gegaan

Voordat we Jip hadden, hadden wij een teefje genaamd Saar. Saar was een hond die van haar wandelingen hield en vooruit, van de aandacht. Nou ja, aandacht, heel af en toe wanneer het haar uitkwam. Het liefst lag ze de hele dag in haar mand en mocht alleen de grote baas haar knuffelen. Wij mochten dat ook, maar dan kwam er een kleine grom bij kijken.

Saar is helaas maar 11 jaar oud geworden, dat was een groot gemis bij ons in huis. Mijn zus en ik zijn 1 week na dat Saar overleden was op zoek gegaan naar een andere hond.

Aandacht

In eerste instantie wilde wij weer een teefje, maar al snel kwamen we tot de conclusie dat we toch vooral een hond wilden die van aandacht hield.

En verschil mag er wezen, onze lieve Jip is gek op aandacht, sterker nog: als hij geen aandacht krijgt gaat hij op ons springen, wat niet mag van ons, maar wat wij stiekem natuurlijk heel leuk vinden aan Jip.

Helaas zitten er ook nadelen aan een reu. Een daarvan is dat sommige reutjes erg dominant kunnen zijn, en daar is Jip er helaas 1 van.

Hoe het allemaal begon

Het was deze hond, we moesten Jip hebben: de gekke, leuke, blije hond die meteen op ons af kwam rennen. De eerste dag dat Jip bij ons in huis kwam, huppelde hij rond door de kamer en sprong en likte hij in iedereens gezicht, echt te aandoenlijk. Vanaf dat moment waren wij verkocht.

Aangevallen

Toen Jip een paar maanden oud was is hij aangevallen door onze overbuurhond. We hadden een straatfeest, iedereen was lekker aan het eten en wij waren met Jip aan het spelen toen uit het niets de overbuurhond kwam en een hap uit Jip zijn start nam (gelukkig alleen Jip zijn haar). Jip jankte het uit van de pijn en sindsdien (al inmiddels 4/5 jaar) kan hij niet meer los in de straat. Aangezien het beide reutjes zijn, gaan deze 2 niet meer samen helaas. Jip zijn gedrag veranderde ook naar andere honden. Hij keek bang en agressief uit zijn ogen en het leek alsof hij ieder moment een hond ging aanvallen.

Helaas is Jip een aantal keren een gevecht begonnen (nooit gebeten, maar wel achter de hond aangerend). Dit is vooral voor ons heel vervelend, maar ook voor Jip zelf, en daarom besloten we hem te laten castreren.

Chemische castratie

Toen Jip 2 jaar oud was hebben wij hem chemisch laten castreren, omdat we niet zeker wisten of dit wel de oplossing zou zijn, maar ook omdat we wilden kijken hoe de vacht van Jip hierop reageerde, omdat je toch vaak hoort dat de vacht van de hond verandert.

Gelukkig hielp het! Jip stopte met de ruzies en liep gewoon zijn eigen wandelingen. Hij speelde niet meer met andere honden (behalve zijn goede vrienden / vriendinnen) maar dat vonden wij niet erg! Wij waren allang blij dat hij gestopt was met vechten.

Castratie

Na de uitwerking van de chemische castratie besloten we om Jip definitief te laten castreren. Na 1 week pijn (voor Jip) mocht hij eindelijk weer grote wandelingen maken. In eerste instantie waren we wel bang dat hij toch nog ging vechten, maar dit gebeurde totaal niet. Het leek een compleet andere hond. Jip is nu lief voor iedereen en speelt veel meer met andere honden die hij niet kent. Gelukkig valt hij ook geen honden meer aan! Heel af en toe als er een dominante jonge hond op zijn rug gaat staan dan gromt hij een beetje en laat hij weten dat hij het niet wil, maar gelukkig niet meer op een agressieve manier.

Wij kunnen weer in alle rust met Jip wandelen, dus de castratie heeft ons zeker geholpen!

Ik hoop dat jullie mijn blog leuk vonden en dat jullie er iets aan hebben gehad.

Bedankt voor het lezen!

Gerelateerde artikelen

Tags