“Eindelijk. Ik ben thuis! Wat een avonturen heb ik meegemaakt afgelopen maanden… Sinds ik een pup ben heb ik in Griekenland in een asiel gezeten. Ik kreeg hier niet veel; een kaal hok, geen vriendjes, geen speelgoed, maar gelukkig wel veel knuffels van een lieve vrijwilliger. Na 15 maanden werd ik bijna weer op straat gezet, maar zo ver lieten de mensen van Atlas Animal Project het niet komen, dus ben ik naar Nederland gehaald!
Ik kreeg een lief nieuw adoptiegezin mét een hondenvriendje! In het begin was het wat spannend, maar later vond ik het wel leuk… Alleen dat hondenvriendje niet zo. En dus werd ik weer opgehaald en even bij een opvanggezin geplaatst. Ik vond het niet heel erg, paste me snel aan en genoot van de knuffels en ál het speelgoed – wat ik stiekem pikte van mijn nieuwe hondenvriendje. Tot er opeens daar 2 vreemde, maar lieve mensen binnen kwamen…”
—
Mijn vriend en ik zijn al een tijdje op zoek naar een hondje. Althans, we hadden het er vaak over maar wisten niet zo goed wat voor hond we dan wilden. Een pup? Een asielhond? Tot we een tijdje terug serieuzer op zoek gingen. We zijn bij het asiel geweest, hielden online de websites zoals hhin.nl en verhuisdieren.nl goed in de gaten en wisten steeds beter wat we zochten.
Bella Pepper
En daar was knappe Bella. Met haar open blik op de foto’s, haar mooie ogen en lieve omschrijving. We waren meteen verliefd. Maar, helaas te laat… Ze zou waarschijnlijk al geadopteerd worden door mensen met een heel groot erf. Wij een beetje verdrietig, maar ook opgelucht voor Bella.
Toen werden we gebeld. De mogelijke adoptieouders hadden toch twijfels omdat “ze soms uit onzekerheid honden aanviel” en hebben de kennismaking afgezegd. Of wij nog interesse hadden? Uh, JA!
De eerste keer dat we haar zagen wisten we het beide meteen; wij wilden deze onzekere dame heel veel liefde en plezier gaan geven. Ze was meteen nieuwsgierig, kroop niet onder de tafel (wat ze bij anderen wel deed) en liep goed mee aan de riem. We hebben haar mee naar huis genomen en na 10 minuten heen en weer snuffelen ging ze al liggen in haar spiksplinternieuwe bench… Dat leek ons een goed teken en gaf ons alle hoop dat haar gouden mandje bij ons in huis staat.
Volg jij ons tijdens de avonturen die wij met Bella gaan beleven? En hoe wij haar hopelijk steeds een beetje zekerder maken?
Gerelateerde artikelen
Tags
Samenwerken?
x
Wat is dit?
“Eindelijk. Ik ben thuis! Wat een avonturen heb ik meegemaakt afgelopen maanden… Sinds ik een pup ben heb ik in Griekenland in een asiel gezeten. Ik kreeg hier niet veel; een kaal hok, geen vriendjes, geen speelgoed, maar gelukkig wel veel knuffels van een lieve vrijwilliger. Na 15 maanden werd ik bijna weer op straat gezet, maar zo ver lieten de mensen van Atlas Animal Project het niet komen, dus ben ik naar Nederland gehaald!
Ik kreeg een lief nieuw adoptiegezin mét een hondenvriendje! In het begin was het wat spannend, maar later vond ik het wel leuk… Alleen dat hondenvriendje niet zo. En dus werd ik weer opgehaald en even bij een opvanggezin geplaatst. Ik vond het niet heel erg, paste me snel aan en genoot van de knuffels en ál het speelgoed – wat ik stiekem pikte van mijn nieuwe hondenvriendje. Tot er opeens daar 2 vreemde, maar lieve mensen binnen kwamen…”
—
Mijn vriend en ik zijn al een tijdje op zoek naar een hondje. Althans, we hadden het er vaak over maar wisten niet zo goed wat voor hond we dan wilden. Een pup? Een asielhond? Tot we een tijdje terug serieuzer op zoek gingen. We zijn bij het asiel geweest, hielden online de websites zoals hhin.nl en verhuisdieren.nl goed in de gaten en wisten steeds beter wat we zochten.
Bella Pepper
En daar was knappe Bella. Met haar open blik op de foto’s, haar mooie ogen en lieve omschrijving. We waren meteen verliefd. Maar, helaas te laat… Ze zou waarschijnlijk al geadopteerd worden door mensen met een heel groot erf. Wij een beetje verdrietig, maar ook opgelucht voor Bella.
Toen werden we gebeld. De mogelijke adoptieouders hadden toch twijfels omdat “ze soms uit onzekerheid honden aanviel” en hebben de kennismaking afgezegd. Of wij nog interesse hadden? Uh, JA!
De eerste keer dat we haar zagen wisten we het beide meteen; wij wilden deze onzekere dame heel veel liefde en plezier gaan geven. Ze was meteen nieuwsgierig, kroop niet onder de tafel (wat ze bij anderen wel deed) en liep goed mee aan de riem. We hebben haar mee naar huis genomen en na 10 minuten heen en weer snuffelen ging ze al liggen in haar spiksplinternieuwe bench… Dat leek ons een goed teken en gaf ons alle hoop dat haar gouden mandje bij ons in huis staat.
Volg jij ons tijdens de avonturen die wij met Bella gaan beleven? En hoe wij haar hopelijk steeds een beetje zekerder maken?
Gerelateerde artikelen
We nemen een herplaatser als tweede hondDoor: Kiwi & Ice
Een tweede giant erbij!Door: Trevor
Een herplaatser als tweede hondDoor: Redactie
Tags