Ik ga naar school, deel 5

Afgelopen maandag was het alweer tijd voor de 5e van de 7 lesdagen van mijn opleiding tot Dog Assisted Interventions. Ik had een verplichte rustweek gehad omdat ik mijn knie en teentje had geblesseerd na een oppasdag bij de nichtjes van mijn vrouwtje met hun pup. De pup en ik vermaakten ons iets te goed, waardoor ik opeens mank liep. Maar maak je geen zorgen, dat weekje rust heeft mij goed gedaan. Lopen gaat weer goed, maar ik mag nog niet rennen en spelen.

Kernkwaliteiten

Mijn vrouwtje had de weken daarvoor allerlei schema’s ingevuld over haar, mijn en onze kernkwaliteiten, onze valkuilen, allergieën en uitdagingen. Met elkaar werden de schema’s besproken. Hm… het lijkt er wel op dat mijn vrouwtje en ik precies tegenovergesteld zijn.

Fases voor interventies

Daarna volgde een stuk theorie waarin de opbouw werd uitgelegd van hoe je een interventie gaat uitvoeren en weer afsluit.

Dit zijn de fases:
1. Spiegelen
De reactie van de hond op de cliënt. Dit is de observatiefase waarin je ontdekt of er een klik is en welke signalen de hond laat zien. Daarin bepaal je of je verder gaat met de cliënt. Het is van belang dat er een klik is tussen hond en cliënt.
2. Begrenzen
Hierin komt het plan/schema op tafel. Wat wordt er gedaan, wat is het doel en hoe lang wordt daar aan gewerkt. Welke regels en afspraken worden er gemaakt. Deze worden besproken met de cliënt, begeleider en omgeving. Ook is het belangrijk om een herkenbaar en vast begin en eind van een interventie af te spreken. Dit is herkenbaar voor zowel de hond als de cliënt.
3. Motivator
Aanwezig zijn kan al voldoende motivatie geven. Het is belangrijk dat de hond zichzelf kan zijn. Hierbij ga je de hond gebruiken om de cliënt te motiveren, afhankelijk van het doel.
4. Beloning
De aanwezigheid van de hond is al een beloning, of na de opdracht iets mogen doen met de hond. Uiteindelijk is het de bedoeling om weer af te bouwen, zodat de cliënt de opdracht blijft doen ook als de hond niet meer in beeld is. Ook is het leuk om af te sluiten met iets wat je kunt achterlaten als herinnering of motivatie om door te blijven gaan. Maar ook de hond moet kunnen afbouwen en afsluiten van een periode met een cliënt. Dus het is ook leuk als de hond iets krijgt bij het eind.

Speelkwartier

Na de plas- en lunchpauze gingen we naar buiten. Overal lag spelmateriaal om uit te proberen en erover na te denken hoe dit ingezet zou kunnen worden in het werk. Het was een groot feest, van ballenbak, pionnen, hoopers, blokken, krukjes, vlaggetjes en snuffelspeeltjes tot bellenblaas.

Samen ontdekken vond ik soms wat lastig omdat ik wat druk werd en niet goed wist wat ik er mee kon doen. Mijn vrouwtje merkte dat het toch slim is om wat nieuwe trucjes te leren zoals iets met mijn neus aanraken, ergens met twee poten op gaan staan. Die kunnen best wel handig zijn met activiteiten. Ook bleef het gras erg aantrekkelijk voor mij.

Oefenen

Om de beurt moesten we met Mandy als cliënt een activiteit oefenen die zij dan deed met een hond. Mijn vrouwtje had bedacht om met Mandy en mij samen de snuffelmat te gaan doen, waarbij zij dan moest vertellen aan Mandy wat zij moest doen. Maar voordat mijn vrouwtje dat had verteld had ik zelf al besloten om de snuffelmat te mishandelen. Hm, dat werd iets nieuws bedenken. Mandy mocht mij voertjes laten zoeken in de ballenbak die het vrouwtje erin had gestrooid. De start verliep niet geheel soepel, en ik dook onder de ballenbak met mijn kop in plaats van erin. Het was overigens een stoffen ballenbak, dus maak je geen zorgen. Hilarisch voor Mandy en ons publiek, maar mijn vrouwtje baalde wel een beetje hoor. Sorry vrouwtje, ik blijf ook een gekke hond.

Mijn kwaliteiten

Tot nu toe is het feit dat ik aanwezig ben al vaak voldoende bij een cliënt, blijkt uit ervaring op het werk bij mijn vrouwtje. Ze vinden mij allemaal leuk. Daarnaast ben ik altijd wel te porren voor een wandeling, en als ik het beter onder de knie heb is apporteren van een speeltje of iets doen met mijn neus ook leuk. Snuffelen is ook altijd leuk. Mijn vrouwtje mag op zoek naar leuke speeltjes en ideeën die ze mij kan aanleren en die ik zelf ook leuk vind natuurlijk. Ook het aanleren van nieuwe trucjes zoals ergens met twee voorpoten op staan, iets aanraken met mijn neus of poot. Nee, ik word geen circushondje. Ik ben gewoon ik.

 

Samen spelen vind ik wel leuk. Jij ook?
Tot de volgende keer, poot van Guus.

Gerelateerde artikelen

Tags