Zoeken
Generic filters
Exact matches only

Een andere wending

29 October
x
Wat is dit?

Zoals de meeste van jullie ondertussen wel weten, verwelkomden wij in juli een nieuw gezinslid, Korra. Na verschillende keren kennis te hebben gemaakt bij de fokker, kwamen we er achter dat er een goede klik was tussen Korra, Nuka en River. In juli was het zover en mocht ze met ons mee naar huis. Helaas was dit maar van korte duur. Wat er precies is gebeurd, zal ik vertellen in deze blog.

Eindelijk thuis

We waren zo blij toen Korra eindelijk met ons mee naar huis mocht. Samen met Nuka en River gingen we haar ophalen en maakte ze de lange rit met ons mee naar huis. Nuka en River achter in de auto en Korra in de bench op de achterbank, samen met mijn vriend. Eenmaal thuis hebben we Korra de boel laten verkennen en hebben we haar kennis laten maken met Puk. Allemaal zonder problemen. Er werd veel gespeeld in de tuin en ook binnen in huis werd dit feest doorgezet. Wat heerlijk, zo’n klein ding in huis!

De opvolgende dagen hebben we Korra laten wennen aan haar nieuwe huisje. Ze is een paar keer mee de straat op geweest om mee te wandelen met de rest. Waar Korra eerst wat aarzelde en wat bang was, was ze het volgende moment super vrolijk al mee aan het wandelen met River aan haar zijde. River was Korra haar rolmodel en ze nam heel veel over van River. Bosjes zijn niet eng voor River? Dan voor mij ook niet! Toen we merkten dat Korra goed begon te wennen in huis, haar eigen plekje opzocht om te gaan slapen, begreep waar ze wel en niet mocht komen van de andere honden. Hebben we haar een keer meegenomen naar mijn oma. Daar kon ze lekker spelen en op zaterdag, als ik met River naar gehoorzaamheidscursus was, mocht ze daar wachten tot ik terug was met River.

Het is genieten, zo’n kleine pluizenbal in je huis. Elke dag zagen we Korra en de andere honden stappen maken. Ze begrepen elkaar steeds beter, lieten meer toe en speelden elke dag met elkaar in de tuin. Wat zou het leuk zijn om later, als Korra groot is, met z’n allen te gaan wandelen, of nog beter zelfs, te gaan trainen met de step en de kar! We zagen het allemaal al voor ons, Sleddog Team Sakari door de bossen aan het crossen met de kar. Wauw! Helaas mocht het niet zo zijn…

Plotseling ziek

Ik sliep bijna elke avond nog beneden op de bank, om Korra goed in de gaten te houden en naar buiten te doen om te plassen als ze dit aangaf. Ze kon de bench zelf in gaan, maar dit was niet verplicht. Soms koos ze ervoor om er wel in te gaan liggen, maar soms besloot ze ook om op haar plekje in de woonkamer te gaan liggen waar ze overdag ook rustte. Nuka en River sliepen in de garage en Puk sliep ook in de woonkamer. Op woensdagnacht 4 augustus, toen we Korra 2.5 weekje in huis hadden, hoorde ik haar midden in de nacht heel onrustig rondlopen. Ik keek op de klok en het was een uur of 6. Prima, dacht ik. Misschien moet ze plassen. Toen ik opstond zag ik echter dat er wel wat meer aan de hand was. Ze braakte een paar keer en dronk regelmatig. Dit zat me niet lekker, dus besloot ik om haar direct mee te nemen naar de dierenarts de ochtend erop. Om 9 uur waren we bij de kliniek en hebben we Korra direct onderzocht. Ze had meer dan 40 graden koorts, was sloom en wilde niet graag eten of drinken. We besloten een bloedonderzoek te doen, haar een infuus te geven en wat te geven tegen het braken en de koorts. Door de dag heen merkten we dat Korra niet echt verbeterde. Het braken was wel gestopt en de koorts begon te zakken, maar ze bleef sloom. Uit het bloedonderzoek was gebleken dat haar leverwaarden niet goed waren. Een waarde was zelfs zó hoog, dat deze niet gemeten kon worden door de apparatuur in de kliniek. De hele dag is Korra goed in de gaten gehouden, is ze gevoerd en toen de kliniek sloot, nam ik haar mee naar huis aan het infuus.

Die donderdag rond 11 uur in de avond besloten we om te gaan slapen. Ik, mijn vriend en Korra allemaal bij elkaar, zodat we Korra goed in de gaten konden houden. Korra sliep veel, maar dat was niet gek na alle gebeurtenissen die dag. Haar temperatuur bleef stabiel, ze dronk af en toe en ze ademde rustig. Yes dachten we, dit lijkt een beetje de goede kant op te gaan. Maar niets was minder waar. Om 2:30 maakte mijn vriend me wakker, omdat Korra niet fijn ademde. Ze had een raspende ademhaling en reageerde niet op ons. Ik wilde haar op haar buik leggen, om te kijken of dat een prettigere houding was om te ademen. We hadden ondertussen al met de dierenarts contact gehad om naar de kliniek te komen. Op het moment dat ik Korra goed wil leggen, en klaar wil maken om naar de kliniek te gaan, was het al te laat. Ze blies haar laatste adem uit. Ik controleer haar slijmvliezen, maar deze waren helemaal wit. Hoe kan zoiets gebeuren? We hielden Korra zoveel mogelijk in de gaten, ze kwam nog niet op drukke plekken of plekken waar veel honden komen, en toch gebeurt zoiets. Waarom?

We hebben Korra mee naar beneden genomen, zodat de andere honden en de rest van het gezin afscheid kon nemen. Wat doet het pijn om zo’n jong beestje te verliezen. Slechts 2.5 week was ze bij ons, maar al helemaal lid van de familie.

Sectie

Direct die vrijdag hebben we Korra alsnog meegenomen naar de dierenarts en daar besloten om haar naar Utrecht te brengen voor sectie. Niemand begreep er iets van en hopelijk kon er in Utrecht dan gevonden worden wat er aan de hand was en waardoor dit kon gebeuren. Als het maar niks aangeboren is dacht ik, dan zijn die andere pups wellicht ook in gevaar. Mijn vriend en ik zijn met Korra naar Utrecht gereden en hebben daar alles besproken. Vervolgens mochten we Korra afgeven, zodat ze onderzocht kon worden. Ik ging er met een brok in mijn keel naartoe, want kon me niet inbeelden hoe ze daar te werk gingen. Alle werknemers in Utrecht deden het geweldig. Ze namen de tijd voor ons en handelden alles heel netjes af. We hebben nog afscheid mogen nemen van Korra voordat ze meegenomen werd, wat we erg fijn vonden.

Voor altijd een plekje

De weken hierna waren pittig. Het was stil in huis, Nuka en River waren niet zichzelf wij zelf natuurlijk ook niet. Ik heb Nuka en River zoveel mogelijk geprobeerd te ondersteunen en heb hen dit op hun eigen manier laten verwerken. Nuka werd heel timide, waar River juist heel druk en vervelend werd. Prima, laat ze doen. Puk ging er goed mee om, dus daar maakte ik me minder zorgen over. Na een paar weken merkte ik dat Nuka en River weer een beetje zichzelf begonnen te worden. Ik probeerde ook het normale leven zoveel mogelijk door te pakken. Lekker veel blijven wandelen, blijven trainen en gewoon naar cursus gaan.

Na een paar weken kregen we de uitslag van de sectie. Wij dachten zelf eerst dat Korra mogelijk een plant in de tuin had opgegeten die giftig kon zijn, zoals een hortensia of petunia. De patholoog zei dat dit niet het geval was. Er waren geen aanwijzingen gevonden voor een vergiftiging met een van deze planten. Ze vertelden ons dat het echter wel om een vergiftiging zou kunnen gaan, dat dit zelfs het meest waarschijnlijk was. Gelukkig waren er geen aangeboren afwijkingen te vinden en was het niks erfelijks, dus dat was heel goed nieuws voor de rest van het nest. De patholoog vertelde ons nog dat Korra haar orgaantjes erg bleek waren en, in combinatie met haar symptomen en de snelheid waarmee alles is gegaan, ze mogelijk een groene knolamoniet te pakken heeft gehad. Dit is een paddenstoel die héél erg giftig is en schijnbaar erg interessant ruikt voor honden. Als een hond deze paddenstoel eenmaal heeft gegeten, is de kans op ernstige vergiftiging heel groot. Het gaat dan zó snel, dat er vaak niks meer aan te doen is. De behandeling die voor deze vergiftiging gebruikt worden hebben we ingezet, maar helaas mocht het dus niet baten.

Zeker weten doen we het nooit, maar het kan altijd zijn dat er ergens een paddenstoel heeft gestaan waar ze bij kon. Eén ding weten we wel zeker, en dat is dat dit een ongelooflijk tragische gebeurtenis is geweest die we nooit zullen vergeten. Ondertussen hebben we het een plekje kunnen geven, maar wij zullen Korra nooit vergeten.

Gerelateerde artikelen

Tags

Wat is dit?

Meer verhalen van Nuka & River

Een ware koekhap-ster op Animal Event! Geef koekje! x

Een ware koekhap-ster op Animal Event!

22 May Door: Nuka & River

Elk jaar gaan we met één of meerdere honden naar Animal Event. Dit jaar hebben we ervoor gekozen om alleen Raya mee te nemen. Het zou voor haar de ...

Lees het hele artikel
Van één tot zes maanden Geef koekje! x

Van één tot zes maanden

31 July Door: Nuka & River

Een heel andere blog dan jullie van me gewend zijn, maar misschien wel net zo leuk! Raya is ondertussen alweer zes maanden oud en ik wilde graag een blog ...

Lees het hele artikel
De Siberische husky: werk, show en standaard Geef koekje! x

De Siberische husky: werk, show en standaard

19 June Door: Nuka & River

Sinds Raya bij ons is komen wonen, hebben we drie Siberische Husky’s in huis. Nuka, River en Raya zijn echter wel alle drie totaal verschillende husky’s! Hoe dat zo? ...

Lees het hele artikel
Veelbesproken, de Furminator Geef koekje! x

Veelbesproken, de Furminator

7 April Door: Nuka & River

Veel van jullie zullen ongetwijfeld wel eens van de Furminator gehoord hebben. Dit zou dé oplossing zijn tegen het verharen van je hond. Maar niets blijkt minder waar. Nuka ...

Lees het hele artikel