Saartje in Denemarken (deel 1)

Als we beginnen met plannen van onze vakantie, is in ieder geval één criterium gelijk duidelijk: de hond gaat mee. We vinden het gezelliger met onze hond en bovendien niet leuk als zij naar het pension moet terwijl wij plezier maken, en zorgen er dus altijd voor dat we naar een ‘hondvriendelijke’ (lees: niet te warm/ver/druk) bestemming rijden. Denemarken staat hoog op ons favorieten-lijstje.

De voorbereidingen

Precies een halve dag voordat ons vertrek naar Denemarken gepland stond, werd Saar heel onverwachts loops. Dat is natuurlijk helemaal niet erg, als je niet in acht neemt dat alle winkels dus al dicht waren en alle spullen al ingepakt. Maar goed, loops is loops dus ik bel al m’n vrienden van het hondenveldje op en vind uiteindelijk iemand met een hond die weliswaar iets groter is dan Saar (welja, het is een flinke dalmaat maar wel Saars allerbeste vriendin) maar wel bereid om haar (zebra) pakje aan mij en Saar uit te lenen. Verder heb ik maar gewoon een paar pakken inlegkruisjes en flink veel handdoeken in de auto gegooid (bij de rest van de spullen dus) en we konden op pad!

In de auto

Door onze hondenvrienden van The Dog Pen was ik voorbereid op een hond die waarschijnlijk veel vaker zou moeten plassen dus op de heenweg stopten we om de twee uur ongeveer. Al gauw bleek dat voor Saar, die al eerder mee naar Denemarken was gereden, dit gedoe onnodig was en konden we rap doorrijden. Halverwege sliepen we in een hotel aan het strand (waar we alles op alles zetten om te zorgen dat Saar niets onder bloedde.. ze kon prima door het pakje heen bloeden blijkbaar). De volgende dag met de boot naar Denemarken, en ook dit vond ze allemaal prima en hartstikke leuk.

Rond het huis

Eenmaal in Denemarken aangekomen bleek de tuin van ons huis heel groot maar helaas niet omheind, wat ons allemaal scherp hield omdat we besloten Saar wel los te laten lopen. Met wat provisorische hekjes probeerden we haar duidelijk te maken wat ons territorium was, en dit werkte eigenlijk prima! Ondanks het feit dat er herten door én een drukke weg achter ons huis liepen heeft de kleine Saar de hele vakantie lekker vrij kunnen rondscharrelen. Wél is ze op vakantie op de één of andere manier veel waakser en blafte ze om het minste of geringste (terwijl dat normaliter zeldzaam is), zoals een buurman die langsloopt of zelfs het geluid van een elektrische tandenborstel…

In het bos

Een voor ons nieuw fenomeen was Saar haar jachtinstinct. Onze vorige Denemarken vakantie was Saartje pas 5 maanden en bleef ze nog redelijk in de buurt. Inmiddels is ze dubbel zo oud en bleef ze dus niet meer zo in de buurt. Helaas moest ik dit op een niet-zo-prettige manier ontdekken: de dondersteen schoot op een onbewaakt moment het bos in en verdween voor vijf minuten van de radar. Ondanks het feit dat ik goed op wild lette en haar dan aanlijnde, had ze toch een hert eerder gespot dan ik… Ze keek nog één maal om naar mij (ik blies als een malle op de ‘komnudirecthier-fluit’ maar het mocht niet meer baten.

Uiteindelijk kwam ze gelukkig wel terug, maar mijn vertrouwen was wel enigszins geschaad… Op de één of andere manier was ik er vanuit gegaan dat ze niet écht zo ver zou gaan dat ik haar echt niet meer zou zien en ik was ontzettend geschrokken, gelijk schoten allerlei gedachten door mijn hoofd en ik was bang dat ze nooit meer terug zou komen. Later kon ik dit wel relativeren; Saartje is en blijft ook gewoon een hond en het jachtinstinct zit nu eenmaal in haar ras. De rest van de vakantie gebeurde dit nog enkele keren, totdat ik besloot dat ze maar helemaal niet meer los ging in het bos. Op het strand kon het nog wel, maar daar moest ik weer uitkijken voor loslopende (hitsige) reuen…

De rest van de verhalen over Saar en haar vakantie in Denemarken houden jullie nog tegoed voor in deel 2!

Gaat jullie hond ook altijd mee op vakantie?

Gerelateerde artikelen

Tags