Zelfbeheersing en zelfvertrouwen, les 5

Afgelopen dinsdag was het alweer de laatste les van de cursus Zelfbeheersing en Zelfvertrouwen. We gingen deze laatste les weer binnen trainen.

Overloaded

Nou, het kleedje werd weer neergelegd, en dit keer zonder een krukje. Feest, want ik ging weer graven en klieren met mijn kleedje. Zelfs met de voeten van mijn vrouwtje en de lesmevrouw erop bleef ik stug volhouden. Uiteindelijk ging ik even liggen.

Naast mij werd een voertje gelegd. Niet op het kleedje, maar ernaast. Ik moest naar mijn vrouwtje kijken i.p.v. naar dat voertje en kreeg dan van haar een voertje uit het voertasje. Nou kan ik dat best heel goed, maar blijkbaar zat ik zo aan mijn top qua spanning dat ik soms wel even keek maar dan toch het voertje probeerde te pakken of ging staan. Zelfs als mijn vrouwtje haar hand erop legde ging ik aan haar hand krabben. Boeverig van mij, want ik ken deze oefening prima. Maar nadenken was niet mijn sterkste kant die dag. Hé, en ik ben natuurlijk ook een puber… Zodra mijn vrouwtje bij mij ging zitten op de grond, hup, ging ik staan. Stout hè?

Wat losse informatie

Na de oefening met het achteruitlopen van mijn vrouwtje, waarbij ik haar moest volgen en indraaien, net als vorige week, werden er nog wat tips gegeven.

Zoals met het voeren. Geef niet alles te gelijk, maar bijvoorbeeld de helft, en geef de andere brokjes in etappes erbij in de voerbak, waarbij je hand in de buurt is. Zo ontstaat er gewenning en is er minder spanning als er iemand bij de voerbak komt.
Ook werd er gewaarschuwd voor het eten van de straat. Nou hebben deze oefeningen dus ook als doel dat ik eerst toestemming moet vragen voor ik een voertje krijg en niks van straat mag pakken. Daar wringt de schoen, want ik pak nog regelmatig van alles op van straat.
Niet meer zo vaak als vroeger, hoor. Los zeggen helpt vaak wel, tenzij ik iets heb wat ik echt niet wil loslaten. Ruilen voor voer, daar trap ik dan ook echt niet in. Dit is echt mijn zwakke plek. Ook ben ik dol op paardenpoep eten. Best link, want als een paard net ontwormd is, komt dat spul in mijn buik. Dat is heel gevaarlijk. Oeps, dat is lastig, want daarin kan ik mij niet beheersen. Ik vind dat zo lekker. Een uitdaging voor ons beiden dus.

Moeite met nadenken

Toen deed mijn vrouwtje een voertje tussen drie vingers. Ik deed heel goed mijn best om het te pakken, maar ik kreeg het niet. Pas als ik mijn vrouwtje aankeek zei ze “alsjeblieft” en kreeg ik het. Soms lukte het me en snapte ik het best, maar de meeste tijd bleef ik op haar vingers kluiven om dat voertje te pakken.

Daarna kwam de lesmevrouw erbij en mocht ik aan haar hand snuffelen, want daar zat iets lekkers in, maar ik kreeg niks. Ik moest juist naar mijn vrouwtje kijken en die zou mij dan wat geven. Nou doei, die mevrouw had iets heel lekkers dus ik bleef haar aankijken! Springen, knabbelen… en mooi niet naar mijn vrouwtje kijken. Het lukte mij niet om te bedenken dat ik het zo niet voor elkaar kreeg maar juist door naar mijn vrouwtje te kijken.

Dit is een oefening die je ook met visite kan doen. Leren om niks van een ander aan te nemen en eerst toestemming te vragen om iets te krijgen of te mogen. Want toestemming vragen kun je ook gebruiken met het in -en uit de auto springen of voordat een hond los mag.
Duidelijk voor mij nog een brug te ver, maar zeker een belangrijke oefening. Want ook een cliënt kan mij natuurlijk iets geven wat niet mag.

Laatste oefening

Mijn vrouwtje moest eerst weer haar best doen om mij te laten liggen, want daar had ik niet zo’n zin in. Daarna kwam de oefening dat mijn vrouwtje om mij heen ging lopen ik een voertje kreeg als ik bleef liggen en keek. Ik bleef best een tijd liggen, maar draaide mijn kop niet mee om te zien wat ze deed of waar ze was. Soms ging ik weer staan.

Toen was de les afgelopen en kregen wij een certificaat. De honden moesten blijven liggen terwijl de baasjes het certificaat mochten halen. Ik was natuurlijk eigenwijs en bleef lekker staan op mijn kleed. Maar ik bleef wel netjes op mijn plaats.

De grootste uitdaging van de avond werd de groepsfoto. Nou, één chaos, want denk maar niet dat ik ontspannen ga zitten met honden om mij heen. Veel leuker om te snuffelen.

Wel jammer hoor, de laatste les, maar we hebben genoeg te oefenen. Helaas was ik te geprikkeld door het me gaan naar het werk overdag en andere prikkels die ik had opgedaan deze dag en de dagen daarvoor. Hierdoor had ik weinig rust, was ik snel afgeleid en had ik moeite met aandacht en nadenken. Mijn vrouwtje heeft wel de handvatten gekregen, dus we gaan samen door met trainen.

Hoop dat jullie het leuk hebben gevonden.
Tot de volgende keer, poot van Guus

Gerelateerde artikelen

Tags