Mijn eerste Newfy-liefde

Een jaar of negen geleden zag ik haar voor het eerst, Ghani. Een prachtige verschijning, een bruine beer met een koppie waar je gewoon verliefd op moest worden. Wauw, wat was ik onder de indruk.. 

Hoe het allemaal begon.. 

Van kleins af aan heb ik al een passie voor dieren. Groot of klein, harig of niet, het maakte me allemaal niets uit. Mijn perfecte uitstapje was dan ook naar de dierentuin, kinderboerderij, etc. Vroeger had ik visjes, twee hamsters en twee cavia’s. Daarna zijn de vogels gekomen en deze zijn altijd blijven plakken.  

Daarbij had ik eigenlijk altijd de wens voor mijn eigen hondje, mijn maatje, mijn vriendje waarmee ik alles kon delen. Helaas vonden pap en mam het een minder leuk idee en was het standaardzinnetje ‘Je neemt maar een hond zodra je op jezelf woont’ een bekende uitspraak geworden in huis. En laat ik me daar uiteindelijk ook heel goed aan hebben gehouden ? 

First impressions count

Toen ik voor de eerste keer bij mijn vriend thuis kwam zag ik voor het eerst in mijn leven een Newfoundlander. En wat was ik onder de indruk! Er stond namelijk een pracht van een hond pal voor mijn neus, ik denk dat ik in mijn leven nog nooit zo een mooie hond had gezien had. Een glanzende chocoladebruine vacht, een snoet om op te eten en de ondeugd straalde uit haar ogen. 

In mijn enthousiasme donderde ik meteen op haar af, en mevrouw wandelde gewoon de andere kant op. Mijn vriend legde me uit dat Newfoundlanders nogal eigenwijs zijn en ik haar tijd moest gunnen. Als ik me rustig gedroeg, dan kwam ze vanzelf naar me toe. En ja hoor, uiteindelijk kwam ze naar me toe. Wat een knuffelbeer. 

Eigenwijs, zachtaardig en een heleboel fluf! 

Ghani is te omschrijven als een Newf die haar streken had. Ze had een grote liefde genaamd boterhammen en deed alles voor een stukje brood. Als het even lukte ging ze er zelfs met een heel brood van door. Ze heeft echt van alles geproefd en gegeten en genoot met volle teugen. Ze kon uren heerlijk liggen te slapen, maar was ook altijd in voor een wandeling. Wanneer we er samen op uit trokken dan ging ze altijd tussen mijn vriend en mij inlopen, zodat ze er helemaal bij hoorde. 

In de zomer gingen we op de wat koelere dagen naar de beek toe zodat ze lekker kon zwemmen. Hoe gek ze ook was van water, ze liep er altijd piekfijn en schoon bij. Daar zorgde ze zelf wel voor, want een lekkere borstelbeurt? Daar had mevrouw echt geen zin in of tijd voor! 

Maar toen…

Zoals jullie gemerkt hebben is het bovenstaande helaas allemaal in verleden tijd geschreven. Rond november 2017 merkten we dat het minder goed met Ghani. Na diverse onderzoeken bij de dierenarts bleek ze DCM te hebben; een ziekte aan haar hart die haar uiteindelijk teveel is geworden. We hebben haar moeten laten gaan op een leeftijd van 9 jaar en 9 maanden. Elke keer als ik aan haar denk doet het nog pijn. Tegelijkertijd heb ik ook een heel groot gevoel van dankbaarheid wanneer ik aan haar denk, want zonder haar… had ik nooit Bumper en Fender in mijn leven gehad. 

Dank je wel voor alles lief meisje!
We missen je. 

♥️

Gerelateerde artikelen

Tags