Hallo allemaal! Jeetje, wat is het alweer een tijd geleden dat wij een artikel geschreven hebben. De tijd is voorbij gevlogen in een oogwenk. Wij wonen inmiddels ruim anderhalf jaar in Amerika en het afgelopen jaar was echt een chaos!
Even Bijkletsen
Terwijl ik mijn Nederlands weer een beetje op peil probeer te krijgen (zie je, nu twijfel ik zelfs of het “peil” of “pijl” is in deze zin) na lange tijd alleen Engels gesproken te hebben klets ik jullie even bij. Met Tibbe gaat het ontzettend goed! Het laatste dat jullie van hem gehoord hebben is volgens mij dat hij nogal wat oogproblemen had. Zijn oog is nog steeds niet optimaal en helaas kan er weinig aan gedaan worden. Tibbe had een oog operatie omdat hij een klein kwaadaardige gezwel had groeien naast zijn oog. De operatie werd in Nederland gedaan en dat is ondertussen twee jaar geleden. Vervolgens zijn we naar Amerika verhuisd. Tibbe zijn oog was vaak erg geïrriteerd maar gelukkig niet ontstoken. Doordat de dierenarts wat huid heeft moeten verwijderen valt zijn ooglid aan de buitenkant een klein beetje open waardoor stof en vuil makkelijk zijn oog in komt en het vervolgens begint te irriteren. We hebben hier in Amerika een oogspecialist geraadpleegd, maar volgens hem was een nieuwe operatie om zijn ooglid te corrigeren niet noodzakelijk. Tibbe lijkt zelf geen last van zijn oog te hebben maar het is zo nu en dan nog erg rood. Om dit op te lossen druppelen we geregeld oog druppeltjes in zijn oog. Dat lost het probleem meestal op! De dierenarts raadde aan om gewoon simpele oogdruppels voor mensen te gebruiken, hier noemen ze het “eye lubrication”. Tibbe heeft er geen probleem mee wanneer we de druppels in zijn oog druppelen.
Ons Dilemma
Tibbe wordt begin komend jaar alweer 5 jaar! Hij is een ongecastreerd reutje en dat is hier in California nogal een uitzondering. Honden worden hier meestal geholpen omdat er hier een straat honden probleem is. Wanneer ik hier met Tibbe naar het honden park ga krijg ik vaak nogal norse blikken naar mij geworpen. Zo nu en dan krijg ik een vuile opmerking naar mijn hoofd geslingerd. Dit is natuurlijk niet leuk, maar het is begrijpelijk dat de “honden cultuur” hier anders is dan in Nederland en dat er dus anders met dingen omgesprongen wordt. Ik vind het vooral vervelend voor Tibbe, want honden eigenaren laten hun hond niet met hem spelen. Hij is “de vreemde eend”. Je kan je voorstellen dat ik nogal voor een dilemma ben komen te staan. Laat ik Tibbe helpen, of hou ik hem in tact? Natuurlijk zou de mening van een ander hier geen invloed op moeten hebben, maar toch speelt het mee. Wat ook meeweegt is dat Tibbe’s testikels nogal in grootte verschillen. De ene is onderontwikkeld terwijl de ander groter is dan gemiddeld. Hij zou hierdoor meer kans kunnen hebben op testikelkanker. Toen we nog in Nederland woonden speelde ik wel eens met de gedachte om hem te laten castreren om die laatste reden, maar Tibbe heeft nooit gedragsproblemen gehad en voor de rest is er nooit een duidelijke reden geweest om hem daadwerkelijk te laten helpen. Nu is dat een ander verhaal. Het is hier geen officiële wet dat je je hond moet laten helpen, maar het wordt toch van je verwacht. Tibbe is nu dus al bijna 5 en hoe vroeger hoe beter. Wat denken jullie, zouden jullie je hond in dit geval laten helpen? Laat het weten in de reacties.
De Actuele Situatie
Nu ik mijn Nederlands weer wat heb bijgespijkerd (wat vinden jullie, kan ik het nog? ;)) zal ik jullie nog kort invullen over de situatie hier in Amerika voordat ik dit artikel afrond.
De hele wereld heeft met het Coronavirus te maken en overal wordt er ander mee omgegaan. Hier in California was de aanpak nogal extreem. Op 18 maart 2020 werd hier een volledige lockdown ingelast die tot ergens in mei aanhield. Tibbe en ik konden alleen in onze wijk wandelen, dichtbij huis. Alle parken en stranden werden zelfs gesloten dus er was écht nergens naartoe te gaan. Alleen essentiële winkels zoals de supermarkt en apotheek waren open, dokters deden voornamelijk video afspraken (tenzij het niet anders kon), alle gescholen werden gesloten- niks maar and ook niks was open, en de straten waren leeg en verlaten. Mensen zaten in volle angst. In mei kwam het leven langzaamaan weer op gang, maar door de George Floyd zaak en Black Lives Matter met alle protesten en plunderingen laaide het virus weer op en moesten de meeste zaken zich weer sluiten. We hebben dus weinig te vertellen gehad de afgelopen tijd want er gebeurde gewoonweg niet veel in Tibbe’s leven- enkel en alleen de simpele dingen (behalve dat hij zijn neefje Salty uit Colorado voor het eerst heeft mogen ontmoeten deze zomer zoals te zien op de cover foto!). Rond Augustus leek alles hier weer aan de beterende hand te zijn. In September en Oktober leek het ook nog de goede kant op te gaan. Maar toen kwam November… Het virus is nu naar zeggen “erger dan ooit”, maar dat komt ook doordat er hier “en masse” getest wordt. Je kan je hier gratis laten testen. Sommige mensen gaan wekelijks om maar zeker te weten dat ze het niet bij zich dragen. Maar met veel testen zal je ook meer positieve resultaten detecteren. Op basis daarvan denk ik dat het waarschijnlijk niet perse erger is dan ooit, maar ik denk dat we wel kunnen zeggen dat we weer “terug bij af” zijn. Ik had Tibbe heel graag mee naar Nederland willen nemen voor een tijdje rond de kerst om onze familie te bezoeken, maar dat kan nu helaas niet doorgaan. We weten nog niet hoe onze kerst er verder uit zal zien. Hebben jullie nog bijzondere plannen? Ik had het vooral leuk gevonden om echt te zien hoe Tibbe de Nederlandse taal nog beheerst. We spreken hier voornamelijk Engels tegen hem maar ik praat af en toe ook nog Nederlands. Hij lijkt beiden goed te begrijpen; hij is een tweetalig hondje!
Dit was onze “recap” van het afgelopen jaar. We hopen de komende tijd wat meer artikelen te kunnen schrijven maar zoals het er nu naar uitziet hebben we weinig om over “naar huis te schrijven”; we zijn net wéér op lockdown gegaan. Als jullie maar weten dat we er nog zijn! We doen ons best om leuke onderwerpen te bedenken voor nieuwe artikelen. Als je vragen hebt of leuke ideeën, laat het dan vooral weten in de reacties. We kijken ernaar uit om weer meer voor jullie te creëren in de komende tijd!
Veel liefs,
Esmée en Tibbe
Tags
Samenwerken?
x 
Hallo allemaal! Jeetje, wat is het alweer een tijd geleden dat wij een artikel geschreven hebben. De tijd is voorbij gevlogen in een oogwenk. Wij wonen inmiddels ruim anderhalf jaar in Amerika en het afgelopen jaar was echt een chaos!
Even Bijkletsen
Terwijl ik mijn Nederlands weer een beetje op peil probeer te krijgen (zie je, nu twijfel ik zelfs of het “peil” of “pijl” is in deze zin) na lange tijd alleen Engels gesproken te hebben klets ik jullie even bij. Met Tibbe gaat het ontzettend goed! Het laatste dat jullie van hem gehoord hebben is volgens mij dat hij nogal wat oogproblemen had. Zijn oog is nog steeds niet optimaal en helaas kan er weinig aan gedaan worden. Tibbe had een oog operatie omdat hij een klein kwaadaardige gezwel had groeien naast zijn oog. De operatie werd in Nederland gedaan en dat is ondertussen twee jaar geleden. Vervolgens zijn we naar Amerika verhuisd. Tibbe zijn oog was vaak erg geïrriteerd maar gelukkig niet ontstoken. Doordat de dierenarts wat huid heeft moeten verwijderen valt zijn ooglid aan de buitenkant een klein beetje open waardoor stof en vuil makkelijk zijn oog in komt en het vervolgens begint te irriteren. We hebben hier in Amerika een oogspecialist geraadpleegd, maar volgens hem was een nieuwe operatie om zijn ooglid te corrigeren niet noodzakelijk. Tibbe lijkt zelf geen last van zijn oog te hebben maar het is zo nu en dan nog erg rood. Om dit op te lossen druppelen we geregeld oog druppeltjes in zijn oog. Dat lost het probleem meestal op! De dierenarts raadde aan om gewoon simpele oogdruppels voor mensen te gebruiken, hier noemen ze het “eye lubrication”. Tibbe heeft er geen probleem mee wanneer we de druppels in zijn oog druppelen.
Ons Dilemma
Tibbe wordt begin komend jaar alweer 5 jaar! Hij is een ongecastreerd reutje en dat is hier in California nogal een uitzondering. Honden worden hier meestal geholpen omdat er hier een straat honden probleem is. Wanneer ik hier met Tibbe naar het honden park ga krijg ik vaak nogal norse blikken naar mij geworpen. Zo nu en dan krijg ik een vuile opmerking naar mijn hoofd geslingerd. Dit is natuurlijk niet leuk, maar het is begrijpelijk dat de “honden cultuur” hier anders is dan in Nederland en dat er dus anders met dingen omgesprongen wordt. Ik vind het vooral vervelend voor Tibbe, want honden eigenaren laten hun hond niet met hem spelen. Hij is “de vreemde eend”. Je kan je voorstellen dat ik nogal voor een dilemma ben komen te staan. Laat ik Tibbe helpen, of hou ik hem in tact? Natuurlijk zou de mening van een ander hier geen invloed op moeten hebben, maar toch speelt het mee. Wat ook meeweegt is dat Tibbe’s testikels nogal in grootte verschillen. De ene is onderontwikkeld terwijl de ander groter is dan gemiddeld. Hij zou hierdoor meer kans kunnen hebben op testikelkanker. Toen we nog in Nederland woonden speelde ik wel eens met de gedachte om hem te laten castreren om die laatste reden, maar Tibbe heeft nooit gedragsproblemen gehad en voor de rest is er nooit een duidelijke reden geweest om hem daadwerkelijk te laten helpen. Nu is dat een ander verhaal. Het is hier geen officiële wet dat je je hond moet laten helpen, maar het wordt toch van je verwacht. Tibbe is nu dus al bijna 5 en hoe vroeger hoe beter. Wat denken jullie, zouden jullie je hond in dit geval laten helpen? Laat het weten in de reacties.
De Actuele Situatie
Nu ik mijn Nederlands weer wat heb bijgespijkerd (wat vinden jullie, kan ik het nog? ;)) zal ik jullie nog kort invullen over de situatie hier in Amerika voordat ik dit artikel afrond.
De hele wereld heeft met het Coronavirus te maken en overal wordt er ander mee omgegaan. Hier in California was de aanpak nogal extreem. Op 18 maart 2020 werd hier een volledige lockdown ingelast die tot ergens in mei aanhield. Tibbe en ik konden alleen in onze wijk wandelen, dichtbij huis. Alle parken en stranden werden zelfs gesloten dus er was écht nergens naartoe te gaan. Alleen essentiële winkels zoals de supermarkt en apotheek waren open, dokters deden voornamelijk video afspraken (tenzij het niet anders kon), alle gescholen werden gesloten- niks maar and ook niks was open, en de straten waren leeg en verlaten. Mensen zaten in volle angst. In mei kwam het leven langzaamaan weer op gang, maar door de George Floyd zaak en Black Lives Matter met alle protesten en plunderingen laaide het virus weer op en moesten de meeste zaken zich weer sluiten. We hebben dus weinig te vertellen gehad de afgelopen tijd want er gebeurde gewoonweg niet veel in Tibbe’s leven- enkel en alleen de simpele dingen (behalve dat hij zijn neefje Salty uit Colorado voor het eerst heeft mogen ontmoeten deze zomer zoals te zien op de cover foto!). Rond Augustus leek alles hier weer aan de beterende hand te zijn. In September en Oktober leek het ook nog de goede kant op te gaan. Maar toen kwam November… Het virus is nu naar zeggen “erger dan ooit”, maar dat komt ook doordat er hier “en masse” getest wordt. Je kan je hier gratis laten testen. Sommige mensen gaan wekelijks om maar zeker te weten dat ze het niet bij zich dragen. Maar met veel testen zal je ook meer positieve resultaten detecteren. Op basis daarvan denk ik dat het waarschijnlijk niet perse erger is dan ooit, maar ik denk dat we wel kunnen zeggen dat we weer “terug bij af” zijn. Ik had Tibbe heel graag mee naar Nederland willen nemen voor een tijdje rond de kerst om onze familie te bezoeken, maar dat kan nu helaas niet doorgaan. We weten nog niet hoe onze kerst er verder uit zal zien. Hebben jullie nog bijzondere plannen? Ik had het vooral leuk gevonden om echt te zien hoe Tibbe de Nederlandse taal nog beheerst. We spreken hier voornamelijk Engels tegen hem maar ik praat af en toe ook nog Nederlands. Hij lijkt beiden goed te begrijpen; hij is een tweetalig hondje!
Dit was onze “recap” van het afgelopen jaar. We hopen de komende tijd wat meer artikelen te kunnen schrijven maar zoals het er nu naar uitziet hebben we weinig om over “naar huis te schrijven”; we zijn net wéér op lockdown gegaan. Als jullie maar weten dat we er nog zijn! We doen ons best om leuke onderwerpen te bedenken voor nieuwe artikelen. Als je vragen hebt of leuke ideeën, laat het dan vooral weten in de reacties. We kijken ernaar uit om weer meer voor jullie te creëren in de komende tijd!
Veel liefs,
Esmée en Tibbe
Tags