Geen grapje

Daar ben ik weer. Wel met een onderwerp waarvan ik nooit verwacht had dat ik het zou schrijven. Het was me het dagje wel vandaag. Waarom? Nou, dat zal ik je vertellen. Het begon eigenlijk dit weekend al een klein beetje. Ik was een beetje vervelend en liet mijn kleine poezenzus niet met rust. Snow en River waren net gesteriliseerd en volgens vrouwtje zijn ze nu heel zielig. Nou vond ik dat dat wel mee viel en wilde ik graag met Snow spelen. Dat vond Snow wel even goed, maar uiteindelijk gaf ze me toch een kleine klap.

Niets ergs, ik ben een grote meid en ging vrolijk verder. Vrouwtje heeft me toen weggehaald, want ik moest even rustig worden. Naderhand zag vrouwtje dat ik toch wel een beetje last van mijn oogje leek te hebben. Er kwam een beetje geel spul onder mijn oogje te zitten, dus vrouwtje zei al: “Dit houden we even goed in de gaten en maken we nu even een paar keer per dag schoon, lieverd.” Ik vind het nooit zo’n probleem als vrouwtje aan mijn gezichtje zit, dus oké dan.

Maar vanochtend was ik wel een beetje druk, ik was nog niet zo lang wakker, had de hele nacht goed geslapen en wilde graag spelen. Toen vrouwtje dus na mijn ochtendwandeling en mijn ontbijt even mijn oogje wilde schoonmaken, ging ik gezellig tussen haar benen op de grond liggen spelen. Vrouwtje heeft vaak een broek aan met van die leuke touwtjes waar ik weleens stiekem in bijt. Eigenlijk mag ik dat niet, maar ze was zo druk bezig met mijn oogje dat ze het toch niet doorhad.

Toen vrouwtje het watje weg wilde gooien, hoorde ze opeens een gek getik in mijn mondje. Ik had een stalen staafje van het uiteinde afgebeten. Hoe weet vrouwtje ook nog steeds niet, dus dat houden we gewoon geheim. Vrouwtje probeerde dit heel slim meteen uit mijn bekkie te halen, maar ik was haar voor en deed terwijl ze haar vinger in mijn mondje stopte om hem te pakken opeens een grote SLIK en tada… weg was-ie. Vrouwtje schrok heel erg, omdat ze er nu niet meer bij kon en ik deed alsof er niets aan de hand was.

Door deze actie van mij moesten we dus vandaag opeens naar de dierenarts. Niet dat ik dat erg vond, want ik vind de assistentes en dierenarts zelf altijd heel erg aardig en loop graag even naar binnen als we in de buurt zijn. Maar vrouwtje vond deze reden geloof ik wat minder leuk. Ze was een beetje zenuwachtig merkte ik aan haar. De dierenarts heeft toen twee röntgenfoto’s van mijn buikje gemaakt, waarvoor ik een andere aparte ruimte in moest. Daarna hebben ze mij eten gegeven waarvan ik alles weer uit zou spugen. Want het staafje zat nog in mijn maagje, dus dat kon er op die manier het beste uitkomen. Ik ben even een paar uurtjes bij de dierenarts gebleven en heb ook maar meteen mijn prikjes gekregen omdat ik alweer 12 weken ben.

Van vrouwtje moet ik nu maar even rustig aan doen, dus ik ga zo denk ik maar lekker liggen slapen en bijkomen van mijn avontuur vandaag. Ik zal proberen niet zulke gekke dingen meer te doen, maar ik blijf wel een labrador hè. Helaas was dit geen grapje vandaag. Ik hoorde namelijk dat het 1 april is en dat je dan grapjes mag maken.

Pootje van Skye

Gerelateerde artikelen

Tags