In een vorig blog, Bend to Assent®: de start van een nieuwe cursus, beschreef ik de voorbereidingen van ons nieuwe leertraject. In deze blog kijk ik terug op de eerste praktijklessen.
De eerste praktijkles
Zaterdag morgen om 11.30 startte onze eerste praktijkles. Voor de les aan ben ik met Sennah naar het bos gegaan om hem uit te laten. Daarna reden we door naar de hondenschool. De les begon met een korte uitleg over wat we vandaag zouden oefenen. Het belangrijke bij de BTA® zijn de momenten waarop je de draaibeweging inzet. Er word gedraaid op 3 momenten:
1. als de hond voorbij de knie loopt.
2. als de hond langer dan 2 sec naar een prikkel kijkt
3. als de hond een prikkel negeert.
Met punt 1 gingen we vandaag aan de slag. Na de uitleg mochten we starten met het lopen over het veld. Elke keer dat de hond voorbij de knie liep moest de draai worden gemaakt. Het draaien is een hele kunst op zich. Draaien houdt in dat je van de hond afdraait, 3 stappen zet en weer terugdraait naar waar je naar toe wilt. Hierbij is het belangrijk dat de hond bij het terugdraaien de baas aankijkt. Kijkt de hond bij het terugdraaien niet, dan moet er weer gedraaid worden.
Ik had hier veel moeite mee. Het voelt heel vervelend om zo aan de riem te trekken, want de draai moet je vlot en snel maken. Ik had het gevoel dat ik Sennah hier zeker geen plezier mee deed. Dat gevoel bleek te kloppen, want halverwege de les stribbelde Sennah flink tegen. Hij begon, als ik draaide, zijn kop uit de halsband te trekken, wat hem uit eindelijk ook lukte. Gelukkig bleef hij wel netjes zitten en zette hij het niet op een rennen!
Aan het eind van de les had ik een beetje een dubbel gevoel. De voordelen die je bereikt door het volgen van de BTA®-methode spraken mij heel erg aan. Maar nu ik er in de les mee bezig was geweest, stond de manier waarop het doel wordt gehaald mij tegen. Ik wist niet zo goed wat ik ermee moest. Ook had ik aan het eind van de les een vol hoofd. Het was veel informatie, flink werken met het draaien en een hoop indrukken.
Een lesje gemist
De tweede les hebben we helaas moeten overslaan. Sennah kreeg aan het eind van de week diarree. Onze dierenarts is gelukkig op zaterdag ook open, dus in plaats van naar de cursus te gaan zat ik met Sennah in de wachtkamer van de dierenarts.
Onze dierenarts zit in het gebouw van de Diervoerders Eemland en op dat terrein word ook de BTA®-cursus gegeven. De trainers liepen toevallig langs de wachtruimte en spraken mij nog even aan. Als we op tijd klaar waren bij de dierenarts was ik altijd nog welkom om zonder Sennah de les te volgen, want ook van kijken kun je leren.
Na ons bezoekje aan de dierenarts zijn we naar huis gegaan. Ik twijfelde eerst nog of ik niet naar de cursus zou gaan. Helaas veranderde de situatie van Sennah ineens. Tijdens het uitlaten zat er bloed bij zijn ontlasting. Ik heb toen de dierenarts gebeld en Sennah moest toch nog aan de antibiotica. Die heb ik opgehaald, en daarna ben ik bij hem thuis gebleven. Zo kon ik hem goed in de gaten houden.
We zijn er weer!
Sennah was weer helemaal hersteld en zat weer lekker in zijn vel, dus we konden weer aan de gang. Bij de start van de les leek de theorie bij alle cursisten even te zijn weggevallen. We moesten er allemaal weer even inkomen. Tijdens de uitleg van de trainer zat Sennah netjes naast mij en keek naar de geiten en kippen in het veld naast ons. Ik vond dat hij er netjes bij zat, zelfs met een ontspannen riem. De trainer vond, kijkend vanuit de BTA®-methode, dat ik op dat moment moest gaan draaien. Dit omdat Sennah langer dan 2 seconden naar de prikkel keek, de geiten en kippen. Ik zei dat ik wel tevreden was met deze situatie, omdat Sennah netjes naast mij zat en niet als een gek aan de riem trok. Hierop werd besproken dat als je zulke situaties oké vindt, je bij jezelf moest nagaan of deze methode dan wel geschikt is voor jou. Dit omdat als je de hond sommige prikkels niet laat melden, je onduidelijk bent in wat je van de hond vraagt.
Na het herhalen van de theorie en het bespreken van de methode gingen we aan de gang. Deze les stond in het teken van het melden van de prikkel. Er werden grote knuffels op het veld gelegd, dit waren de prikkels. Je liep samen met je hond naar de knuffel, stond stil, de hond keek naar de knuffel en moest na 2 seconden weer naar de baas kijken. Was dit gelukt, dan liep je langs de knuffel. Was dit niet gelukt, dan moest je draaien.
Sennah deed bij deze oefening zeker zijn best! Als ik stopte ging hij netjes zitten, keek netjes na 2 seconden weer naar mij en we konden rustig de knuffel passeren. Ik was heel trots op hem. Hierna volgde er nog een oefening waarbij je tussen de andere honden door moest slingeren. Deze oefening vond ik erg chaotisch. Als je hond langer dan 2 seconden naar de passerende hond keek moest je draaien. Met gevolg dat elke cursist ineens aan het draaien was.
Nadenken
In de auto terug naar huis liep ik in mijn hoofd het gesprek met de trainer nog eens door. Is dit inderdaad wel de cursus voor mij? De trainer noemde de BTA®-methode een leefstijl. Het is niet een cursus die je even doet als aanvulling, je moet het echt consequent toepassen in je dagelijks leven met je hond.
Ik stapte deze cursus in met het idee, ik zoek mijn eigen weg in deze methode. Ik doe het immers niet omdat Sennah een probleemhond is. Zeker niet, zelfs. Hij luistert goed, houdt mij bij onze wandelingen in de gaten en is supersociaal. Ik wilde graag mijn kennis uitbreiden en weer met Sennah aan de slag gaan.
Beide punten vind ik wel in deze cursus. Alleen ik ga er zeker geen leefstijl van maken. Heel ontspannen trainen is het ook niet. Het draaien voelt heel onvriendelijk naar Sennah en dat geeft mij geen ontspannen gevoel. En als ik dan Sennah zo zie tegenstribbelen, doet dat ook wel een beetje pijn. Dat is niet de Sennah die ik ken. Tijd om na te denken. De cursus wil ik nog steeds afmaken. Ik denk alleen dat ik selecteer wat ik uit deze methode ga gebruiken.
Benieuwd hoe ons BTA®-avontuur verder gaat? Dat lees je in een volgend blog.
Gerelateerde artikelen
Tags
In een vorig blog, Bend to Assent®: de start van een nieuwe cursus, beschreef ik de voorbereidingen van ons nieuwe leertraject. In deze blog kijk ik terug op de eerste praktijklessen.
De eerste praktijkles
Zaterdag morgen om 11.30 startte onze eerste praktijkles. Voor de les aan ben ik met Sennah naar het bos gegaan om hem uit te laten. Daarna reden we door naar de hondenschool. De les begon met een korte uitleg over wat we vandaag zouden oefenen. Het belangrijke bij de BTA® zijn de momenten waarop je de draaibeweging inzet. Er word gedraaid op 3 momenten:
1. als de hond voorbij de knie loopt.
2. als de hond langer dan 2 sec naar een prikkel kijkt
3. als de hond een prikkel negeert.
Met punt 1 gingen we vandaag aan de slag. Na de uitleg mochten we starten met het lopen over het veld. Elke keer dat de hond voorbij de knie liep moest de draai worden gemaakt. Het draaien is een hele kunst op zich. Draaien houdt in dat je van de hond afdraait, 3 stappen zet en weer terugdraait naar waar je naar toe wilt. Hierbij is het belangrijk dat de hond bij het terugdraaien de baas aankijkt. Kijkt de hond bij het terugdraaien niet, dan moet er weer gedraaid worden.
Ik had hier veel moeite mee. Het voelt heel vervelend om zo aan de riem te trekken, want de draai moet je vlot en snel maken. Ik had het gevoel dat ik Sennah hier zeker geen plezier mee deed. Dat gevoel bleek te kloppen, want halverwege de les stribbelde Sennah flink tegen. Hij begon, als ik draaide, zijn kop uit de halsband te trekken, wat hem uit eindelijk ook lukte. Gelukkig bleef hij wel netjes zitten en zette hij het niet op een rennen!
Aan het eind van de les had ik een beetje een dubbel gevoel. De voordelen die je bereikt door het volgen van de BTA®-methode spraken mij heel erg aan. Maar nu ik er in de les mee bezig was geweest, stond de manier waarop het doel wordt gehaald mij tegen. Ik wist niet zo goed wat ik ermee moest. Ook had ik aan het eind van de les een vol hoofd. Het was veel informatie, flink werken met het draaien en een hoop indrukken.
Een lesje gemist
De tweede les hebben we helaas moeten overslaan. Sennah kreeg aan het eind van de week diarree. Onze dierenarts is gelukkig op zaterdag ook open, dus in plaats van naar de cursus te gaan zat ik met Sennah in de wachtkamer van de dierenarts.
Onze dierenarts zit in het gebouw van de Diervoerders Eemland en op dat terrein word ook de BTA®-cursus gegeven. De trainers liepen toevallig langs de wachtruimte en spraken mij nog even aan. Als we op tijd klaar waren bij de dierenarts was ik altijd nog welkom om zonder Sennah de les te volgen, want ook van kijken kun je leren.
Na ons bezoekje aan de dierenarts zijn we naar huis gegaan. Ik twijfelde eerst nog of ik niet naar de cursus zou gaan. Helaas veranderde de situatie van Sennah ineens. Tijdens het uitlaten zat er bloed bij zijn ontlasting. Ik heb toen de dierenarts gebeld en Sennah moest toch nog aan de antibiotica. Die heb ik opgehaald, en daarna ben ik bij hem thuis gebleven. Zo kon ik hem goed in de gaten houden.
We zijn er weer!
Sennah was weer helemaal hersteld en zat weer lekker in zijn vel, dus we konden weer aan de gang. Bij de start van de les leek de theorie bij alle cursisten even te zijn weggevallen. We moesten er allemaal weer even inkomen. Tijdens de uitleg van de trainer zat Sennah netjes naast mij en keek naar de geiten en kippen in het veld naast ons. Ik vond dat hij er netjes bij zat, zelfs met een ontspannen riem. De trainer vond, kijkend vanuit de BTA®-methode, dat ik op dat moment moest gaan draaien. Dit omdat Sennah langer dan 2 seconden naar de prikkel keek, de geiten en kippen. Ik zei dat ik wel tevreden was met deze situatie, omdat Sennah netjes naast mij zat en niet als een gek aan de riem trok. Hierop werd besproken dat als je zulke situaties oké vindt, je bij jezelf moest nagaan of deze methode dan wel geschikt is voor jou. Dit omdat als je de hond sommige prikkels niet laat melden, je onduidelijk bent in wat je van de hond vraagt.
Na het herhalen van de theorie en het bespreken van de methode gingen we aan de gang. Deze les stond in het teken van het melden van de prikkel. Er werden grote knuffels op het veld gelegd, dit waren de prikkels. Je liep samen met je hond naar de knuffel, stond stil, de hond keek naar de knuffel en moest na 2 seconden weer naar de baas kijken. Was dit gelukt, dan liep je langs de knuffel. Was dit niet gelukt, dan moest je draaien.
Sennah deed bij deze oefening zeker zijn best! Als ik stopte ging hij netjes zitten, keek netjes na 2 seconden weer naar mij en we konden rustig de knuffel passeren. Ik was heel trots op hem. Hierna volgde er nog een oefening waarbij je tussen de andere honden door moest slingeren. Deze oefening vond ik erg chaotisch. Als je hond langer dan 2 seconden naar de passerende hond keek moest je draaien. Met gevolg dat elke cursist ineens aan het draaien was.
Nadenken
In de auto terug naar huis liep ik in mijn hoofd het gesprek met de trainer nog eens door. Is dit inderdaad wel de cursus voor mij? De trainer noemde de BTA®-methode een leefstijl. Het is niet een cursus die je even doet als aanvulling, je moet het echt consequent toepassen in je dagelijks leven met je hond.
Ik stapte deze cursus in met het idee, ik zoek mijn eigen weg in deze methode. Ik doe het immers niet omdat Sennah een probleemhond is. Zeker niet, zelfs. Hij luistert goed, houdt mij bij onze wandelingen in de gaten en is supersociaal. Ik wilde graag mijn kennis uitbreiden en weer met Sennah aan de slag gaan.
Beide punten vind ik wel in deze cursus. Alleen ik ga er zeker geen leefstijl van maken. Heel ontspannen trainen is het ook niet. Het draaien voelt heel onvriendelijk naar Sennah en dat geeft mij geen ontspannen gevoel. En als ik dan Sennah zo zie tegenstribbelen, doet dat ook wel een beetje pijn. Dat is niet de Sennah die ik ken. Tijd om na te denken. De cursus wil ik nog steeds afmaken. Ik denk alleen dat ik selecteer wat ik uit deze methode ga gebruiken.
Benieuwd hoe ons BTA®-avontuur verder gaat? Dat lees je in een volgend blog.
Gerelateerde artikelen
Met een reactieve hond op zoek naar een hobbyDoor: Nacho & Chester
Pluk zoekt zijn passieDoor: Pluk
Van huishond tot hulphondDoor: Hulphond Bram
Tags