Evenals kerst werd dit ook mijn eerste oud en nieuw bij mijn baasjes. Vorig jaar rond die tijd was ik nog een klein pupje van een week of 6 en woonde ik in een rustige omgeving. Vuurwerk had ik dan ook niet echt bewust meegemaakt. Ik zal jullie vertellen hoe ik het dit jaar heb ervaren.
Gekke geluiden
In november was er af en toe wel eens een knalletje te horen, maar dat vond ik niet echt boeiend. Tot mijn baasje op een avond ergens liep waar vuurwerk werd afgestoken en er tegelijkertijd scooters langs mij scheurden. Ik schrok mij een ongeluk, en mijn baasje vreesde dat ik nu wel bang zou zijn. Dat viel gelukkig mee.
De eerste periode
Mijn baasjes hebben altijd voertjes mee als ze met mij buiten lopen, en zodra er een knal klonk, riepen ze soms mijn naam en kreeg ik iets lekkers. Dit deden ze als ik opkeek bij de knal. Zo leerde ik dat het juist leuk was. Het geknal was vaak ver weg, en ik reageerde er uiteindelijk niet meer op. Ook hadden mijn baasjes gelezen dat je vuurwerk-cd’s hebt en vuurwerkfilmpjes op YouTube. Soms zetten ze dat dan op. Nou, ik bleef gewoon liggen waar ik lag en reageerde niet op die geluiden.
Wennen?
Mijn baasjes stak soms een sterretje af voor een wandeling. Zo kon ik wennen aan de geur, het gespetter van die dingen en het geluid. Ook dat vond ik niet heel spannend.
De vrijdag voor oud en nieuw begon de verkoop van het vuurwerk. Toen mijn baasje die avond na het avondeten met mij wilde lopen, waren de knallen opeens dichterbij en veel vaker. Ik schrok daarvan en wilde lekker naar huis. In huis ging de Top 2000 aan en de muziek ging wat harder dan normaal.
Mijn baasje dacht zaterdag vroeg in de morgen een lange wandeling te maken. Zal je net zien dat er om 8.00 uur toch al iemand vuurwerk afsteekt… Dikke doei, ik wilde mooi weer naar huis.
Later op de morgen mocht ik lekker naar het hondenstrand waar ik vaker kom. Geen vuurwerk in de buurt en fijn tijd om te spelen.
Het was er niet druk maar ik vermaakte mij prima.
Die middag moesten mijn baasjes een paar uurtjes weg. De muziek lieten zij aan en de gordijnen dicht. Toen mijn baasjes weer thuis waren, wilde ik na mijn plasje gelijk weer naar huis.
Ik was niet heel bang, maar vond het geknal niet leuk. Ik had geen idee waar het vandaan kwam en wat het nou was. Ik vertrouwde het voor geen meter. Dus hup, veilig weer terug.
Lekker kroelen voor de tv met het vrouwtje. Toch wel fijn, een goed geïsoleerd huis. Je hoort de knallen dan minder hard en die verder weg worden mooi gedempt.
Zondag
Mijn baasje wilde schaatsen en stond op tijd op. Geen vuurwerk nog, dus ik kon ontspannen een blokje om. Later op de morgen nam mijn vrouwtje mij mee naar een stukje bos waar ik vaker kom. Ze besloot wel mijn tuig en lange lijn te gebruiken. Mocht er dan toch ergens vuurwerk te horen zijn en ik zou schrikken, dan kon ik niet vluchten. Maar op 1 knalletje na was het lekker rustig.
In de avond na het eten hield ik het buiten ietsje langer vol. Mijn baasje had het idee dat ik er iets aan ging wennen, want ondanks dat er best wat geknald werd op afstand, ging ik toch even uitgebreid snuffelen en trok ik niet aan de lijn. Wel liep ik dicht naast de baas en wilde ik niet echt iets lekkers.
Oudejaarsdag
Mijn baas moest vroeg op om te werken, dus ik kon niet uitslapen. Op zich had ik prima kunnen wachten tot het vrouwtje wakker werd, maar aangezien het vuurwerk wel weer vroeg zou beginnen kon ik nu nog even ontspannen een plasje doen.
Mijn vrouwtje hoefde vandaag niet te werken. Nadat ze een paar gekke ronde ballen had gehaald waar ik niet mee mocht spelen ging ik mee naar het hondenstrand. Ja, alweer… Wat ben ik toch een bofkont.
Het strandje is zo’n 20 min rijden en midden in de polder. Lekker rustig qua vuurwerk, en ik kon daar lekker mijn gang gaan.
Ik vind het daar zo leuk. Sjouwen met takken, spetteren in het water en spelen met andere honden.
Die middag waagde mijn vrouwtje een paar pogingen om mij te laten plassen. Met al dat gespetter van die morgen was dat wel nodig, maar nee, ik weigerde te plassen en wilde echt terug. Zoveel knallen en ook zo dichtbij. Ik durfde niet. Ik keek haar echt aan met een blik van ‘wat doen we hier’. Ik wilde ook niet snuffelen maar trok haar terug naar huis.
Mijn vrouwtje ging in de middag lekker bij me op de grond zitten met haar kleedje en ik kroop lekker bij haar zoals we ook vaak doen in de avond. Zelfs 2 van de 3 katten kwamen er gezellig bij liggen. De katten zijn trouwens niet bang voor vuurwerk.
Toen mijn baasje eenmaal thuis was en met mij naar buiten wilde gaan, knalde er weer van alles toen hij de deur open deed. Hup, snel die deur weer dicht.
Voor het avondeten is het toch gelukt om even te plassen, en daarna snel weer naar huis.
Toen de baasjes gingen eten ging ik eindelijk slapen en lag ik uiteindelijk een tijd ontspannen op mijn kussen. Het leek wel of ik wende aan de herrie en niet steeds meer hoefde op te kijken.
24.00 uur
Ik kreeg mijn eten die avond via de snuffelmat, en dat vond ik leuk. Vlak voor het vuurwerk begon kreeg ik mijn kluif, maar die wilde ik dus niet. Dat is heel wat, aangezien ik er altijd dol op ben. De tv stond nu harder dan normaal.
Toen buiten eenmaal de echte herrie losbarstte, snapte ik er niks van. Ik ging rondjes lopen en in de gang kijken. Ik dacht dat ons huis instortte. Uiteindelijk ben ik eerst op mijn kussen en later naast de bank gaan liggen. Kleedje over mij heen en liggen maar.
Mijn ademhaling was wel rustig en ik liet het maar over mij heenkomen. Mijn baasjes waren moe en gingen rond 1.00 uur slapen. Maar mijn vrouwtje besloot nog even bij mij te blijven. Zij op de bank, ik op de grond, samen doezelden we weg. Toen het buiten rustiger was ging zij ook naar boven en sliep ik lekker verder.
Hm, dat vuurwerk. Wat moet ik er over zeggen. Ik raakte niet in paniek, maar de onvoorspelbaarheid en het kabaal maakten dat ik het niet supertof vond. Ik kon mij er binnenshuis uiteindelijk aan over geven door te gaan slapen.
Hoe vinden jullie het vuurwerk? Zijn jullie bang of gaan jullie juist kijken?
Sinds ik bij mijn baasjes woon (alweer bijna 6 jaar) zijn we nog nooit zonder elkaar weggeweest. Elke vakantie ben ik mee geweest en mijn baasjes zijn zelden een ...
Geen groter veel besproken onderwerp onder huisdieren eigenaren is vuurwerk. You love it or hate it. Nou ik zit er precies tussenin. Ergens een knalletje in de verte doet ...
Degenen die mij kennen en mij al even volgen zullen zich nu wel achter hun oren krabben. ”Huh Guus, jij bent toch een prikkelgevoelige hond? Dan ga je toch ...
Tijd voor een nieuw blog waarbij ik mijn vrouwtje maar weer eens aan het woord laat. Ze wil graag wat vertellen over vegan zijn met een hond in huis. ...
Bij The Dog Pen zijn we groot fan van hondenkoekjes. Van cookiemeldingen iets minder, maar het is een moetje. Dus wil je een cookie?
Bij verder gebruik van onze site accepteer je de cookies automatisch.Ja lekker!Nee
Evenals kerst werd dit ook mijn eerste oud en nieuw bij mijn baasjes. Vorig jaar rond die tijd was ik nog een klein pupje van een week of 6 en woonde ik in een rustige omgeving. Vuurwerk had ik dan ook niet echt bewust meegemaakt. Ik zal jullie vertellen hoe ik het dit jaar heb ervaren.
Gekke geluiden
In november was er af en toe wel eens een knalletje te horen, maar dat vond ik niet echt boeiend. Tot mijn baasje op een avond ergens liep waar vuurwerk werd afgestoken en er tegelijkertijd scooters langs mij scheurden. Ik schrok mij een ongeluk, en mijn baasje vreesde dat ik nu wel bang zou zijn. Dat viel gelukkig mee.
De eerste periode
Mijn baasjes hebben altijd voertjes mee als ze met mij buiten lopen, en zodra er een knal klonk, riepen ze soms mijn naam en kreeg ik iets lekkers. Dit deden ze als ik opkeek bij de knal. Zo leerde ik dat het juist leuk was. Het geknal was vaak ver weg, en ik reageerde er uiteindelijk niet meer op. Ook hadden mijn baasjes gelezen dat je vuurwerk-cd’s hebt en vuurwerkfilmpjes op YouTube. Soms zetten ze dat dan op. Nou, ik bleef gewoon liggen waar ik lag en reageerde niet op die geluiden.
Wennen?
Mijn baasjes stak soms een sterretje af voor een wandeling. Zo kon ik wennen aan de geur, het gespetter van die dingen en het geluid. Ook dat vond ik niet heel spannend.
De vrijdag voor oud en nieuw begon de verkoop van het vuurwerk. Toen mijn baasje die avond na het avondeten met mij wilde lopen, waren de knallen opeens dichterbij en veel vaker. Ik schrok daarvan en wilde lekker naar huis. In huis ging de Top 2000 aan en de muziek ging wat harder dan normaal.
Mijn baasje dacht zaterdag vroeg in de morgen een lange wandeling te maken. Zal je net zien dat er om 8.00 uur toch al iemand vuurwerk afsteekt… Dikke doei, ik wilde mooi weer naar huis.
Later op de morgen mocht ik lekker naar het hondenstrand waar ik vaker kom. Geen vuurwerk in de buurt en fijn tijd om te spelen.
Het was er niet druk maar ik vermaakte mij prima.
Die middag moesten mijn baasjes een paar uurtjes weg. De muziek lieten zij aan en de gordijnen dicht. Toen mijn baasjes weer thuis waren, wilde ik na mijn plasje gelijk weer naar huis.
Ik was niet heel bang, maar vond het geknal niet leuk. Ik had geen idee waar het vandaan kwam en wat het nou was. Ik vertrouwde het voor geen meter. Dus hup, veilig weer terug.
Lekker kroelen voor de tv met het vrouwtje. Toch wel fijn, een goed geïsoleerd huis. Je hoort de knallen dan minder hard en die verder weg worden mooi gedempt.
Zondag
Mijn baasje wilde schaatsen en stond op tijd op. Geen vuurwerk nog, dus ik kon ontspannen een blokje om. Later op de morgen nam mijn vrouwtje mij mee naar een stukje bos waar ik vaker kom. Ze besloot wel mijn tuig en lange lijn te gebruiken. Mocht er dan toch ergens vuurwerk te horen zijn en ik zou schrikken, dan kon ik niet vluchten. Maar op 1 knalletje na was het lekker rustig.
In de avond na het eten hield ik het buiten ietsje langer vol. Mijn baasje had het idee dat ik er iets aan ging wennen, want ondanks dat er best wat geknald werd op afstand, ging ik toch even uitgebreid snuffelen en trok ik niet aan de lijn. Wel liep ik dicht naast de baas en wilde ik niet echt iets lekkers.
Oudejaarsdag
Mijn baas moest vroeg op om te werken, dus ik kon niet uitslapen. Op zich had ik prima kunnen wachten tot het vrouwtje wakker werd, maar aangezien het vuurwerk wel weer vroeg zou beginnen kon ik nu nog even ontspannen een plasje doen.
Mijn vrouwtje hoefde vandaag niet te werken. Nadat ze een paar gekke ronde ballen had gehaald waar ik niet mee mocht spelen ging ik mee naar het hondenstrand. Ja, alweer… Wat ben ik toch een bofkont.
Het strandje is zo’n 20 min rijden en midden in de polder. Lekker rustig qua vuurwerk, en ik kon daar lekker mijn gang gaan.
Ik vind het daar zo leuk. Sjouwen met takken, spetteren in het water en spelen met andere honden.
Die middag waagde mijn vrouwtje een paar pogingen om mij te laten plassen. Met al dat gespetter van die morgen was dat wel nodig, maar nee, ik weigerde te plassen en wilde echt terug. Zoveel knallen en ook zo dichtbij. Ik durfde niet. Ik keek haar echt aan met een blik van ‘wat doen we hier’. Ik wilde ook niet snuffelen maar trok haar terug naar huis.
Mijn vrouwtje ging in de middag lekker bij me op de grond zitten met haar kleedje en ik kroop lekker bij haar zoals we ook vaak doen in de avond. Zelfs 2 van de 3 katten kwamen er gezellig bij liggen. De katten zijn trouwens niet bang voor vuurwerk.
Toen mijn baasje eenmaal thuis was en met mij naar buiten wilde gaan, knalde er weer van alles toen hij de deur open deed. Hup, snel die deur weer dicht.
Voor het avondeten is het toch gelukt om even te plassen, en daarna snel weer naar huis.
Toen de baasjes gingen eten ging ik eindelijk slapen en lag ik uiteindelijk een tijd ontspannen op mijn kussen. Het leek wel of ik wende aan de herrie en niet steeds meer hoefde op te kijken.
24.00 uur
Ik kreeg mijn eten die avond via de snuffelmat, en dat vond ik leuk. Vlak voor het vuurwerk begon kreeg ik mijn kluif, maar die wilde ik dus niet. Dat is heel wat, aangezien ik er altijd dol op ben. De tv stond nu harder dan normaal.
Toen buiten eenmaal de echte herrie losbarstte, snapte ik er niks van. Ik ging rondjes lopen en in de gang kijken. Ik dacht dat ons huis instortte. Uiteindelijk ben ik eerst op mijn kussen en later naast de bank gaan liggen. Kleedje over mij heen en liggen maar.
Mijn ademhaling was wel rustig en ik liet het maar over mij heenkomen. Mijn baasjes waren moe en gingen rond 1.00 uur slapen. Maar mijn vrouwtje besloot nog even bij mij te blijven. Zij op de bank, ik op de grond, samen doezelden we weg. Toen het buiten rustiger was ging zij ook naar boven en sliep ik lekker verder.
Hm, dat vuurwerk. Wat moet ik er over zeggen. Ik raakte niet in paniek, maar de onvoorspelbaarheid en het kabaal maakten dat ik het niet supertof vond. Ik kon mij er binnenshuis uiteindelijk aan over geven door te gaan slapen.
Hoe vinden jullie het vuurwerk? Zijn jullie bang of gaan jullie juist kijken?
Tot gauw, poot van Guus.
Gerelateerde artikelen
Voor het eerst logerenDoor: Goldendoodle Guus
Guus houdt niet van vuurwerkDoor: Goldendoodle Guus
Een nieuwe huisgenootDoor: Goldendoodle Guus
Tags