Als je een hond/pup aanschaft, heb je vooropgestelde verwachtingen van wat je samen kan gaan doen aan leuke dingen gaande van: samen gaan joggen, Agility, jagen…
Zelf had ik samen met de fokker van Nory torenhoge verwachtingen. Zij zou naar de show moeten, zij had alle skills die daar voor nodig waren, ze was (is ze nog steeds ??) een adembenemend mooi mopsenmeisje (ieder vindt zijn eigen hond het mooist toch? ?). Ze zou het supergoed gaan doen op show! Wij gingen akkoord dat wij met haar op show zouden gaan. Maakten ons lid van een hondenschool die gespecialiseerd is in ‘showtraining’. Ja, met volle overtuiging gingen wij aan de slag… maar al heeeeeel snel zag ik dat het niets voor Nory was. Hoe ik dat zag? Ze was angstig voor alles, mensen, honden, geluiden en kroop helemaal achter mij… zocht steun… zo ervoer ik dat. Toen ik haar die steun gaf, door haar op te tillen en dicht bij mij te nemen om haar te laten weten dat ik er was/ben voor haar, werd mij verteld dat dit niet zo een goed idee was.? Ik vroeg waarom dit niet goed was. “Zo plaats je jouw hond boven onze honden,” was het antwoord. ?Serieus??? WAT BEN IK BLIJ NIET NAAR DEZE ONZIN TE HEBBEN GELUISTERD!!! Het enige wat ik dacht was: als mijn vriend mij nodig heeft, dan ben ik er voor mijn #Pawvriend! Ik bleef haar toch op de arm houden ?… Ben ook nooit meer teruggegaan.
Snel daarna kreeg Nory haar 1e oogproblemen. De beide ogen werden,toen ze in de cruciale socialisatieperiode zat, geopereerd (lees ons vorig blog, op gesprek bij de oftalmoloog). Voor een betere genezing werden van de beide ogen het 3e ooglid dicht gemaakt, waardoor zij 3 weken blind was. En omdat ik haar toen op de showtraining zo gesteund had, is er een band tussen ons ontstaan die zo intens is!
Wij waren 1! Vanaf toen was ik niet meer ik, maar wij. Voor de andere gezinsleden niet zo leuk, want Nory was zo op mij, en ook zij wilden haar wel eens de nodige liefde en vriendschap geven…. Ik wist toen niet goed wat/of hoe, maar daar zou snel verandering in komen.
Dus de genezing was achter de rug, en wij gingen voorzichtig eens op pad ? met onze doggies, EINDELIJK na zo lang niets te ondernemen konden wij nog eens gaan wandelen in de bossen ??. Al snel bleek dat dit niet zo een goed idee was ?. Nory blafte zo hard dat iedereen ons aankeek. Ik kon wel huilen. Dit wilde ik niet hè, en hoe zou dat dan op show moeten, en en en, zo veel vragen??? Maar er viel mij wel op dat wanneer zij blafte, zij achteruit deinsde…
Ik wist ook meteen: dit is angst! Mijn beste vriendje is gewoon bang. Wij besloten om een gedragsspecialist in de arm te nemen, voor meer en beter inzicht. Maar wij wilden niet zo maar de eerste de beste laten komen, dus na wat opzoekwerk en er met onze dierenarts over gesproken te hebben, kwam ik bij Nathalie uit, die in onze eigen buurt woonde. Zij werkte via de Connectiemethode. Dat klonk super! Dus Nathalie kwam langs en stelde heel veel vragen. We gingen samen wandelen met Nory en ook nog eens met Foo erbij. Na enkele dagen kregen wij het verslag van Nathalie met haar bevindingen. Wat ik al dacht en voelde bleek te kloppen. Dus lieten wij Nathalie nog enkele malen komen, tot zij op een gegeven moment zei: “ik weet niet wat ik nog moet komen doen, want je doet het super!” En sterker nog, ze vroeg zelfs waarom ik niet ging doen wat zij deed?! Ik als gedragsbegeleider gaan werken?! ?Nooit gedacht! Maar alles draaide anders uit ?.
Na enkele weken heb ik mij ingeschreven voor de cursus bij Geert De Bolster. Nu zijn wij 2 jaar verder en ben ik zelf hondenopvoeder/hondengedragsbegeleider, en heb ik aan Nathalie een vriendin overgehouden ?. Ik heb tussen de cursussen heen ook mijn bedrijfje opgericht, @Pawsitivity, waar ik verschillende activiteiten aanbied, zoals: #Dogwalk #Petcare #Horsecare en een #trimsalon.
Zo zie je maar hoe alles kan veranderen als je je verwachtingen die je had van je pup, kunt omzetten naar andere positieve inzichten ?. In die 2 jaar is Nory nog enkele malen aan haar oogjes geopereerd. En shows doen wij niet! Is dit moeilijk geweest? Daar kan ik alleen maar volmondig JA op zeggen! Als je toekomstplannen maakt en die ook concreet wilt maken, dan is dat een teleurstelling als deze niet kunnen doorgaan. Maar ik heb altijd het gevoel van Nory vooropgesteld, en ik krijg er elke dag zoooveeel voor terug! Zij is mijn maatje ❤️. Spijt van? ABSOLUUT NIET! Ik ga niet zeggen dat iedereen gedragsbegeleider moet worden of een dogwalker… Wat ik maar wil zeggen is : als je je vooropgezette doelen met je hond niet kan waarmaken om de een of andere reden, treur niet te lang en kijk verder naar wat wel kan! Stay Pawsitive!
Liefs Anja, Foo, Nory @Pawsitivity
#Awalkieadaykeepsthevetaway #Becauseyourdogisworthit
Gerelateerde artikelen
Tags
Samenwerken?
x
Wat is dit?
Als je een hond/pup aanschaft, heb je vooropgestelde verwachtingen van wat je samen kan gaan doen aan leuke dingen gaande van: samen gaan joggen, Agility, jagen…
Zelf had ik samen met de fokker van Nory torenhoge verwachtingen. Zij zou naar de show moeten, zij had alle skills die daar voor nodig waren, ze was (is ze nog steeds ??) een adembenemend mooi mopsenmeisje (ieder vindt zijn eigen hond het mooist toch? ?). Ze zou het supergoed gaan doen op show! Wij gingen akkoord dat wij met haar op show zouden gaan. Maakten ons lid van een hondenschool die gespecialiseerd is in ‘showtraining’. Ja, met volle overtuiging gingen wij aan de slag… maar al heeeeeel snel zag ik dat het niets voor Nory was. Hoe ik dat zag? Ze was angstig voor alles, mensen, honden, geluiden en kroop helemaal achter mij… zocht steun… zo ervoer ik dat. Toen ik haar die steun gaf, door haar op te tillen en dicht bij mij te nemen om haar te laten weten dat ik er was/ben voor haar, werd mij verteld dat dit niet zo een goed idee was.? Ik vroeg waarom dit niet goed was. “Zo plaats je jouw hond boven onze honden,” was het antwoord. ?Serieus??? WAT BEN IK BLIJ NIET NAAR DEZE ONZIN TE HEBBEN GELUISTERD!!! Het enige wat ik dacht was: als mijn vriend mij nodig heeft, dan ben ik er voor mijn #Pawvriend! Ik bleef haar toch op de arm houden ?… Ben ook nooit meer teruggegaan.
Snel daarna kreeg Nory haar 1e oogproblemen. De beide ogen werden,toen ze in de cruciale socialisatieperiode zat, geopereerd (lees ons vorig blog, op gesprek bij de oftalmoloog). Voor een betere genezing werden van de beide ogen het 3e ooglid dicht gemaakt, waardoor zij 3 weken blind was. En omdat ik haar toen op de showtraining zo gesteund had, is er een band tussen ons ontstaan die zo intens is!
Wij waren 1! Vanaf toen was ik niet meer ik, maar wij. Voor de andere gezinsleden niet zo leuk, want Nory was zo op mij, en ook zij wilden haar wel eens de nodige liefde en vriendschap geven…. Ik wist toen niet goed wat/of hoe, maar daar zou snel verandering in komen.
Dus de genezing was achter de rug, en wij gingen voorzichtig eens op pad ? met onze doggies, EINDELIJK na zo lang niets te ondernemen konden wij nog eens gaan wandelen in de bossen ??. Al snel bleek dat dit niet zo een goed idee was ?. Nory blafte zo hard dat iedereen ons aankeek. Ik kon wel huilen. Dit wilde ik niet hè, en hoe zou dat dan op show moeten, en en en, zo veel vragen??? Maar er viel mij wel op dat wanneer zij blafte, zij achteruit deinsde…
Ik wist ook meteen: dit is angst! Mijn beste vriendje is gewoon bang. Wij besloten om een gedragsspecialist in de arm te nemen, voor meer en beter inzicht. Maar wij wilden niet zo maar de eerste de beste laten komen, dus na wat opzoekwerk en er met onze dierenarts over gesproken te hebben, kwam ik bij Nathalie uit, die in onze eigen buurt woonde. Zij werkte via de Connectiemethode. Dat klonk super! Dus Nathalie kwam langs en stelde heel veel vragen. We gingen samen wandelen met Nory en ook nog eens met Foo erbij. Na enkele dagen kregen wij het verslag van Nathalie met haar bevindingen. Wat ik al dacht en voelde bleek te kloppen. Dus lieten wij Nathalie nog enkele malen komen, tot zij op een gegeven moment zei: “ik weet niet wat ik nog moet komen doen, want je doet het super!” En sterker nog, ze vroeg zelfs waarom ik niet ging doen wat zij deed?! Ik als gedragsbegeleider gaan werken?! ?Nooit gedacht! Maar alles draaide anders uit ?.
Na enkele weken heb ik mij ingeschreven voor de cursus bij Geert De Bolster. Nu zijn wij 2 jaar verder en ben ik zelf hondenopvoeder/hondengedragsbegeleider, en heb ik aan Nathalie een vriendin overgehouden ?. Ik heb tussen de cursussen heen ook mijn bedrijfje opgericht, @Pawsitivity, waar ik verschillende activiteiten aanbied, zoals: #Dogwalk #Petcare #Horsecare en een #trimsalon.
Zo zie je maar hoe alles kan veranderen als je je verwachtingen die je had van je pup, kunt omzetten naar andere positieve inzichten ?. In die 2 jaar is Nory nog enkele malen aan haar oogjes geopereerd. En shows doen wij niet! Is dit moeilijk geweest? Daar kan ik alleen maar volmondig JA op zeggen! Als je toekomstplannen maakt en die ook concreet wilt maken, dan is dat een teleurstelling als deze niet kunnen doorgaan. Maar ik heb altijd het gevoel van Nory vooropgesteld, en ik krijg er elke dag zoooveeel voor terug! Zij is mijn maatje ❤️. Spijt van? ABSOLUUT NIET! Ik ga niet zeggen dat iedereen gedragsbegeleider moet worden of een dogwalker… Wat ik maar wil zeggen is : als je je vooropgezette doelen met je hond niet kan waarmaken om de een of andere reden, treur niet te lang en kijk verder naar wat wel kan! Stay Pawsitive!
Liefs Anja, Foo, Nory @Pawsitivity
#Awalkieadaykeepsthevetaway #Becauseyourdogisworthit
Gerelateerde artikelen
Productreview – Ik test de Butternut Box!Door: Hulphond Tynke
Wat als ik de puppytijd opnieuw zou kunnen doen?Door: Pluk
Product review: hulphond Tynke test handgemaakt (leren) tuigjeDoor: Hulphond Tynke
Tags