Sennah is gecastreerd

Sennah was 2 jaar en 4 maanden oud toen ik bij onze dierenarts een afspraak maakte voor een castratie. Waarom Sennah niet eerder is gecastreerd en wat ons heeft doen besluiten om het toch te laten doen, lees je in dit blog.

Een Reu

Sennah is een reu. Al denken andere hondeneigenaren, of trainers, vaak dat Sennah een teefje is. Het zal wel door zijn naam komen, al vind ik Sennah zowel voor een jongen/reu als voor een meisje/teefje kunnen!

Ik word wel eens geconfronteerd met deze verwarring. Bijvoorbeeld als Sennah door een andere hond (reu) word besprongen. Er word dan wel eens geroepen ‘Hij kan niks meer hoor, hij is gecastreerd!’. Met deze opmerking heb ik wel altijd een beetje moeite…. Er zullen zeker geen pups komen aangezien Sennah ook een reu is, alleen vind ik deze opmerking zeker geen vrij brief om mijn hond maar te laten bespringen! Als je reu gecastreerd is, betekend het niet dat hij zomaar boven op een andere hond kan springen. Sennah kan dit dan ook zeker niet altijd waarderen. Sennah bijt alleen niet van zich af op zo’n moment, maar die blijft staan. Waardoor er ook nog wel eens word gedacht dat die het accepteert, maar als je goed kijkt staan zijn ogen anders en gaan zijn haren licht omhoog! Deze situatie hebben wij meerdere keren meegemaakt. Heel vervelend vond ik dat. Niet wetende dat ik later in dezelfde soort situaties kwam, alleen was toen Sennah de hond die een andere hond besprong…

Waarom was Sennah nog niet gecastreerd?

Voor ons een simpel te beantwoorden vraag. Waarom zouden we in een gezonde hond laten snijden als dit niet direct nodig is? We wouden eerst kijken hoe Sennah zich zou ontwikkelen.

Op straat was hij vrolijk en enthousiast naar alles en iedereen. Sennah gedroeg zich goed naar andere honden, maar ging soms wel over de grens van een andere hond heen. Soms was die te enthousiast en keek hij niet zo goed naar wat een andere hond er van vond. Dan greep ik in en bepaalde ik dat het genoeg was, dus tot confrontaties is het nooit gekomen.

In het bos kon hij heerlijk loslopen en lekker snuffelen. Wel hield hij ons altijd in de gaten. Waar jij was, daar was Sennah. Kwam je een andere hond tegen en bleef Sennah daar snuffelen? Eén keer roepen of fluiten en hij kwam op je af rennen. Netjes toch?!

Binnen in huis was Sennah een rustige hond. Bracht af en toe een speeltje. Had ook zeker zijn gekke 10 minuten, maar kon daarna ook lekker op zijn kleed ploffen en lekker gaan slapen.

Eigenlijk dus geen reden om door castratie zijn gedrag aan te passen.

Waarom dan uiteindelijk toch wel?

Rond Sennahs 2^de kwamen er flinke hormoonbuien, als ik het zo kan omschrijven. Eens in de ongeveer 4  weken kwamen die hormoonbuien en ze konden zo 3 a 4 dagen aan houden. In die hormoonbuien deed Sennah lekker wat die zelf wou. Oke, misschien ook een beetje puber gedrag, maar die hormonen hielpen er zeker niet bij.

Een situatie weet ik nog heel goed! We liepen samen met Sennahs vriendinnetje Nova en haar baasjes in het bos. We waren net een kruising over gestoken en Sennah vangt daar in eens een geurspoor op. En weg was die! Door de bosschage sprintte hij weg. Fluiten, roepen. Niks hielp, Sennahs oren stonden even uit. Ik liep terug naar de kruising, even overzicht pakken! Op de kruising zag ik Sennah gelukkig. Hij stond bij een andere hond. Een bruine labrador. Ik liep naar de hond en zijn baas toe en verontschuldigde mij omdat ik Sennah niet onder controle had. Sennah was ondertussen al een paar keer op de bruine labrador gesprongen. Gelukkig was dit een zeer kalm en aardig baasje ‘Ach kan gebeuren.  Ik heb er ook zo vaak bij gestaan toen hij nog niet was gecastreerd’ was de reactie van het baasje. Gelukkig! Ik zelf vond het alleen wel heel vervelend. Ik vind het namelijk heel vervelend als Sennah onverwachts word besprongen, maar nu deed hij dat zelf bij een ander!

Ik nam Sennah, aan de lijn, weer mee naar de plek waar Nova en haar baasjes ons stonden op te wachten. We liepen een stuk door en toen klikte we beide honden weer los. En je hoor. Heel de situatie opnieuw! Sennah sprintte er weer van door en ik kon er weer achter aan… Toen ik hem weer bij de bruine labrador vandaan had gehaald heeft Sennah de rest van het rondje aan de lijn gelopen. Iets met een ezel en een steen… 😊

Hier werd ik even met mijn neus op de feiten gedrukt. Soortgelijke situaties zijn er zeker meer geweest! En niet alleen bij mij, maar ook als mijn ouders Sennah uitlieten. Het kwam niet dagelijks voor, want als Sennah geen hormoonbui has ging alles prima. Maar als die wel zo’n hormoonbui had kon je maar beter voorbereid zijn. Als die de kans kreeg was die weg.

Naast deze onverwachtse sprintjes van Sennah begon hij ook onrustig te worden in huis tijdens zijn hormoonbuien. Hij liep geregeld naar de achterdeur en maakte een zacht piepend geluid. Op zo een manier dat wij ons af vroegen of hij naar buiten moest. Dus wij met ons goede gedrag, want hij zal wel moeten plassen of poepen, naar buiten. GEFOPT moet Sennah hebben gedacht want hij sleurde je zo over straat op zoek naar loopse vrouwtjes… Ook ging hij in zijn hormoonbuien op zijn kleed rijden. Als Sennah alleen thuis was en je kwam na het werk thuis had hij de hele boel verbouwd. Zijn kleed kon bijvoorbeeld ineens in de gang liggen bij de voordeur, terwijl deze normaal onder het achterraam ligt. Gelukkig reed hij alleen op zijn eigen spullen! Maar doordat hij wel de hele woonkamer door ging, kon je wel de boel gaan dweilen… Hij liet namelijk overal druppels achter!

Natuurlijk hebben we niet na één hormoonbui onze conclusies getrokken. We hebben het zeker een maand of zes aangekeken. Maar alle nadelen wogen niet meer op tegen ons argument om niet in een gezonde hond te snijden. Het was nu wel klaar. Sennah je word gecastreerd!

De dag van de castratie

Och wat vond ik dit spannend en raar! Sennah achter laten bij de dierenarts. Bij binnenkomst werden we netjes opgevangen en na het afnemen van de check-list werd Sennah van mij overgenomen. En toen mocht ik gaan en ja ik keek bij het weg lopen heel stiekem even achterom..

Thuis aangekomen voelt het huis heel leeg. Dat was ook wel even raar. Vooraf maakte ik mij eigenlijk niet zo veel zorgen, maar nu schoot ineens door mijn hoofd dat het ook fout kon gaan! Dat ik Sennah dan helemaal niet meer zou zien en dat dit lege huis dan zo zou blijven. Gelukkig had ik voor genoeg afleiding gezorgd en kon ik snel mijn gedachte te verzetten.

En voordat ik mijn to do-list af had gewerkt werd ik al gebeld door de dierenarts dat alles was gelukt en dat ik Sennah kon gaan ophalen. Bij de dierenarts aangekomen werd mij heel uitgebreid verteld hoe het was gegaan en wat ik kon verwachten. Na het financiële stukje van dit gebeuren te hebben afgerond werd Sennah gehaald. En ach wat een sneu hoopje hond was hij geworden. Hij vond zichzelf heel erg zielig en zeker omdat hij een shirtje aan had. Hij vind een tuig al niet fijn en denkt dan al dat die niet kan lopen. Nu had die een heel shirt aan en was die er zeker van overtuigd dat zijn pootjes stuk waren! Hij ging gewoon middenin de zaak op de grond liggen en was niet van plan om in beweging te komen. Ik heb de riem van Sennah toen overgegeven aan een dierenartsassistente en heb toen mijn auto recht voor de uitgang gezet. Toen kwam Sennah eindelijk in beweging en liep die zelfstandig naar de auto.

Thuis aangekomen ging die gelijk om zijn kleed liggen. En eigenlijk is die daar de hele dag niet meer vanaf gekomen.

Nazorg

Eigenlijk begint het allemaal pas na de operatie. De nazorg is ook een hele klus. Gelukkig waren wij de eerste 5 dagen na Sennahs operatie thuis. Zo konden we Sennah goed in de gaten houden. Achteraf gezien was dit een heel goed besluit!

Sennah vond het shirt namelijk vreselijk! De dag van de castratie was die zo moe dat die wel sliep, maar de dagen daarna dacht Sennah dat die zich echt niet kon bewegen. Als we s’avonds naar bed gingen en s’morgens weer opstonden, stond Sennah nog steeds op dezelfde plek als de avond daarvoor. Met het idee ‘hij zal er wel even aan moeten wennen’ hebben wij het even zo gelaten, maar na 2 nachten zagen we de vermoeidheid in Sennahs ogen. We hebben toen besloten om, als wij in de woonkamer waren, het shirt uit te doen. Dus 2 dagen na de operatie liep Sennah overdag al zonder shirt door het huis en wat voelde hij zich bevrijd! Sennah bleef netjes van de wond af en het ging zo goed dat we 5 dagen na de operatie hebben besloten ook s’nachts het shirt niet meer aan gedaan.

Ook het uitlaten was wel een dingentje. Sennah plast niet in de tuin en poept niet op straat. We liepen dus al gauw ons normale rondje omdat Sennah weigerde om een ander rondje te lopen. Sennah heeft soms wat autistische trekjes wat dat betreft.. Ook had Sennah al gauw in de gaten dat zijn shirt buiten maar voor de helft ‘aan’ was. Hierdoor begon hij ineens te treuzelen als die door had dat we weer richting huis gingen, die slimmerd!

Sennah is geopereerd op dinsdag ochtend. Zaterdags, 4 dagen na de operatie, vond Sennah wel genoeg geweest al dat rustig aan doen. Hij begon weer met spelen en trok sprintjes aan de riem. We hebben Sennah vanaf die dag wat meer vrijheid gegeven, zo ging hij af en toe even los in een uitlaatveldje (als er geen andere honden waren!). Na een week liepen we zelfs al weer in de duinen. Ik vond dat wel heel spannend, maar ik merkte aan alles dat Sennah het nodig had.

Controle

11 dagen na de operatie hadden wij de wond controle. Hier bleek Sennah maar liefst 7 ons te zijn afgevallen na zijn operatie! Dat is iets wat ze normaal gesproken niet zien na een castratie. Het werd ons dan ook geadviseerd om dit even in de gaten te houden.

De wond van de castratie was heel goed genezen! Zelfs de blauwe plekken waren al weg getrokken en de assistente vertelde ons dat het er heel goed uit zag. Ik vond het heel fijn om te horen. Ik vond het ergens heel spannend omdat ik bang was dat we Sennah al te vroeg weer zijn vrijheid hadden gegeven. De assistente stelde mij gerust door te zeggen dat de ene hond nou eenmaal sneller hersteld en ook meer beweging nodig heeft dan een ander. Ik was heel blij dit te horen. Ergens voelde ik wel dat ik de beste beslissing voor Sennah had gemaakt, maar was toch ook bang zijn herstel te belemmeren.

Er was nog wel één klein aandachtspuntje waar we even goed op moesten letten. Dat waren de infuusplekken. Ze hebben helaas 2 pootjes kaal moeten maken en een van de pootjes was helemaal rood geworden. Gelukkig geen hot spot, maar met likken zou dit wel zo ver kunnen komen. Dat was dus even op letten!

Verder was alles goed. Sennah was gezond en goed hersteld!

En nu?

Inmiddels zijn we een maand verder. Hoe is het met Sennah?

Sennah is weer helemaal zichzelf, maar eigenlijk was hij dat al bij de wondcontrole. De plek op zijn poot is geen hot spot geworden en is inmiddels helemaal hersteld! De haren zijn al weer volledig terug gegroeid en eigenlijk valt er niks meer te zien van zijn operatie.

De omgang met ander honden gaat ook prima. Ik heb na de castratie nog geen verschil gemerkt, misschien dat dat nog gaat komen als echt alle hormonen uit zijn lijf zijn. Sennah heeft inmiddels zijn hondenvrienden ook weer allemaal gezien. Hier in is ook niks veranderd! Gelukkig maar, want daar was ik wel even bang voor. Je weet nooit wat voor een uitwerking het heeft op zo’n groep of één op één spel. Ik ben heel benieuwd of wij nog verschillen gaan merken. Al denk ik dat Sennah in karakter het zelfde blijft.

Het is ook nooit onze intentie geweest om Sennahs karakter te beïnvloeden. De belangrijkste reden voor de castratie waren de hormoonbuien en de vervelende situaties die daar uit voort kwamen. Ook het bevuilen van het huis was een reden om wel voor een castratie te kiezen. De afgelopen weken hebben wij nog geen hormoonbuien meegemaakt. Als dat zo blijft dan is wat ons betreft het doel bereikt!

Ik kijk heel tevreden terug naar de castratie. Ik denk dat we de goede keus hebben gemaakt om Sennah te laten castreren. Hoe het precies uitpakt zullen we over een tijd ervaren!

Gerelateerde artikelen

Tags