Zoals jullie wellicht al weten is Fender een herplaatsertje. Wij zijn nu, met de fokker meegerekend, zijn derde huisje. Sinds zijn eerste huisje heeft Fender al last van zijn oortjes, en hij heeft zelfs een keer een bloed-oor gehad. De tijd heelt veel, maar Fenders oorontsteking helaas niet.
Rond 27 juni zijn we voor het eerst met hem naar de dierenarts geweest. Zijn oortjes zijn toen helemaal uitgepoetst en we hebben twee flesjes medicatie meegekregen. Een voor nu en een voor als het weer mis zou gaan. Die kans was erg groot, aangezien zijn gehoorgang ontzettend dik was van binnen door de ontstekingen van vroeger.
Leuk zo’n medicatie twee keer per dag! Het toedienen? Dat is net wat minder leuk… Fender vindt kriebels op en aan zijn oortjes heerlijk! Maar alles wat buiten kriebels aan oren komt is dus verre van leuk! Elke ochtend en elke avond was het weer een drama om zijn medicatie in de oortjes te doen. Na een weekje zou het beter moeten gaan, en gelukkig was dat zo!
Helaas was het van korte duur en konden we binnen no time opnieuw beginnen met de Aurimic oordruppeltjes. Vol goede moed weer gestart, en na een weekje was de ontsteking weg, top! Uiteindelijk is dit nog een keer zo gegaan en toen hebben we toch maar weer de dierenarts gebeld. Het advies? Deze kuur nog afmaken, is het dan weer terug? Dan mocht Fender nogmaals op bezoek komen. Zo gezegd, zo gedaan.
Vandaag was het dus zo ver! We mochten opnieuw langs gaan, dit keer niet alleen om de infectie te bekijken maar om een monstertje te nemen. Bij het vragen of Fender bij ome dokter op bezoek wilde sprong hij al in de auto. We gingen er naartoe en vrolijk huppelde hij naar binnen. Even aanmelden en wegen, 62kg schoon aan de haak. En toen eventjes wachten.
Gelukkig waren we snel aan de beurt en kwamen we bij onze vertrouwde dierenarts. Eerst met een lange wattenstaaf een monstertje nemen, dit wordt opgestuurd en op kweek gezet om te kijken welke bacterie Fender zijn oren aan het pesten is. Op die manier kunnen we de bacterie en dus ook de ontsteking gerichter te lijf gaan. Verder heeft hij nog in beide oren Osurnia gekregen; een zalf waar we nu drie weekjes niets aan hoeven te doen. Fijn voor Fender en dus ook voor ons!
Voor nu is het helaas nog eventjes afwachten of de Osurnia aanslaat en wat de testen gaan zeggen.
Op hoop van zegen dan maar!
Er is inmiddels toch een blog Fender’s oortjes deel 2 gekomen, lees mee hoe we de nieuwe oorontsteking te lijf gaan!
Gerelateerde artikelen
Tags
Zoals jullie wellicht al weten is Fender een herplaatsertje. Wij zijn nu, met de fokker meegerekend, zijn derde huisje. Sinds zijn eerste huisje heeft Fender al last van zijn oortjes, en hij heeft zelfs een keer een bloed-oor gehad. De tijd heelt veel, maar Fenders oorontsteking helaas niet.
Rond 27 juni zijn we voor het eerst met hem naar de dierenarts geweest. Zijn oortjes zijn toen helemaal uitgepoetst en we hebben twee flesjes medicatie meegekregen. Een voor nu en een voor als het weer mis zou gaan. Die kans was erg groot, aangezien zijn gehoorgang ontzettend dik was van binnen door de ontstekingen van vroeger.
Leuk zo’n medicatie twee keer per dag! Het toedienen? Dat is net wat minder leuk… Fender vindt kriebels op en aan zijn oortjes heerlijk! Maar alles wat buiten kriebels aan oren komt is dus verre van leuk! Elke ochtend en elke avond was het weer een drama om zijn medicatie in de oortjes te doen. Na een weekje zou het beter moeten gaan, en gelukkig was dat zo!
Helaas was het van korte duur en konden we binnen no time opnieuw beginnen met de Aurimic oordruppeltjes. Vol goede moed weer gestart, en na een weekje was de ontsteking weg, top! Uiteindelijk is dit nog een keer zo gegaan en toen hebben we toch maar weer de dierenarts gebeld. Het advies? Deze kuur nog afmaken, is het dan weer terug? Dan mocht Fender nogmaals op bezoek komen. Zo gezegd, zo gedaan.
Vandaag was het dus zo ver! We mochten opnieuw langs gaan, dit keer niet alleen om de infectie te bekijken maar om een monstertje te nemen. Bij het vragen of Fender bij ome dokter op bezoek wilde sprong hij al in de auto. We gingen er naartoe en vrolijk huppelde hij naar binnen. Even aanmelden en wegen, 62kg schoon aan de haak. En toen eventjes wachten.
Gelukkig waren we snel aan de beurt en kwamen we bij onze vertrouwde dierenarts. Eerst met een lange wattenstaaf een monstertje nemen, dit wordt opgestuurd en op kweek gezet om te kijken welke bacterie Fender zijn oren aan het pesten is. Op die manier kunnen we de bacterie en dus ook de ontsteking gerichter te lijf gaan. Verder heeft hij nog in beide oren Osurnia gekregen; een zalf waar we nu drie weekjes niets aan hoeven te doen. Fijn voor Fender en dus ook voor ons!
Voor nu is het helaas nog eventjes afwachten of de Osurnia aanslaat en wat de testen gaan zeggen.
Op hoop van zegen dan maar!
Er is inmiddels toch een blog Fender’s oortjes deel 2 gekomen, lees mee hoe we de nieuwe oorontsteking te lijf gaan!
Gerelateerde artikelen
Cannabis voor honden? CBDA nader toegelicht!Door: Redactie
Jouw acties hebben gevolgenDoor: Vaös & Lein
Ook jouw hond kan bloeddonor worden!Door: Trevor
Tags